14 กุมภาพันธ์ 2556 20:01 น.
ลานเทวา
ให้ทน ก็จะทน...
..........................
ความอดทนคนเรา สักเท่าไร
ทนเท่าใจจะทน กี่หนเล่า
กว่าสิ้นสุดอดทน ของคนเรา
ต้องทนเท่าใจทน กี่หนใจ
จำทนเห็นภาพส่อ นั้นต่อหน้า
เจ็บตรงภาพตำตา เถอะ ห่าใคร่
เธอกับเขา เราเห็นอยู่เช่นไร
ทนทนไป เถอะเวรกรรมอันตำตา
จำทนใจรับรู้ อย่างผู้แพ้
ทนทนแล ทนเห็นเช่นปรารถนา
ทั้งไม่รู้จะทนได้ กี่เวลา
ทนทั้งที่รู้ว่า ไม่อยากทน
จำเจ็บทนหม่นไหม้ ใจดวงนี้
กว่าผ่านเดือนเคลื่อนปี แทบปี้ป่น
ปล่อยความเศร้าเผาไหม้ หัวใจรน
เจ็บจำนนสารพัด ยากตัดใจ…
…………………….
โดยคำ ลานเทวา
6 กุมภาพันธ์ 2556 19:52 น.
ลานเทวา
........................
ตาหลับ แต่ใจตื่น
ท่องความเหงาทั่งคืน จนสว่าง
โลกสิ้นไร้คำตอบ ใจบอบบาง
อยู่กับความอ้างว้าง มาทั้งคืน…
เป็นอะไรไม่รู้ เรา
ทั้งทั้งรู้ว่าเศร้า แต่ไม่อาจฝืน
ยังคอยคิดคอยย้ำ คอยกล้ำกลืน
จ่มอยู่บนจุดยืน อันเดียวดาย..
รู้ว่าทุกข์ เพราะความคิด
การค้นหาสารทิศ หลากความหมาย
กว่าสิ้นการไหววูบ ของรูปกาย
คงทุรนทุราย อีกยาวนาน…
ตาหลับ แต่ใจตื่น
เปลี่ยวความเหงาค่ำคืน เคยฝันหวาน
ทุกคืนค่ำกลับกลาย ทรมาน
เฝ้ารอความสงสาร หลับไม่ลง…
………………..โดยคำ…
6 กุมภาพันธ์ 2556 19:50 น.
ลานเทวา
...............
ดึกแล้ว…
สายลมเหงาเบาแผ่ว ล่วงผิวผ่าน
ดอกดาวผลิพร่างรัก จักรวาล
โชยหอมละมุนกาล แห่งค่ำคืน…
โพ้นไกล…
แสงสีไฟประดับ ระยับชื่น
เราผู้แสวงที่สุด ในจุดยืน
ท่องเปลี่ยวค่ำกล้ำกลืน ท่ามแสงเมือง….
ความฝัน…
อาจมีบ้างที่เหมือนกัน ในบางเรื่อง
โชคชะตาใหม่เก่า ล่วงเปล่าเปลือง
กว่าปลดเปลื้องชีวิต เป็นชีวิต….
ความจริง….
ทั้งรู้โลกสรรพสิ่ง ลวงยึดติด
วาดสวยสดงดงามคือความคิด
แต่ความจริง สหายมิตร เราต่างรู้….
ปรารถนา
ล่วงผ่านกาลเวลา อันเสาะสู่
กี่จดจำย้ำคิด ผิดเป็นครู
นับเนิ่นหลากฤดู ผู้ค้นพบ
………………….โดยคำ…
18 มกราคม 2556 15:42 น.
ลานเทวา
.....................
ละออง ลออ ชื้น ชื่น ระบำเริง
โปรยปรายโลกบันเทิง ความชุ่มฉ่ำ
ทุกแก้วเก็จเม็ดหยาด นาฏกรรม
ลาสนะท่วงรำ ระเริงฟ้อน
ประโลมห้วงงามฝัน บรรณภพ
สะท้านทบหัวใจ อันไหวอ่อน
ในลีลา ลีลาศ อรชร
ท่ามเพลงพรเห่โหม ประโคมครัน
โปรยปรายในท่วงทำนอง สภาวะ
กรีดกรายผ่านจังหวะ ยะเยียบฝัน
พลิ้วไหวในลีลาศ ลีลา วัน
พร่างพรม ณ มวลพรรณ อรัญพฤกษ์
ชโลม ชะล้าง ยะเยือกหนาว
ซ่านผัสสะดื่นพราว รู้สึก
ถึงบางสิ่งซ่อนเร้น เยียบย็นลึก
ชโลมชะมโนนึก ทุรายรน
..............โดยคำ..
17 ธันวาคม 2555 11:50 น.
ลานเทวา
สันดาน เจ็บ...บทที่ ๒.
.............................
แม้จะเดียวดายบ้าง บนทางฝัน
ล่วงหัวใจวัยวัน พ้นผันผ่าน
สบสุขชื่น ขื่นร้าว มายาวนาน
ทบท้นความทนทาน เนิ่นนานใจ
ผ่านเจ็บจำซ้ำซาก ฟากชีวิต
วนยะถาสารทิศ ยุคสมัย
บางงดงามความฝัน ลุวันวัย
บางเสื่อมทรามซ่านนัย ใช้ชีวิต
ต่างเรารู้ผิดชอบ คำตอบอ้าง
หลากหลืบเร้นเส้นทาง ต่างจริต
โลกหมดจดงดงาม เพียงความคิด
ให้รนคว้าสารทิศ ความจริง ฝัน
อาจบางสิ่งง่ายงาม เพียงหลับตา
เพลินผ่านภาพมายา ชวนไหวหวั่น
เคลื่อนดำรงหลงใหล กับวัยวัน
ล่วงปัญหาสารพัน ความเป็นไป
กี่เจ็บจำซ้ำซาก ฟากชีวิต
ครุ่นมรรคาสารทิศ อันคุใคร่
นับประสาโง่เขลานั้น เรา ใคร
ทนเจ็บจำย้ำใจ ทุกวี่วัน…
………….โดยคำ..
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลานเทวา
หน้าส่วนตัว
1875
