มหาโจร

คนมีฝัน

     ด้วยความเหนื่อยยาก  แม่ถักทอความรักเป็นเสื้อผ้าสวมให้  ประแป้งไว้บนแก้มและหน้าผาก ให้มันออกไปวิ่งเล่น จนเมื่อเย็นย่ำ ขอบฟ้าเปลี่ยนเป็นสีแดงอมเทา ค้างคาวเริ่มบินออกไปหากิน ความห่วงหาอาวรณ์ ทำให้แม่ต้องเดินย่ำไปทั่วหมู่บ้าน พร้อมกับเสียงตะโกนกู่ เมื่อพบหน้ามันอีกครั้งบนลานดิน แม่ก็ได้เห็นว่าฝุ่นไคลจับอยู่เปรอะเปื้อน ทั้งแก้มและหน้าผาก แทนแป้งที่แม่ประเอาไว้ และอาภรณ์แห่งความรักของแม่เหล่านั้นก็เปรอะเปื้อน แม่เปลื้องอาภรณ์อันสกปรกออกซัก เพื่อให้มันสวมใส่ครั้งต่อไป แล้วจูงมือมันไปอาบน้ำและถูคราบไคลให้ มันจะสะอื้นไห้เพราะความไม่รู้จักความสะอาดและความรักของแม่
     ตะวันลับฟ้าไปสิ้นแล้ว แม่ประแป้งไว้บนสองแก้ม จุมพิตแล้วขับกล่อมให้หลับนอน เสียงเพลงของแม่จะจบสิ้นก็ต่อเมื่อเสียงกรนของมันดังขึ้น.... 
   
      เพราะความรักเท่านั้น มันจึงได้เติบโตมาเป็นชีวิตที่สมบูรณ์ และวันหนึ่งเมื่อปีกกล้าขาแข็ง เพียงขุ่นใจในถ้อยคำ มันก็ตะโกนใส่หน้าแม่ แล้วเตลิดหนีไปจากหมู่บ้าน เรือนร่างของมันถูกก่อขึ้นด้วยความรักของแม่ และบัดนนี้มันปล้นความรักของแม่ไปสิ้นแล้ว....