30 พฤษภาคม 2549 20:59 น.
คนมีปีก
ดวงจันทร์ฉายพรายพราวบนราวฟ้า
พริ้วสายลมห่มหญ้าพาหวั่นไหว
ฉันอ้างว้าง โดดเดี่ยว เปล่าเปลี่ยวใจ
หวังมีใครร่วมเรียงเคียงคู่กัน
มีแต่หวังลางเลือนเป็นเพื่อนคิด
คอยหล่อเลี้ยงชีวิตให้จิตฝัน
เฝ้าโหยหาในความรักความผูกพัน
ขอดวงจันทร์หวังเป็นจริงสิ่งที่คอย
ไม่เคยคิดขอช้างม้าขอข้าวแกง
ไม่เคยคิดขอทองแดงหรือแหวนสร้อย
ไม่เคยคิดขอเพชรขอเม็ดพลอย
ไม่ขอหอยกุ้งหมูหรือปูปลา
เป็นเพียงหวังอันขมขื่นเมื่อคืนนั้น
รู้ว่าฉันฝันเกินไปใจไม่กล้า
เลยยังเจ็บ เหน็บหนาว ร้าวอุรา
ต้องเหว่หว้า โดดเดี่ยว เปล่าเปลี่ยวใจ
24 พฤษภาคม 2549 22:24 น.
คนมีปีก
ครูตกเป็นเหยื่อเหล่ามารก่อการร้าย
พวกชั่วโฉดหน้าไม่อายทำคล้ายสัตว์!
ถือสิทธิ์ใดไยอัปรีย์กล้าชี้วัด
ประหารประหัตย่ำยี บีฑา
หยุดเถอะหยุดหนูขอเหล่าทรราช
ครูไหวหวาดหวั่นวิตกอกผวา
มีศัตรูเป็นผู้ปลุกทุกเวลา
แค่หลับตาไม่กล้าหลับจับปืนนอน
ในจุดยืนโค่นล้มใครไปบ้างแล้ว?
ปลอกกระสุนเกลื่อนเป็นแถวภาพยังหลอน
ปมปัญหาเรื้อรังราษฎร์ ชาติสั่นคลอน
ผลสะท้อนถึงพวกหนู-คุณรู้อะไร
คิดแบ่งแยกให้ชาติพังหวังล้างผลาญ
ภาพประจานการอุจาดแห่งยุคสมัย
ศพทับศพทบทวีกี่คราบใคร
หนูรอวันกลับไปท่อง ไก่ กา
หยุดเถอะหยุดทำสงครามก่อความชั่ว
สำนึกตัวกล้ากอบกู้สู้ปัญหา
ก่อนต้องฟังเสียงหนูวอนพร้อมน้ำตา
" ทุกท่านขาโรงเรียนหนูหมดครูแล้ว !!!!!!
16 เมษายน 2549 21:51 น.
คนมีปีก
สั่งสมอุดมการณ์
ชีวิตผ่านม่านสมัย
หนทางแสนยาวไกล
ด้วยแรงใจจึงฝ่าฟัน
จำเริญจริยะ
มีมานะมุมุ่งมั่น
หยัดยืนผ่านคืนวัน
กอปรกรรมดีคู่ชีวา
***ทำงานอย่างรู้คิด
ใช้ชีวิตอย่างรู้ค่า
จำรัสรัถยา
ที่ทอดท้าทุกทาบทาง***
2 เมษายน 2549 21:23 น.
คนมีปีก
วัฒ นธรรมนำชาติผงาดกล้า
พัฒนาราษฎร์-รัฐพิพัฒน์ผล
น วมินทร์องค์พ่อหลวงของปวงชน
ธ ดั้นด้นเสริมค่าวัฒนาไทย
ธรรม รัตน์วัฒนธรรมใช้นำชาติ
กล้าประกาศเอกลักษณ์จักยิ่งใหญ่
คู่ ประเพณีเชิดภาษาให้กล้าไกร
ชนภูมิใจธรรมเนียมอยู่คู่แผ่นดิน
ชาติ เจริญวัฒนธรรมล้ำเรืองรุ่ง
ชนหมายมุ่งจรรโลงไว้ให้คู่ถิ่น
เอก ลักษณ์เอกราชปราศราคิน
โลกยลยินความเป็นไทยในสากล
ก บฏชาติ ศัตรูรุกไทยลุกสู้
เพื่อกอบกู้รักษาไทยไร้หมองหม่น
ราช นีติเพื่อประชาทุกชั้นชน
อิสรภาพเบ่งบานบนถิ่นขวานทอง
คู่ บ้านเมืองวัฒนธรรมนำก้าวหน้า
บ่งบอกค่าความยิ่งใหญ่ไทยทั้งผอง
ไทย เป็นไทเอกราชชาติปกครอง
ชาติเรืองรองคงคุณค่าน่าภาคภูมิ
8 กุมภาพันธ์ 2549 10:38 น.
คนมีปีก
เหนื่อย
เหนื่อย...เพลีย...และเสียใจ
เคยไหมรู้สึกแบบนี้
เบื่อโลก โศกเศร้า เน่าสิ้นดี
เคยไหมแบบนี้ ฉันเคย
น้ำตา
น้ำตาหยดแหมะแตะพื้น
เธอยิ้มระรื่น ฉันชาเฉย
เริ่มรู้ เธอและฉันไม่เหมือนเคย
ปล่อยให้เลยตามเลยหรือไร
หน้าส่วนตัว
1574
