24 กันยายน 2551 09:50 น.
คนมาทีหลัง........
พี่รักเจ้าเจ้าก็รู้อยู่พี่รัก
คนอื่นสักหมื่นแสนไม่แม้นเหมือน
จะกินนอนค่ำเช้าเฝ้ามองเดือน
จะลงเรือนหนีแม่ไปแต่ตัว
ฝากบอกทีว่าพี่จะกลับบ้าน
คงพบพาลอย่ากันแน่แม่ทูนหัว
เป็นห่วงมากพี่ไปเจ้าอย่ากลัว
เจ้าอย่ามัวเศร้าสร้อยคิดน้อยใจ
24 กันยายน 2551 09:44 น.
คนมาทีหลัง........
หนาวน้ำค้างพร่างพรมจะห่มเสื้อ
พออุ่นเนื้อแนบสนิทพิสสมัย
ถึงลมว่าวหนาวยิ่งจะผิงไฟ
แต่หนาวใจใครจะช่วยบอกด้วยเทอญ
30 สิงหาคม 2551 11:39 น.
คนมาทีหลัง........
ครั้งแรกที่พบประสบเนตร
มันคือเหตุให้ใจเราใฝ่หา
หลงรักเธอแรกพบและสบตา
และต่อมาเป็นรักเกินหักใจ
เธอดูเหมือนของที่มีคุณค่า
เกินเสียกว่าเงินทองของไหนไหน
หลงรักเธอทุ่มเทจนหมดใจ
สิ่งสุดท้ายมีให้คือหลอกลวง
อยากจะรู้ว่าเธอมีใจไหม
แล้วทำไมจึงเป้นดังเช่นนี้
ดูเพียงหน้าคงว่าเป็นคนดี
พอคบกันไม่ถึงปีเริมออกลาย
ฉันคอยเฝ้าห่วงใยในทุกเรื่อง
เธอข่นเคืองกับใครคอยปลอบหาย
ไม่เคยคิดทำร้ายหรือทำลาย
แล้วเธอใยฆ่าฉันเองกับมือ
เพราะว่าฉันนั้นมันเป้นคนซื่อ
เช่นนี้หรือเธอจึงแกล้งแสร้งนับถือ
ปากว่ารักไม่มีใครเคยผ่านมือ
ฉันคนซื่อเซ่อเชื่อไม่เผื่อใจ
มีเท่าไรทุ่มให้ไปจนหมด
ยอมทนอดให้เธอได้สุขใส
ทั้งเงินทองกล่องใจมอบให้ไป
แล้วทำไมมากัดดัดหลังกัน
ถามจริงจริงผู้หญิงเป็นเช่นนี้
มีหรือที่ชายใดจะประสงค์
ขอฝากไว้ให้รู้เจตจำนง
อย่าได้ปลงใจรักง่ายนักเชียว
แม้นหญิงใดบอกรักแก่ชายก่อน
อย่าใจอ่อนไม่เป็นดังเช่นหวัง
ขอเตือนไว้ให้ชายโปรดระวัง
แม้พลาดพลั้งโดนหลอกคงชอกใจ
อันผู้หญิงที่เป็นเช่นนี้หน้า
อยากฝากว่าอย่าเลยมันบัดสี
จะรักใครจงรักดว้ยชีวี
ทำอย่างนี้อาจตายเพราะชายเอย.........
22 สิงหาคม 2551 14:17 น.
คนมาทีหลัง........
โอ้ชีวิตคิดมาน่าอนาถ ต้องไปปราศคนรักหักใจหนี
ไม่รู้ว่าเธอนั้นร้ายหรือดี หรือว่ามีกี่ใจให้ชายชม
ถ้าเธอไม่สำคัญกับฉันมาก คงไม่ฝากดวงใจไว้ดอกหนา
เพราะเรานั้นไกลกันสิขวัญตา จึงห่วงหาอาทรราญรอนใจ
มีต่อ.................ในตอนต่อไป
21 สิงหาคม 2551 13:39 น.
คนมาทีหลัง........
เมื่อร่างกายเกิดขัดแย้ง
เปลี่ยนแปลงผิดธรรมชาติ
เรียกศัพท์ทางแพทย์ศาสตร์
ว่าเจ็บไข้ไม่ธรรมดา
ปวดหัวหรือปวดไหล่
ปวดหัวใจหรือปวดขา
หากไดยาคงทุเลา
แต่ปวดใจไกลมือหมอ
สุดเหลือขอคือโรคเหงา
โรคว้าเหว่และซึมเศร้า
ทุเลาได้ด้วยรักจริง..................
หน้าส่วนตัว
1087
