28 มิถุนายน 2553 13:24 น.
คนปลายฟ้า
@@ คืนนี้จันทร์ ส่องสว่าง กลางห้วงฟ้า
แสงจันทรา เศร้าๆ ดูเหงาหงอย
จันทร์สว่าง กลางห้วงท้อ เหมือนรอคอย
จันทร์เจ้าลอย คอยชะแง้ แลหาใคร...
@ จันทร์สว่าง กลางจันทร์หม่น คนใจหมอง
จันทร์จะร้อง พร่ำหา เหมือนข้าไหม
เมื่อดารา เคยเคียงข้าง มาห่างไกล
สิ้นเยื่อใย ไกลกันแล้ว ฤาแก้วตา..
@ สบตาจันทร์ ปั้นฝืน กล้ำกลืนยิ้ม
น้ำตาปริ่ม ล้นไหล ใจเจ้าขา
เสียวแปลบๆ แอบเจ็บๆ เหมือนเหน็บชา
เอ่ยคำลา แรมร้าง หรืออย่างไร..
@ เงียบสงัด รัตติกาล เคยหวานฉ่ำ
สายลมย้ำ คร่ำครวญ ชวนหวั่นไหว
เหลือเพียงรอย น้ำตา ให้อาลัย
เก็บหัวใจ ที่หมองหม่น ทนเดียวดาย..
@ ต่อแต่นี้ ไม่มีเธอ ให้เพ้อฝัน
ช่วงคืนวัน ที่ลาจาก มากความหมาย
เธอคือสิ่ง ที่มากค่า มา กร้ำกราย
แม้ช่วงปลาย ของเวลา ไม่ช้านาน...
@ ทุ่มหมดใจ ไม่เหลือ เผื่อไว้เจ็บ
หมื่นหนาวเหน็บ เพียงใด ใครสงสาร
ผ่านวันคืน ที่แสนไกล ไปชั่วกาล
ในดวงมาลย์ ในรักนี้ มีเพียงเธอ....
25 มิถุนายน 2553 17:22 น.
คนปลายฟ้า
@ พริ้วพริ้วผ่าน สะท้านกาย สายลมโบก
วิเยกโยก แมกไม้ ป่าไพรสนธ์
ใต้แสงดาว พราวนภา ฟ้าเบื้องบน
จากใจคน ห่างไกล สู่ใจเธอ....
@ มีคำฝาก จากกมล คนปลายฟ้า
ผ่านดารา แพรวพราว คราวเสนอ
ส่องแสงใส ในห้วงฟ้า พาละเมอ
แทนคำเพ้อ แทนแววตา ว่าภักดี.....
@ เก็บแผ่นฟ้า มาถักก่อ ทอประสาน
ด้วยดวงมาลย์ แห่งรัก เป็นสักขี
ห่มให้เธอ หลับไหล ในฝันดี
ให้คืนนี้ อบอุ่น กรุ่นดวงแด..
@ แว่วดนตรี บรรเลง เพลงใบไม้
ที่สั่นไหว ตามสายลม ชมกระแส
กล่อมดวงใจ ให้เคลิ้มฝัน ไม่ผันแปร
ตรึงดวงแด ในห้วงฝัน อันภิรมย์...
@ หยิบดาวเดือน ที่เกลื่อนฟ้า มาเรียงร้อย
น้ำค้างย้อย กลางไพร ไว้ผสม
ร้อยเป็นสาย มาลัย ให้ชื่นชม
ผูกผสม คล้องดวงใจ ไว้รวมกัน....
@ จนจันทร์เจ้า จะแรมลา ก่อนฟ้าสาง
ยังแนบข้าง เคียงคู่ อยุ่ในฝัน
กระซิบผ่าน ราตรี ที่รำพัน
สุขเกินสรร ในสถาน วิมานดิน....
3 มิถุนายน 2553 09:13 น.
คนปลายฟ้า
@ รัติกาล ม่านหมอก ยังหยอกเย้า
สายลมเบา เคล้าคลอ ยอยอดไผ่
แว่วหรีดหริ่ง ส่งเสียงเพรียก เรียกเรไร
แสงสุกใส ใต้ธารฟ้า ทะเลดาว...
@ วับวับแวม แจ่มแจ้ง แสงหิ่งห้อย
ละล่องลอย เคียงคู่ อยุ่กลางหาว
ดุจจะแข่ง แสงดารา นภาพราว
หิ่งห้อยสาว ส่งยิ้มหวาน สะท้านใจ...
@ ลิ่วลิ่วหล่น ร่วงจากข้าง ทางช้างเผือก
เหมือนถูกเลือก จากคนคอย ระห้อยไห้
มองดวงดาว โบกมือลา ฟากฟ้าไป
แอบยิ้มให้ นิดนึ่ง ยังตรึงตรา...
@ พริ้วพริ้วแผ่ว แว่วสำเนียง เสียงดุเหว่า
ฟังเหงาเหงา ดังเพ้อ ละเมอหา
ใครสักคน บนฝั่งฝัน อันเลือนลา
พร่ำปานว่า ใจจะขาด นิราศรอน...
@ เศร้าเศร้าโศก วิโยกใจ ให้ครวญคิด
ธารชีวิต ธารเวลา ที่ล้าอ่อน
บางคลาครั้ง ยังร้องไห้ ใจอาวรณ์
แอบกระซิบ บอกกับหมอน วอนปลอบที....
@ หวิวหวิวผ่าน สะท้านกาย สายลมโบก
หนาวในอก เพียงไหน กระไรนี่
สบตาดาว ที่พราวฟ้า ยามราตรี
บอกคนดี สุขสดใส ในนิทรา.....
..
29 พฤษภาคม 2553 10:03 น.
คนปลายฟ้า
@ เพ้อสำเนียง เพียงสื่อสาร สะท้านจิต
ให้เฝ้าคิด คิดเพ้อ ละเมอหา
ใต้เงาจันทร์ อันกระจ่าง กลางดารา
สายลมพา พัดโบก วิโยกใจ...
@ เมฆลอยทับ ดับจันทรา บางคลาครั้ง
ความมืดบัง แสงแข แลไฉน
กลางไจฟ้า จะหม่นบ้าง ช่างประไร
แต่กลางใจ ยังอบอุ่น กรุ่นดวงแด......
@ เพ้อเพลงครวญ หวนให้ ใจสะท้อน
พร่ำอาวรณ์ ลำนำ คำกระแส
เสียงเพลงฝาก จากใจรัก ปักดวงแด
ชะเง้อแง้ แลสบตา บนฟ้าไกล....
@ กระซิบบอก จูบเย้ยจันทร์ นะขวัญอ่อน
บังไว้ก่อน เมฆเจ้าขา ไปไหน
กรุ่นกลิ่นแก้ม แย้มสรวล รัญจวนใจ
จะเหนียมใย อายจันทร์ เลยขวัญตา...
@ เสียงน้องบอก อุ๊ยไม่เอา เค้ารู้ทัน
แน๊ะดูจันทร์ แอบมอง น้องกังขา
พี่หันหลัง บังจันทร์ผ่าน แล้วกานดา
ประสานตา จุมพิศเจ้า ใต้เงาจันทร์.....
@ ดึกสงบ เงียบสงัด รัติกาล
ใจประสาน สองเรา ให้เฝ้าฝัน
ส่งความคิด จากหัวใจ ให้คุยกัน
ใต้เงาฝัน ใต้เงาฟ้า ว่ารักเอย....
.
19 พฤษภาคม 2553 14:19 น.
คนปลายฟ้า
@ แต่โบราณ กาลก่อน พ่อสอนว่า
ได้เกิดมา เป็นคนไทย ใจสุขสันต์
สงบสุข ปลอดภัย ในชีวัน
มีรั้วกั้น ขอบประเทศ เขตพารา....
@ รั้วของชาติ ยิ่งใหญ่ ในศักดิ์ศรี
คอยปกป้อง ปัถฐพี ไม่หนีหน้า
คือทหาร องอาจ ชาติอาชา
อารักขา เพื่อนพ้อง พี่น้องไทย...
@ ตั้งแต่เด็ก เล็กกะจิ๋ว กระจิ๊ดริด
ก็เฝ้าคิด เฝ้าฝัน วันเติบใหญ่
ต้องใส่ชุด ทหารกล้า ให้เกรียงไกร
ถือปืนใหญ่ คอยปกป้อง พี่น้องเรา...
@ แต่วันนี้ นี่กระไร ใจทหาร
แท้สันดาน ทาส-อมาตย์ ทั้งขลาดเขลา
หลงระเริง อำนาจชั่ว ทั้งมัวเมา
มองเห็นเงา ประชาชน เป็นโจร ไพร.....
@ ไล่เข่นฆ่า เหมือนซาตาน ทหารชั่ว
เปลี่ยนเป็นรั้ว ทรราชย์ อำมาตย์ใหญ่
เฝ้าปกปัก รักษ์อำนาจ อนาถใจ
ฆ่าคนไทย ไร้อาวุธ สุดเลวทราม
@ รั้วของชาติ ที่พ่อเล่า แต่เก่าก่อน
ให้สะท้อน ถึงความจริง อิงคำถาม
ว่านี่หรือ คือแก่นแท้ ของแร่งาม
จะนำความ เล่าสืบไป ยังไงดี...
.
หน้าส่วนตัว
1332
