18 สิงหาคม 2549 15:25 น.
คนบ้านบัว
รักในสายลมชื่นไม่คืนหวน
แม้นคร่ำครวญร่ำไรไร้ความหมาย
ปล่อยอารมณ์ให้คมคำมาทำลาย
สุดเสียดายสิ่งดีดีเคยมีมา
คืนฝนดึกดาวเดือนเลื่อนลาลับ
รักก็ดับไม่สมมาดปรารถนา
เหลือเพียงลมแผ่วผ่านรานอุรา
รู้สึกล้าไม่รู้ใจคนไกลเลย
เพียงคำไหวทิ้งไว้ถามความรู้สึก
ฝากให้นึกรอยคำใครพร่ำเอ่ย
ไม่มีแล้วไออุ่นคนคุ้นเคย
เจ็บจนเผยว่าเจ็บหนักยามรักจาง
รักนั้นหรือคือของเล่นเซ่นลมหลอน
มาให้อ้อนจนเพลินแล้วเมินหมาง
เอาความห่วงลวงใจให้หลงทาง
แล้วลาร้างไม่จริงจังดั่งคารม
ขาดสิ้นแล้วแผ่วสายลมลมเคยพรมอุ่น
ความละมุนสิ้นเยื่อเหลือความขม
รวยระรินกลิ่นโมกเคล้าโศกตรม
เจ็บเกินข่มอาการหนักรักลาไกล
ลมล่องบรรเลงเพลงผิวผ่าน
ลมลวงหวานจนใจพลิ้วปลิวคำไหว
ลมหลอนฝากเสน่หามาลวงใจ
ลมหลอกใครหลายคนจนชินชา.......
29 กรกฎาคม 2549 11:19 น.
คนบ้านบัว
รักรานร้าวหนาวเหน็บแสนเจ็บจิต
พาชีวิตขื่นขมระทมหมอง
หวังรักเราสุขสมภิรมย์ปอง
กลับสนองรักเล่นเซ่นอารมณ์
นี่หรือคนที่เรานั้นเฝ้ารัก
หมายสมัครครองกันพลันขื่นขม
กลับเล่นลิ้นลวงใจให้ตรอมตรม
สุดจะข่มกล้ำกลืนฝืนน้ำตา
หลงน้ำคำวลีที่พร่ำบอก
มิกลับกลอกลวงเล่ห์เสน่หา
เรามีเรานิรันดร์ด้วยสัญญา
ตราบสิ้นฟ้า..รักเสมอเธอคนดี
มาวันนี้ได้ตระหนักประจักษ์จิต
รักเป็นพิษกร่อนกมลหม่นหมองศรี
เมื่อมีคนอ้างเอ่ยเผยพาที
เหมือนวลีเฉือนใจให้ร้าวราน
หลงคารมคมนัยทำใจหม่น
เจ็บกมลยับเยินเกินประสาน
สุดโศกศัลย์หลงลมตรมดวงมาน
ทรมานหลงเสน่ห์ เล่ห์ลมลวง
20 กรกฎาคม 2549 14:49 น.
คนบ้านบัว
เพียงมีคุณคงสุขสันต์ฉันวันนี้
คงจะมีความสุขใจได้ทุกหน
ยามมีคุณอุ่นนักรักของตน
หวานเหลือล้นยามคุณอารมณ์ดี
เพียงมีคุณอุ่นใจไม่เคยท้อ
เพียงได้รอสุขใจไม่หน่ายหนี
เพียงมีกันอิ่มใจในชีวี
เพียงวันนี้กันและกัน ฉันและเธอ
เพียงวันนี้มิตรภาพอาบอบอุ่น
คำหวานกรุ่นในก้นบึ้งคิดถึงเสมอ"
สุขเหลือแสนแม้นยากหากจะเจอ
เฝ้าพร่ำเพ้อวันนี้เรามีกัน
เพียงมีคุณฉันวันนี้ก็มีสุข
แม้นงานชุกยังสุขใจยามได้ฝัน
ไม่เคยเหงาเราเคียงคู่อยู่ทุกวัน
คอบกล่อมขวัญร่วมเรียงเพียงมีเรา
เพียงวันนี้ฉันมีคุณอุ่นใจนัก
หอมกลิ่นรักชมเชยไม่เคยเหงา
เพียงฉันเธอมีกันทุกข์บรรเทา
ความโศกเศร้าหาญสองปองฤดี
เพียงมีคุณอุ่นไอรักมิหนักจิต
เป็นคู่คิดเคียงใจไม่หน่ายหนี
เพียงเรามีเราเท่านั้นมี
สุขเต็มที่วันไหนได้เคียงคุณ
8 มีนาคม 2549 11:04 น.
คนบ้านบัว
ยามคำนึงถึงคนดีที่ปลายฟ้า
หยาดน้ำตาจากจินต์หลั่งรินไหล
ด้วยอีกคนหมองหม่นเพราะคนไกล
มอบหัวใจเหมือนเราเศร้าตรอมตรม
ได้ยินข่าวร้าวรานสงสารเขา
ป่านนี้เหงาสับสนทนขื่นขม
รักให้แล้วยากขอคืนขื่นอารมณ์
คงจะจมห้วงทุกข์แสร้งสุขกมล
ยิ้มปากแย้มแต้มหน้าแกล้งว่าสุข
รักเป็นทุกข์ชั่วกาลพาลสับสน
เขาคงจะเจ็บหนักรักต้องทน
อีกกี่คนที่ใครเสาะเพราะรักเธอ
คิดถึงเสมอไม่ว่าเธอไปแสนไกล
อยู่แห่งไหนจงรับรู้อยู่เสมอ
ทุกเวลาฉันคนช้ำพร่ำละเมอ
อยากจะเจอแทบตายคนปลายฟ้า
17 พฤศจิกายน 2548 16:34 น.
คนบ้านบัว
ประดิดประดอย...จีบใบตอง...รองต้นกล้วย
มาลีสวย....พุดชบา...มหาหงส์
คนไกลฝาก..น้องน้อย..ลอยกระทง
จึงบรรจง..ทำสองใบ..ไว้เผื่อชาย
คืนเดือนเพ็ญ..มิเข็ญใจ....แม้ไร้คู่
เพราะแอบตู่....เขาเคียงข้าง....ไม่ห่างหาย
คนเดียวลอย..สองใบ...ไม่เดียวดาย
เชื่อในสาย.....แห่งรัก...ที่ถักทอ
ชูกระทง....เหนือศรีษะ...หทัยมั่น
จงพบฝัน......สมหวัง...ดั่งที่ขอ
กระทงน้อย..ลอยเคล้า..พะเน้าพะนอ
ล่องเคลียคลอ....เคียงคู่..สู่สายธาร
ยิ้มหน้าบาน...สุขใจ....ในคืนนี้
รักที่มี...คงสมจิต...ตั้งพิษฐาน
กระทงเคียง..ลอยเด่น....เป็นสัญญาณ
รักจะหวาน.....งดงาม...โลกความจริง
กราบคงคา.....ขอบคุณ...บุญประเสริฐ
พรก่อเกิด...กำลังใจ...ในใจหญิง
ต่อแต่นี้...อุปสรรคใด...ไม่ประวิง
จำทนนิ่ง...เพื่อรัก....สลักใจ
หน้าส่วนตัว
1681
