14 มกราคม 2555 19:58 น.
คนบางบอน
ความรัก ความผูกพัน อันอบอุ่น
คือละมุน แห่งสายใย ในวิถี
คือความสุข ที่โหยหา มาทั้งปี
คือสามัคคี กลมเกลียว เลือดเดียวกัน
ท่ามกลางความ ยากจน ความหม่นหมอง
ความเป็นพี่ เป็นน้อง ยังคงมั่น
เงินทองคง ไม่ใช่ สิ่งสำคัญ
ความจริงนั้น คือรัก สามัคคี
ประเทศชาติ จะก้าวหน้า ถ้าตระหนัก
ถือความรัก เป็นสำคัญ กันทุกที่
จากครอบครัว สู่สังคม สมฤดี
แผ่นดินนี้ คงสงบ เลิกรบรา
ถ้าขอได้ ปีใหม่นี้ ที่อยากขอ
คือรู้พอ รู้อยู่ รู้รักษา
ธรรมชาติ คือวิถี แห่งชีวา
น้อมนำพา พระราชดำรัส ปฏิบัติตน
เลิกแบ่งสี แบ่งฝ่าย ทำลายล้าง
หันมาสร้าง สันติสุข ทุกแห่งหน
อยากเห็นภาพ ซาบซึ้ง ตรึงกมล
ประชาชน ประชาไทย รักใคร่กัน
คือข้อคิด สะกิดใจ ครั้งไปเที่ยว
ความกลมเกลียว ของพี่น้อง ครองรักมั่น
ขอให้เป็น เช่นนี้ ทุกวี่วัน
ภาพวันนั้น จะประทับ อยู่กับใจ
12 มกราคม 2555 19:54 น.
คนบางบอน
ไอ้หนู เองอย่า ไปปิดถนน
รู้ไหม ผู้คน เขาเดือดร้อน
พ่อแม่ ไม่เคยสั่ง ไม่เคยสอน
อย่าทำเรื่อง ซับซ้อน วุ่นวาย
เดือดร้อน ก็รู้ว่า เดือดร้อน
ปล่อยไปตาม ขั้นตอน ของกฎหมาย
เราคง ไม่ถึง กับอดตาย
รัฐฯคงไม่ ใจร้าย กับพวกเรา
อดทน กันอีก ซักนิด
ตามสิทธิ์ เราคงได้ เหมือนเขา
งานของพวกท่าน คงมาก ไม่เบา
ทั้งเรื่องแล้ว เรื่องเล่า โถมเข้ามา
เราควร ต้องช่วย ตัวเองก่อน
อย่าทำความ เดือดร้อน ให้เขาด่า
ใครเห็น จะสมเพช เวทนา
ว่าไม่มี ปัญญา จะหยัดยืน
เรื่องทุกข์ร้อน มีอยู่ ทุกหย่อมย่าน
ใช่เฉพาะ ที่บ้าน จะขมขื่น
บางครั้ง บางหน ต้องทนกล้ำกลืน
ปั้นหน้าฝืน ยิ้มสู้ ชะตากรรม
เชื่อพ่อเถอะ อย่าไป ปิดถนน
ประชาชน ส่วนใหญ่ จะระส่ำ
อย่าเห่อ ตามกระแส ผู้ชักนำ
ลูกต้องทำ ใจสู้ รู้ตัวตน
10 มกราคม 2555 21:10 น.
คนบางบอน
เห่เพลงกลอนกล่อมกมลคนเคยใกล้
รักโลมไล้เร่งเร้าเราลุ่มหลง
เห็น ดาวเรือง เรียงรายหมายดำรง
จะปลิดปลงหวังปองทั้งสองปราง
คิดถึงคน หวังครอง จำต้องคิด
แม้ชีวิตต่างวัยไม่เว้นว่าง
หวังมนต์กลอน กล่อมกมล แทนคนกลาง
เป็นสื่อรัก สื่อร้าง ระหว่างเรา
แอบรัก พี่พัวพันหวั่นแพ้พ่าย
เมื่อมีชายอื่นประชันหวั่นอับเฉา
อยากร้องบอก คนเมืองบัว กลัวใจเบา
น้องคนเก่า คนกาญจน์ เขาหวั่นเกรง
เมื่อพี่เน้นว่าน้องคือน้องนั้น
เหมือนจะหันสร้างปัญหามาข่มเหง
อยากรบเร้าเร่งรักเช่นนักเลง
หวั่นวังเวง เหว่ว้า ชีวาวาย
แม้นได้คู่เคียงข้างเหมือนอย่างคิด
สักน้อยนิดจะไม่หนีหรือแหนงหน่าย
จะยอมตรม ยอมตาม และยอมตาย
จะมั่นหมายหมั่นมองแม้หมองมัว
เมื่อเสียงกลอน คนกาญจน์ ผ่านมาใกล้
จะปล่อยให้ห่างหายหรือทูนหัว
เห็น ดาวเรือง เรียงรายใจระรัว
ขอปีนรั้ว แอบรัก ไม่หักร้าง
6 มกราคม 2555 20:15 น.
คนบางบอน
แล้วตาก็สบตาเมื่อมาถึง
มนต์เพลงซึ้งได้ฟังยังอ่อนไหว
เสน่ห์เอย .. เสน่หามากล่อมใจ
ยากจะให้ลืมแม้แต่นาที
ข้ามทะเล ข้ามฟ้า มาไกลลิบ
ใจกระซิบดวงใจให้อยู่นี่
ให้วอนขอเมตตาความปราณี
ซึ่งอาจมีให้บ้างแม้ห่างไกล
ในโลกของความฝันเมื่อวันก่อน
คือละครนำพาให้มาใกล้
โลกความจริงบนเส้นทางรักต่างวัย
เราจึงไม่สามารถแยกขาดกัน
ความรู้สึกลึกล้ำเหนือกำหนด
ทุกทุกบทรักศรัทธาเหนือกว่าฝัน
แต่ความเป็นพี่น้องคล้องสัมพันธ์
มาขวางกั้นหัวใจให้คำนึง
อยากตัดความเป็นน้อง พี่หนีออกห่าง
หันมาสร้างรักใหม่ให้คิดถึง
แม้เธอยังทำถือทำดื้อดึง
จะรำพึงออดอ้อนให้อ่อนใจ
เมื่อตะวันสีทองยังส่องฟ้า
รักหรือจะโรยรามิมาใหม่
วันที่ดอกรักบานสานเยื่อใย
จะขอใช้คำเรียกพี่ว่า ที่รัก
สมยศ เปียสนิท
หน้าส่วนตัว
982
