เกาะพะงันยังรอเธอ

คนบนเกาะ

   ส่งตายาย  ผ่านผัน  หลายวันแล้ว
ดูตามแนว  ขอบฟ้า  เมฆาคล่ำ
เมฆฝนโหม  จ้องโจมตี  มีสีดำ
คล้ายจะพร่ำ  ว่าวสันต์  ตะฤดู

   เดือนตุลา  ย่างกราย  ไม่ไกลห่าง
คิดถึงนาง  มหาลัย  ใหญ่สวยหรู
สู้พากเพียร  หวังต่อไป  ได้เป็นครู
หาความรู้  ให้เก่งกล้า  มาบ้านเรา

   เป็นห่วงน้อง  จะพากเพียร  ไปเรียนรัก
ลืมที่พัก  แต่ก่อนกาล  บ้านป่าเขา
หลงแสงสี  ยั่วโลกีย์  มีไม่เบา
ลืมบ้านเรา  หลงกรุงไกร  ไม่กลับมา

   หนมตายาย  ส่งไปให้  ได้ไหมน้อง
ทั้งทอดพอง  ยาหนมด้วย  กล้วยกวนหนา
ขนมมด  ทั้งเหนียวกวน  หนมไข่ปลา
ขนมลา  พี่พับใส่  มาด้วยกัน

   เดือนสิบเอ็ด  วันชักพระ  ได้มาไหม
พี่อยากใคร่  เจอทรามวัย  จนใจสั่น
ทุเรียนกวน  พี่เก็บไว้  ให้แจ่มจันทร์
เพราะพี่นั้น  รู้ว่าเธอ  นั้นชอบกิน

   เกาะพะงัน  ยังรอเธอ  นะที่รัก
อย่านานนัก  พี่ห่วงหา  พาถวิล
หากสอบเสร็จ  รีบกลับมา  นะยุพิน
คืนกลับถิ่น  อย่าหลงใหล  ในเมืองกรุง