สู่สุคตินะยายเนียม

คนบนเกาะ

   แด่ยายเนียม  ผู้มีใจ  อันประเสริฐ
ยายเนียมเลิศ  มีความคิด  จิตแกร่งกล้า
ยายผู้ซึ่ง  อยากเห็นเมือง  พัฒนา
ปราถนา  ให้เมืองไทย  นั้นเจริญ

    แต่ความฝัน  ของยายนั้น  ไม่ทันแจ่ม
โรคร้ายแซม  หลายอย่างรุม  สุมมาเพิ่ม
ทั้งเบาหวาน  และความดัน  มะเร็งเติม
ทุกสิ่งเสริม  ช่วยกันลาก  ยายจากไป

   ยังไม่เห็น  สิ่งที่หวัง  ดังตั้งจิต
หมู่อมิตร  คอยราวี  เหมือนผีร้าย
คอยกลั่นแกล้ง  อย่างอธรรม  ครอบงำใจ
พวกผีร้าย  ไร้ปัญญา  ชั่วช้าทราม

   ในเมืองนี้  สมองด้อย  ไม่น้อยนัก
ค่อยดึงชัก  คอยขัดขวาง  ตัดทางข้าม
เชื่อผู้นำ  ที่โกงกิน  ยินยลตาม
สุดห้ามปราม  มีสมอง  ตรองปัญญา

   ทั่วแผ่นดิน  ถิ่นเมืองนี้  มีมนุษย์
ที่คอยฉุด  ในแนวทาง  สร้างปัญหา
ในทีวี  มีให้เห็น  ทุถกเวลา
ดูแล้วน่า  อนาถนัก  สุดหักใจ

    สมองมี  แต่น้อยกว่า  สมองเต่า
นายหัวเป่า  ก็ยอมความ  ตามเลื่อมใส
เพราะสมอง  มีน้อยนัก  น่าหนักใจ
เฮ้อ..พูดไป  ไร้ประโยชน์  หมดปัญญา

    ขอยายเนียม  สู่สวรรค์  อันเปี่ยมสุข
ไร้ซึ่งทุกข์  ตามยายนั้น  ปราถนา
เสวยสุข  บนสวรรค์  ชั้นเทวา
นะยายจ๋า  บนโลกนี้  มีเพลิงแดง