24 กรกฎาคม 2550 08:23 น.
คนบนเกาะ
ท้องฟ้าครึ้ม เมฆฝนมา พาชื่นฉ่ำ
ขับลำนำ เข้าพรรษา เวียนมาถึง
อดีตกาล ย้อนให้คิด จิตคำนึง
ระลึกถึง ครั้งเก่าสุด พุทธกาล
เหล่าชาวนา ต่างเร่งรัด จัดปลูกข้าว
ตื่นแต่เช้า เข้าทุ่งนา นอกสถาน
เอาต้นกล้า ดำในนา เขียวตระการ
จิตเบิกบาน ทั่วทุ่งเทียว เขียวขจี
พุทธองค์ ทรงห้ามพระ ละจากวัด
ห้ามจรจัด ลัดทุ่งนา สง่าศรี
สามเดือนผ่าน จึงจะพอ จรลี
ออกจากที่ ณ สถาน อันเคยครอง
เห็นเมฆคล้อย ล่องลอยมา อีกคราแล้ว
สาราสัตว์ ส่งเสียงแจ้ว ด้วยใจผ่อง
ทั่วทั้งหล้า ชุ่มฉ่ำฝน น้ำเนืองนอง
สมใจปอง เมื่อพรรษา เข้ามาเยือน
16 กรกฎาคม 2550 08:04 น.
คนบนเกาะ
ดาวดวงเด่น จรัสฟ้า ครามืดแสง
ความร้อนแรง ทิวาวัน ก็ผันเปลี่ยน
ราตรีเยือน เย็นคืนย่ำ ซ้ำวนเวียน
เลยนั่งเขียน ระบายทุกข์ ให้สุขใจ
ดาวดวงเด่น เช่นตัวน้อง พี่จ้องเจ้า
แสงนวลขาว ดูกระจ่าง สว่างใส
ยามคิดถึง คราคะนึง ถึงทรามวัย
ทุกคราไป พี่จะจ้อง มองดวงดาว
ราตรีนี้ จะอยู่นี่ มิไปไหน
จะส่งใจ ไปสู่ฟ้า เวหาหาว
ภาษารัก จะพรอดพร่ำ ย้ำเรื่องราว
ไปถึงดาว ตัวแทนน้อง พี่ปองนวล
เจ้ารู้ไหม ว่าคืนนี้ พี่เงียบเหงา
อยากจะเล่า ความชอกช้ำ ระกำสรวญ
ยามคิดว่า ตัวพี่นี้ มิคู่ควร
จิตอักอ่วน น้ำตาปริ่ม ปิ่มขาดใจ
ส่งสายตา ส่งมาจ้อง บ้างน้องรัก
ส่งมาทัก ส่งมาทาย ให้ผ่องใส
นอกจากน้อง แล้วตัวพี่ ไม่มีใคร
พี่สุขใจ หากพี่ไซร้ ใกล้คนดี
11 กรกฎาคม 2550 10:25 น.
คนบนเกาะ
ซ่อมเครื่องบิน ออกวนเวียน เขียนอักษร
เพื่อนนักกลอน ข้าคิดถึง คะนึงหา
งานมันหนัก อกกลัดกลุ้ม สุมอุรา
ใจเรียกหา เพื่อนน้องพี่ ที่บ้านกลอน
ถอดหัวเทียน ของเครื่องบิน ออกมาขัด
นมหนูกลัด คาบิวตัน มันสังหรณ์
ทองขาวเกรอะ สนิมจับ ดับวงจร
จานจ่ายกร่อน เวทนา จริงหนาเรา
แบตเตอรี่ น้ำกลั่นหมด น่าอดสู
พอเปิดดู เพิ่งจะรู้ เรามันเขลา
ต้องชาร์ทไฟ ใส่อีกเพิ่ม พอบรรเทา
ลองเขย่า สตาร์ทติด บิดเครื่องลอง
แสนดีใจ เครื่องบินเสร็จ สำเร็จแล้ว
ในหัวใจ แสนผ่องแผ้ว ไม่มีสอง
ประจำที่ นั่งคนขับ เข้าจับจอง
แล้วว. 2 เข้าเวรยาม สนามบิน
ขอเส้นทาง เข้ารันเวย์ ไม่เฉไฉ
ข้าจะไป เยี่ยมบ้านกลอน ดังถวิล
เสียงว.6 ว.2มา ข้าได้ยิน
จึงปรับปีก เหินฟ้าบิน สู่เมฆา
แสนดีใจ ที่บ้านกลอน สลอนเพื่อน
มิตรในเรือน ช่างมากมาย ดูหลายหน้า
ทั้งเพื่อนเก่า อีกเพื่อนใหม่ ละลานตา
เปรมปรีดา เกินคำหา มาบรรยาย
เอามาลี ที่เตรียมมา คว้าโปรยใส่
ขอบ้านนี้ จงสุขใส อย่าสลาย
ให้รักกัน กลมเกลียวมั่น ทั้งหญิงชาย
จวบชีพวาย ให้สุขศรี ที่บ้านกลอน