31 พฤษภาคม 2550 08:28 น.
คนบนเกาะ
ตาจ้อยนั่ง เหม่อมอง ดูท้องน้ำ
เคยชุ่มฉ่ำ มีบัวออก ดอกไสว
ผืนน้ำกว้าง ช่างสวยล้ำ สุดอำไพ
ตาจ้อยนั้น ปลื้มใจ ในธารา
มาวันนี้ น้ำมันลด เกือบหมดสิ้น
บางแห่งดิน โผล่ให้เห็น เป็นผืนหญ้า
ตอไม้ผุด มองสะดุด สุดลูกตา
จากธารา ที่สวยสด เคยงดงาม
ตาจ้อยนั่ง เหม่อไป ใช้ความคิด
สุภาษิต ไทยเราหนา อย่ามองข้าม
น้ำมันลด ตอมันผุด ไม่งดงาม
เหมือนคนยาม ทำชั่วไว้ ได้แสดง
ตาจ้อยนั่ง สานความคิด มาติดต่อ
คนเราหนอ หากทำดี มิเคลือบแฝง
ความดีนั้น จะสูงค่า อย่าระแวง
เหมือนในแอ่ง ไม่มีตอ พอเข้าใจ
แต่หากเรา ทำความชั่ว มั่วเรื่องร้าย
เมื่อเรื่องคลาย เห็นแก่นแท้ แย่ไม่ไหว
เหมือนตอผุด เต็มท้องน้ำ เคยอำไพ
ตาจ้อยอยาก บอกใครใคร ให้ทำดี
22 พฤษภาคม 2550 14:27 น.
คนบนเกาะ
น้ำตานอง เมื่อลูกต้อง มาลาจาก
น้ำตาพราก สุดจะกลั้น มันให้ไหล
เมื่อทราบข่าว พี่ทำโทษ สลดใจ
ทำได้ไง น้องก็สาย ใยสัมพันธ์
ความคิดคน ที่เห็นนี่ แค่นี้หรือ
สู้ฝึกปรือ ความคิดเด่น เช่นความฝัน
ฝึกไว้เพื่อ ป้องกันศาสน์ ชาติอนันต์
ใยมาบั่น ล้างทำลาย สายใยตัว
อยากจะเห็น ท่านเหล่ากอง ปกครองชาติ
มีจิตใจ ขาวสะอาด ปราศความชั่ว
มีแนวทาง ที่กลั่นกรอง ไม่หมองมัว
รู้จักใช้ สมองตัว เลิศวิไล
ปัญญาชน เขาไม่ทำ เยี่ยงดั่งสัตว์
ปฏิบัติ ต้องตรองดี มิเหลวไหล
หัวสมอง นำมาใช้ ให้อำไพ
ในหัวใจ ให้สูงกว่า จตุเดิน
ขอให้น้อง ไปสู่สุข คติภพ
เจ้าประสบ คนชั่วช้า อย่าสรรเสริญ
ในเมืองไทย เรื่องผิดพลั้ง ดังเผชิญ
ผู้ใหญ่เมิน ไม่คิดแก้ แย่จริงจริง
14 พฤษภาคม 2550 15:04 น.
คนบนเกาะ
ฟ้าวันนี้ ดูไม่หมอง สีผ่องใส
ขิงอยากใคร่ โชว์ความเก่ง เบ่งหยามหน้า
สรรพคุณ คุ้นธานี มากมีมา
ใช้รักษา เป็นอาหาร ทั่วบ้านเมือง
ข่าก็สู้ บอกตัวกู นี่แหละเก่ง
จะต้มยำ ไม่ใช่เบ่ง คนลือเลื่อง
ต้มข่าไก่ เขาก็ใส่ ไม่ขัดเคือง
ต้มขมิ้น สีเหลืองเหลือง ก็ข่าแซม
ขิงอวดโอ้ ข้าวต้มโจ๊ก ตอนมื้อเช้า
โรยชามข้าว ก็ขิงนะ อย่ามาแหยม
ข่ากับขิง ต่างพูดจา ด่าเหน็บแนม
ต่างยั่วแย้ม ไม่ยอมแพ้ ว่าแก้กัน
ก็พอดี แม่ครัวมา คว้าใส่ครก
ไม้ตีพริก แม่ครัวยก ฟาดสนั่น
ทั้งขิงข่า กลายเป็นผง ลงหม้อพลัน
การแข่งขัน ก็แดดิ้น สิ้นชีวี
เหมือนมนุษย์ อยากอวดดี มีอำนาจ
เบ่งบทบาท ถ้อยทีท้า รัศมี
ใครจะเก่ง กว่าตัวกู ในโลกีย์
คงไม่มี ใครเก่งกว่า มาท้ากัน
สัจธรรม ย่อมเที่ยงแท้ แน่คุณเอ๋ย
อยากจะเอ่ย เมื่อสังขาร์ ต้องอาสัญ
กลายสู่ดิน เมื่อต้องตาย วายชีวัน
อย่ารบรา อย่าฆ่าฟัน กันอีกเลย
1 พฤษภาคม 2550 10:50 น.
คนบนเกาะ
น้ำมันแพง เกินจะหา วาจาผูก
ปลานั้นถูก ราคาน้อย ดูต้อยต่ำ
ชาวประมง ลงหาปลา จนตัวดำ
แม่งามขำ เขาเลยเมิน เดินหนีไป
กลิ่นคาวปลา เหม็นคละคลุ้ง ปรุงเรือนร่าง
ไม่เหมือนดั่ง หนุ่มเมืองหนา สง่าใส
น้ำหอมแพง พร้อมเครื่องปรุง จรุงใจ
น่าน้อยใจ จริงจริงหนา ชาวประมง
ค่ำคืนออก ทะเลกว้าง เวิ้งว้างฟ้า
มีดารา และเดือนฉาย ให้ใหลหลง
ขาขาวขาว แก้มนุ่มนุ่ม ปลงเถอะปลง
ชาวประมง ดิ้นดาบหน้า ยถากรรม
จับปลาได้ นึกถึงน้อง ห้องอาหาร
มีหนุ่มคอย แกะใส่จาน ให้งามขำ
ปลาตัวนี้ รู้ไหมนี่ พี่คนนำ
กุ๊กเขาทำ ใส่จานหนอ รอน้องทาน
กว่าจะได้ ตัวปลามา แสนสาหัส
โดนลมพัด โดนคลื่นสาด จำอาจหาญ
ทั้งหนาวลม ยามฝนมา ทรมาน
แต่ยังขาด ความสงสาร จากสาวใด
หนุ่มประมง รูปไม่หล่อ หนออนาถ
สาวใดเห็น เขาก็ขาด ความเลื่อมใส
คงต้องกอด สมอเรือ กันต่อไป
สมอเรือ เป็นเพื่อนใจ ตลอดกาล
หน้าส่วนตัว
2718
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนบนเกาะ
