27 เมษายน 2550 10:57 น.
คนบนเกาะ
ร้านกาแฟ พร้อมที่จะ เปิดวันนี้
เชิญน้องพี่ ช่วยกันหนา มาเกื้อหนุน
กาแฟสด รสนุ่มนวล ชวนละมุน
ให้คุณคุณ อย่ารีรอ คอกาแฟ
ศรีธนู อยู่ริมหาด ไม่คาดฝัน
เกาะพะงัน รับรองได้ ไปถึงแน่
ท่าประมง อยู่ใกล้ใกล้ ใช้เป็นแพ
ปลาสดแท้ ต้องที่นี่ มีทุกวัน
แวะมานั่ง กาแฟสด รสกลมกล่อม
ชื่นจิตย้อม พร้อมชื่นใจ ไม่คาดฝัน
เจ้าของร้าน ช่างไมตรี มีสัมพันธ์
อย่าลืมกัน แวะบ้างนะ แล้วจะรอ
แวะมาอุดหนุนบ้างนะครับ
23 เมษายน 2550 10:39 น.
คนบนเกาะ
ได้อ่านข่าว หนังสือพิมพ์ ยิ้มไม่ออก
โชเฟอร์รถ ตู้หลอก สาวข่มขืน
ได้ดูข่าว แทบเป็นลม ล้มทั้งยืน
กิเลสยื่น กามา น่าเศร้าใจ
เอาชีวิต เพื่อนมนุษย์ ฉุดความใคร่
ชื่อเสียงไซร้ ไม่มีเหลือ เมื่อเฉไฉ
ทั้งพ่อแม่ และพี่น้อง ต้องเศร้าใจ
ทนอับอาย สิ่งเสนอ ที่เธอทำ
อันความใคร่ ของคน บนวิถี
มันก็มี กันถ้วนหน้า ใช่ว่าหำ
ต้องหักจิต กันเสียบ้าง อย่าสร้างกรรม
อยากจะทำ หมดความใคร่ ให้รู้ทาง
ช่วยตัวเอง ใช่อับอาย ขายขี้หน้า
ใช้เวลา ให้เกิดการ งานเสียบ้าง
อย่างมัวเมา กิเลสหนา โปรดหาทาง
กิเลสจาง จะเป็นสุข กันทุกคน
ธรรมชาติ ไม่ว่าสัตว์ หรือมนุษย์
ไม่สิ้นสุด เรื่องเสพกาม ลามทุกหน
แต่นี่เรา สัตว์ประเสริฐ เลิศเรียก " คน "
ทำอะไร ให้คิดค้น หนทางดี
คนเดี๋ยวนี้ ที่แน่แน่ แย่กว่าสัตว์
ข่าวเรื่องกาม แพร่สะพัด น่าบัดสี
ทุกวงการ มากยกย่อง เป็นของดี
โถวิถี วิปริต ชีวิตคน
22 เมษายน 2550 11:10 น.
คนบนเกาะ
รับจดหมาย บรรยายรัก จากอกลูก
พ่อพันผูก ลูกรัก เสียหนักหนา
ยามที่ลูก จากไป ไกลสายตา
รู้ไหมว่า พ่อแม่ แน่อาวรณ์
เป็นห่วงลูก อาศัย ในเมืองหลวง
กลัวตะเข้ มันจะลวง ไปสำส่อน
พ่อแม่นั้น อยู่นี่ ที่บนดอน
นั่งรอลูก กลับคอน บ้านพงไพร
ก่อนจะออก จากเคหา ทำนาไร่
ดูทีวี เจ้าซื้อให้ จำได้ไหม
ข่าวช่องสาม พ่อแม่ นั้นติดใจ
พ่อแม่ได้ รับรู้ ดูข่าวคราว
ข่าวปล้นจี้ มากมี ในเมืองหลวง
แต่ที่ห่วง ฆ่าข่มขืน ก็เรื่องฉาว
บางคนอยาก เล่นหนัง หวังเป็นดาว
แสนปวดร้าว โดนแมวมอง จ้องเปิดซิง
ลูกจ๋าลูก จงระวัง ให้ยั้งคิด
อาจมีสิทธิ์ เพราะลูกนี้ สิเป็นหญิง
จะรักใคร ดูให้แน่ เขารักจริง
เขาไม่ทิ้ง เป็นรักแท้ ที่แน่นอน
ได้เวลา ผันผาย ไปไร่สวน
ขอลูกนั้น ใคร่ครวญ ตามพ่อสอน
ส่งจดหมาย มาคุยบ้าง ว่างยามนอน
พ่อแม่ต้อง ขอลาก่อน ไปไร่นา
20 เมษายน 2550 11:09 น.
คนบนเกาะ
ได้ยินข่าว ปราณรวี นี้มาว่า
คนบนเกาะ นั้นหนา ไม่เคยเห็น
อยู่บนเกาะ คนทำนา ไม่เคยเป็น
กลายประเด็น เกาะไร้ที่ จะทำนา
ตื่นแต่เช้า มุ่งเข้าสู่ ทุ่งนากว้าง
แต่ตอนนี้ นามันร้าง นะน้องหนา
เพราะน้ำน้อย ไม่พอที่ จะทำนา
เลยปล่อยควาย ลงไขว่คว้า แทะหญ้าเพลิน
ถ่ายรูปมา ลงให้เห็น เป็นนิมิต
เพราะคนคิด อยู่เกาะหนา น่าขัดเขิน
แสนอนาถ บาดหัวใจ เสียเหลือเกิน
เขาคิดว่า ที่จะเดิน ก็ไม่มี
มีครั้งหนึ่ง เพื่อนมาเยี่ยม คนบนเกาะ
น่าหัวเราะ เพราะมันขำ จริงจริงนี่
ขนข้าวสาร อาหารแห้ง ประดามี
น้ำแพ็คขวด ก็ดูสิ เขาเอามา
บนเกาะนี้ สิ่งดีดี มีให้เห็น
น้ำตกเย็น ภูเขาใหญ่ ใบไม้หนา
ทั้งมีกวาง มีหมูป่า สัตว์นานา
อุทยาน ตระกานตา ก็น่าชม
ธรรมชาติ ไม่ถูกย่อย จนสลาย
คนมากมาย ต่างรับรู้ สู่สืบสม
เกาะแห่งนี้ สวยงามตา น่าภิรมย์
เชิญชวนชม เสน่หา เกาะพะงัน
18 เมษายน 2550 11:17 น.
คนบนเกาะ
ฝนไม่ตก อากาศร้อน นอนใต้หว้า
ฟังเสียงนก เสียงกา เกาะอาศัย
เก็บลูกหว้า ใส่กระเพาะ เสนาะใจ
อิ่มแล้วไซร้ ก็โบยบิน ด้วยยินดี
ไม่มีเรื่อง ร้อนใจ ให้ผวา
ในโลกหล้า แสนสนุก ไปทุกที่
โลกทั้งใบ นกรู้ว่า สามัคคี
เย็นฤดี ไม่มีใด ไหนจะปาน
มวลหมู่สัตว์ จัตตุบท ทวิบาท
ประสาสัตว์ ส่งเสียงซ้อง ก้องประสาน
ณ วันนี้ ชื่นชีวี เหมือนเมื่อวาน
มีต้นไม้ สายธาร ทั้งวาริน
มวลหมู่สัตว์ เฝ้าจ้อง มองมนุษย์
ดูสิดู วุ่นวายสุด มิมีสิ้น
ใช่จะเพียง แค่ทำมา เพื่อหากิน
ต่างดีดดิ้น ทุกทุกสิ่ง เพื่อชิงดี
มวลหมู่สัตว์ ข้องใจ ในมนุษย์
เป็นสัตว์สุด เลิศค่า สง่าศรี
ใยไม่อยู่ อย่างพอเพียง เลี้ยงชีวี
มองดูสิ แสนน่าขัน กันเหลือเกิน
เราเป็นสัตว์ อยู่อย่างนี้ เสียดีกว่า
ถึงน้อยค่า ก็สุขใจ ไม่ขัดเขิน
พูดแล้วก็ ออกโบยบิน อย่างเพลิดเพลิน
กางปีกเหิน สู่เวหา ร่าเริงใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนบนเกาะ
หน้าส่วนตัว
1875
