27 มีนาคม 2550 21:50 น.
คนบนเกาะ
นั่งดูรัก ริมฝั่งโขง เชื่อมโยงรัก
อยากพบพักตร์ แม่น้องเจ้า สาวฝั่งโขง
เสน่ห์นาง ช่างบาดตา นะโฉมยง
ทั้งเอวองค์ อ่อนช้อย ไม่น้อยเลย
ประเพณี ก็แสนงาม ยามได้เห็น
ดูเยือกเย็น แต่โบราณ อ่านเฉลย
อยากเยี่ยมยล คนในหล้า นะทรามเชย
อยากเอื้อนเอ่ย บอกรักแก่ แม่สาวลาว
ยินเสียงแคน และเสียงซึง ให้ซึ้งจิต
เหมือนได้ชิด เชยชื่นชุ่ม พวกกลุ่มสาว
ตาใสใส แก้มสีสัน นั้นแวววาว
โอ้น้องสาว ชาวอิสาน ร้าวรานใจ
ละครรัก ที่แหววหวาน นั้นน่ารัก
ดีกว่าฉาก บู๊ล้างผลาญ เป็นไหนไหน
ขอเสียที เถิดนะหนา ละครไทย
โปรดใส่ใจ นำสิ่งดี สู่ชีวิน
ให้คนดู เอาแบบอย่าง ที่สร้างก่อ
ขอให้ช่วย กันเถิดหนอ ทั่วทุกถิ่น
ถึงแม้จะ สร้างละคร เพื่อหากิน
เรื่องที่อิน ขอให้มี คุณธรรม
เป็นหลักสูตร เพื่อสร้างสรรค์ คนในชาติ
ให้ได้ร่วม สวมบทบาท อันเลิศล้ำ
เรื่องรบรา ฆ่าฟันหนอ ขออย่าทำ
อยากกล่าวย้ำ ประเทศแย่ แม้ละคร
22 มีนาคม 2550 08:06 น.
คนบนเกาะ
จากบางปอ ถึงบางปู สู่หาเจ้า
พี่ออกเรือ ตั้งแต่เช้า ตอนฟ้าสาง
หาน้องญา ยอดหญิงอยู่ ที่ปูบาง
ใช่ทิ้งขว้าง ยังฝันใฝ่ ผูกไมตรี
ลากเบ็ดมา หวังเอาปลา มาฝากน้อง
อยู่ในห้อง ขังปลาเป็น เห็นไหมนี่
ทั้งปลาสาก ปลาอุหระ ปลาอินทรี
ปลาเนื้อดี น้องโปรดรับ นับอนันต์
กลางอ่าวไทย ช่างสดใส ในยามนี้
น้ำมันที่ แพงลิบลิ่ว ปลิวสูงขั้น
ชาวประมง สู้ไม่ไหว จอดเรือกัน
หมู่ปลาพลัน รื่นเริงร่า อย่างอ่าองค์
น้ำใสใส จากหัวใจ ทะเลใต้
ตัวพี่ชาย ขอพิงพัก ด้วยรักหลง
สาวบางปู จะขัดไหม ใจอนงค์
บอกตรงตรง พี่ยังหวง ห่วงน้องญา
ผัดรวมมิตร พี่ซื้อติด มาฝากน้อง
ซีฟู้ดต้อง ที่บางปอ หนอน้องหนา
ร้านอาหาร แสนสวยงาม อร่ามตา
ใครไปมา ต้องแวะชิม และลิ้มลอง
มาบางปู เห็นนางนวล ชวนคลั่งไคล้
แสนสุขใจ ชื่นฤดี ไม่มีสอง
จะอยู่เรียง เคียงคู่เจ้า นั่งเฝ้ามอง
จนวันใหม่ ฟ้าสีทอง ค่อยล่องเรือ
( บางปอ อยู่ที่ ต.แม่น้ำ อ.เกาะสมุย )
21 มีนาคม 2550 15:38 น.
คนบนเกาะ
ล่องรถมา เพื่อหารัก อีกสักหน
ถึงคนสวย ที่ชื่อมน อยู่หนไหน
ถึงสี่แยก ลำลูกกา แสนอาลัย
เพราะหัวใจ สุดระกำ ลำลูกกา
ที่สี่แยก เหมือนเจ้าแจก แยกความรัก
แจ้งประจักษ์ ในรักเจ้า เศร้าหนักหนา
เสียแรงใจ เสียแรงกาย หมายมั่นมา
ลำลูกกา พาระกำ ช้ำเหลือทน
จะต่อรถ ไปไหนดี ที่สี่แยก
อยากสอดแทรก เที่ยวหารัก อีกสักหน
เผื่อจะเจอ เห็นน้องเจ้า สาวชื่อมน
ขอดั้นด้น เที่ยวหารัก อีกสักครา
กลัวก็กลัว อันรถทัวร์ ที่วิ่งห้อ
กลัวยางล้อ เป็นอันเกิด ระเบิดหนา
ข่าวเมื่อวาน แถวโคราช พาดหัวมา
ใจผวา จิตพะวัง นั่งรถทัวร์
อนิสงฆ์ แห่ความรัก ประจักษ์ให้
สองเราได้ ไม่ละเหี่ย เป็นเมียผัว
อย่าพลั้งพลาด ฟาดกระเด็น เช่นรถทัวร์
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ จงคุ้มตัว ให้ปลอดภัย
ลำลูกกา ขอลาแล้ว ต้องแจวต่อ
เพื่อนกลอนหนอ ขอชี้ทาง สว่างให้
จะมีรัก ตัวฉันนี้ หาที่ใด
บอกผมหน่อย จะได้ไหม เพื่อนนักกลอน
7 มีนาคม 2550 13:09 น.
คนบนเกาะ
หลงรักเจ้า เฝ้าคอย มานานนัก
หวังความรัก ผลิใบ แผ่ไพศาล
เคยเห็นเจ้า ตั้งแต่อยู่ อนุบาล
คอยมานาน จนเติบใหญ่ ไปด้วยกัน
วาสนา น้องดี เป็นที่หนึ่ง
ตัวพี่ซึ่ง หลงเฝ้ารัก สมัครมั่น
วาสนา ของพี่นี้ มิเท่าทัน
เราจากกัน ประถมปลาย ได้ไคลคลา
น้องได้เรียน โรงเรียนรุ่ง อนาคต
สวยหมดจด แจ่มอร่าม ตามเมืองฟ้า
พี่นั้นเรียน ชั้นมอปลาย แถวไร่นา
ใจพี่หนา ช่างรันทด เหมือนหมดแรง
เมื่อความรัก มันห่างไกล ใจพี่เหงา
ไร้แม้เงา ของคนดี หมดสีแสง
นองน้ำตา สุดจะกลั้น ตะวันแลง
ยามฟ้าแดง ตาก็ก่ำ ช้ำสุดทน
วาสนา พี่หมดแล้ว น้องแก้วจ๋า
พี่อยากเห็น ในใบหน้า น้องอีกหน
กาลเวลา ที่ผ่านมา นานเหลือทน
คิดถึงคน แรกรักกัน ชั้นอนุบาล
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนบนเกาะ
หน้าส่วนตัว
1155
