24 มกราคม 2550 09:53 น.
คนบนเกาะ
ยามตะวัน ยังมีอยู่ จงรู้ค่า
ตะวันนะ เป็นของดี มีความหมาย
ยามเรี่ยวแรง จะหมดมอด ทอดอาลัย
โปรดรับไว้ แรงวิถี ที่ตะวัน
17 มกราคม 2550 19:30 น.
คนบนเกาะ
ยามเย็นย่ำ ค่ำแล้ว น้องแก้วจ๋า
ชายหาปลา ต้องลาจร ก่อนจะค่ำ
อาชีพพี่ นี้หาปลา เป็นประจำ
ในยามค่ำ จงใส่กลอน อย่านอนลืม
หากมีเสียง เคาะประตู เงี่ยหูก่อน
อย่าเพิ่งจร รีบเปิดไป พี่ไม่ปลื้ม
หากมีใคร ขออะไร ใคร่หยิบยืม
เจ้าอย่าลืม บอกว่าเช้า ค่อยมาเอา
ยามเปิดไฟ ม่านหน้าต่าง จงได้ปิด
เดี๋ยวแมวมอง มาแนบชิด แอบดูเจ้า
จะอาบน้ำ จงได้เลี่ยง ให้เสียงเบา
เดี๋ยวโจรเขา สร้างภาพฝัน มันไม่ดี
เวลานอน อย่าละเมอ เพ้อชายอื่น
ยามดึกดื่น เสียงมันไป ไกลหลายที่
ขอให้น้อง ของพี่นั้น หลับฝันดี
ขอเจ้านั้น ฝันถึงพี่ ที่ในเรือ
ยามรุ่งเช้า จงรีบเร่ง แต่งกายผ่อง
ฟ้าสีทอง พี่จะกลับ รับแสงเรื่อ
ไปขายปลา กันสองคน ที่บนเรือ
พอจุนเจือ ใช้จ่ายตาม ความจำเป็น
ไม่ต้องร่ำ ไม่ต้องรวย เป็นเศรษฐี
ขอให้เรา ได้อยู่ดี อย่างที่เห็น
จนเงินทอง แต่รวยรัก มักจำเป็น
ทนลำเค็ญ แต่สุขใจ ไปวันวัน
16 มกราคม 2550 09:38 น.
คนบนเกาะ
วันสิบหก มกรา เวียนมาถึง
แสนซาบซึ้ง ถึงครูไทย ในสยาม
บ่มเพาะกล้า เพื่อหวังผล ยลความงาม
คอยติดตาม บำรุงกล้า ให้น่าดู
แม้เหนื่อยยาก สักเพียงไหน ไม่เคยท้อ
ครูหวังรอ เพื่อสมคิด ศิษย์เลิศหรู
ผลผลิต ต้องสวยใส ให้น่าดู
นี่แหละคือ ความหวังครู ผู้อบรม
ขอเป็นกำ ลังใจให้ ใช่เสแสร้ง
ขอแต้มแต่ง ให้ครูหนา อย่าขื่นขม
สู้ต่อไป คนอยู่หลัง เขาหวังชม
ยังนิยม ต่างพูดจา ว่าครูดี
ขอพิเศษ ส่งแรงใจ ไปครูใต้
ขอวอนให้ พระคุ้มครอง ป้องเกษี
สามจังหวัด ที่ชายแดน แสนโสกี
เพราะว่ามี คนมุ่งร้าย ทำลายครู
ขอส่งใจ ไปครูเหนือ โดนลมหนาว
มีแรงก้าว ไปข้างหน้า ว่าต้องสู้
ขอส่งใจ ไปอีสาน ก็บ้านครู
ขอให้อยู่ สุขสบาย ไร้หมู่มาร
ขอส่งใจ ไปภาคกลาง ไม่ห่างเขต
กลางประเทศ เป็นศูนย์รวม ร่วมประสาน
กล้วยไม้ไทย หลากสีสรร พลันเบ่งบาน
ให้ตระหง่าน สมฝันใฝ่ จากใจครู
10 มกราคม 2550 17:21 น.
คนบนเกาะ
ณ วันนี้ ครูเก่าท้อ ขอนั่งคิด
ขอสักนิด ใช้เวลา มาเพ้อฝัน
ประเทศเรา ณ วันนี้ ทำไมกัน
ดูผกผัน ทั่วทั่วไป ให้วุ่นวาย
เคยด่าว่า สอนสั่งได้ ใช่ว่าโกรธ
เคยทำโทษ ก็ไม่ติด ผิดกฎหมาย
เดี๋ยวนี้แค่ จะว่ากล่าว ก็วุ่นวาย
ผิดกฎหมาย โดนข้อหา ว่าประจาน
ความคิดเด็ก ต้องเป็นใหญ่ กว่าไหนอื่น
ช่างขมขื่น เป็นครูไทย ไม่หอมหวาน
ครูวันนี้ ไม่เหมือนครู ครั้งเก่ากาล
ทรมาน ในหัวจิต ชีวิตครู
นักกฎหมาย วิชาการ เขาบานเบ่ง
เพราะเขาเก่ง ดีกรีเปิด ดูเลิศหรู
เปลี่ยนหลักสูตร การปกครอง ของใหม่ดู
เขาคงคิด ว่าเลิศหรู กว่าโบราณ
อนิจจา เด็กไทย ในวันนี้
ครูโบราณ ต้องร้องยี้ ด้วยสงสาร
เทคโนเลิศ ยุคใหม่เปิด เด็กเบิกบาน
ข่าวตระหง่าน ขึ้นหน้าหนึ่ง เพิ่งเข้าใจ
ทั้งตีรัน ฟันแทง กันไม่เว้น
เรื่องโลกีย์ ก็ดูเด่น เป็นไหนไหน
อบายมุข คลุกคลั่ว มั่วกันไป
อนาถใจ ครูเก่าเก่า เขาทนฟัง
อนาคต ของชาติไทย อย่างไรบ้าง
ครูโบราณ ของพูดบ้าง อยากฝากฝัง
ถ้าเด็กดี อนาคต ประเทศยัง
เด็กผิดทาง อนาคต หมดชาติไทย
9 มกราคม 2550 09:49 น.
คนบนเกาะ
สองสามสี่ วันทิวา ถามหาเจ้า
ตั้งแต่เข้า รับรักษา คราเศร้าหมอง
ถูกสัตว์ชั่ว ทำร้ายเชือด เลือดไหลนอง
โลกต้องหมอง เพราะคนดี นี้ถูกทำ
แสงเทียนที่ เคยเรืองรอง แสนผ่องผุด
ต้องสะดุด พายุร้าย หมายกระหน่ำ
โลกแปดเปื้อน ลัทธิทราม ตามกระทำ
หมายขย้ำ ให้โลกนี้ สีหมองมัว
จงไปดี เถิดคุณครู ผู้งามเลิศ
เจ้าประเสริฐ ไม่ควรคู่ หมู่คนชั่ว
โลกใบนี้ มากคนเป็น เห็นแก่ตัว
เพราะเมามัว ลาภยศฐา ประดามี
ขอให้สุข ในภพใหม่ ดังใจหวัง
เรื่องข้างหลัง อย่ากังวล หม่นหมองศรี
คุณครูหนา ขอให้เจ้า จงไปดี
ไปสู่ที่ สรวงสวรรค์ ชั้นวิมาน
9 ม.ค. 50
ขอขอบคุณ..หนุ่มชาวเล...ที่เอื้อเฟื้อตกแต่งภาพ
หน้าส่วนตัว
1240
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนบนเกาะ
