22 พฤศจิกายน 2549 22:14 น.
คนบนเกาะ
ท่ามกลางมวล หมู่ดาว พร่างพราวฟ้า
ยามเมื่อครา โดดเดี่ยว เปลี่ยวใจยิ่ง
ขาดคู่รัก ขาดยอดชู้ อยู่แอบอิง
เหมือนไร้ที่ จะพักพิง ยิ่งเหงาทรวง
ปล่อยความคิด ให้ล่องลอย สู่ปอยเมฆ
หากเราเป็น พระเอก ในแดนสรวง
มีนางฟ้า มากมาย ใคร่มาควง
ทุกข์ทั้งปวง คงหายหด หมดสิ้นไป
เมื่อภวังค์ หวนกลับ รับสู่ร่าง
ความอ้างว้าง เราไม่ได้ หายไปไหน
ยังรุมล้อม เหมือนเป็นบ่วง ห้วงหทัย
ยังสืบไป กับดวงจิต ชีวิตเรา
ค่ำคืนนี้ ไม่มีมิตร มาชิดใกล้
นั่งถอนใจ ทอดอาลัย ในความเหงา
ขอวอนดาว บนฟากฟ้า มาบรรเทา
เอาความเหงา ในหัวใจ ทิ้งให้ที
10 พฤศจิกายน 2549 09:10 น.
คนบนเกาะ
เสียงฟ้าร้อง ก้องก่อน ตื่นนอนเช้า
อากาศเล่า ก็สลัว ดูมัวหมอง
ยามวสันต์ ตะฤดู จู่จ้องมอง
คล้ายจะฟ้อง ว่าปีนี้ ยังมิมา
สายฝนหลั่ง พรั่งพรู สู่พื้นโลก
เปียกชุ่มโชก ทุกถ้วนไป ในพื้นหล้า
ภาคใต้เรา ดูหน้าฝน จะเฉื่อยชา
กว่าจะมา เพื่อนก็เข้า หนาวไปนาน
นั่นสิเรา ภาคใต้ เขาไว้หลัง
ใครชิงชัง เหมือนปล่อยไป ไว้หลังบ้าน
ความเจริญ กว่าจะมา ก็ช้านาน
ขอกราบกราน ท่านผู้ใหญ่ เห็นใจที
อยากจะได้ ซึ่งสะพาน ข้ามถึงฝั่ง
เห็นใจมั่ง ยามนั่งเรือ แสนเบื่อหนี
อยากนั่งรถ ข้ามขึ้นฝั่ง บ้างสักที
วอนท่านที่ เซ็นผ่านงบ นบนมกร
จากพะงัน ไปสมุย ใช่คุยโม้
ใช่คุยโต อย่าแหนงหน่าย คิดถ่ายถอน
สร้างสะพาน ผ่านให้ที อย่ารี่จร
คนเกาะวอน เป็นประเด็น ให้เห็นใจ
จากสมุย ไปขนอม ขอพร้อมต่อ
อย่ารีรอ สร้างอีกเซ็ท เบ็ดเสร็จใช้
ยามวสันต์ อารมณ์ปล่อย ลอยเรื่อยไป
เผื่อมีใคร สร้างความฝัน นั้นเป็นจริง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนบนเกาะ
หน้าส่วนตัว
939
