4 พฤศจิกายน 2550 15:14 น.
คนบนเกาะ
ฝนตกตก ยกคันเบ็ด เผด็จศึก
น้ำท่วมลึก ในวารี ท่วมศีรษะ
อย่าหาว่า ตกไม่เป็น กันนะจ๊ะ
ขอป๋าป๊ะ เป็นกองเชียร์ เนี่ยได้มั๊ย
อย่าทำตา เคลิบเคลิ้ม เริ่มใจหวั่น
ป๊ะป๋าหัน ไปรอบข้าง บ้างได้ไหม
ดูสิดู ยังทำฝืน กลืนน้ำลาย
คนอาราย ไม่เคยเห็น คนตกปลา
เสียบเหยื่อเสร็จ ยกคันเบ็ด แล้วตวัด
พอเหยื่อพลัด น้ำก็แตก แยกเสียงซ่า
ในวารี ดูว่ายรี่ ล้วนหมู่ปลา
ต่างเข้ามา ตอดกระหวัด แย่งกัดกัน
เหยื่อขาดวิ่น มัจฉากิน จนเหยื่อแหว่ง
คนตกแกล้ง ปล่อยให้เพลิน เกินความฝัน
เมื่ออารมณ์ ของมัจฉา พาเริ่มมัน
ถูกเบ็ดคัน ตวัดซ้ำ ย้ำปลายคาง
อนิจจา เจ้ามัจฉา ถูกคว้าหมับ
โดนสาวจับ เพราะหลงเพลิน เกินกีดขวาง
หลงกินเหยื่อ ที่สาวยื่น กลืนไปพลาง
ไม่รู้บ้าง ในเหยื่อนี้ มีเบ็ดคม
ทั้งคุณป๊ะ ทั้งคุณป๋า อ้าปากค้าง
โดนเข้าบ้าง จะบอกว่า ช่างสาสม
ดูเหยื่อก่อน ไม่มีเบ็ด จึงค่อยอม
อย่าหลงชม ไม่พินิจ จะคิดนาน
แกล้งหยอกเล่น อย่าตกใจ นะป๊ะป๋า
หนูไม่ฆ่า หนูใจดี และอ่อนหวาน
มารักหนู จะเชิดชู จนวายปราณ
มาร่วมงาน ตกเบ็ดกัน อย่าหวั่นเลย
29 ตุลาคม 2550 07:19 น.
คนบนเกาะ
แสนทอดถอน อาลัย เมืองไทยนี้
ที่รุ่นพี่ ต้องรับน้อง จนหมองเศร้า
ประเพณี ล้วนแต่มี ราคีคาว
เป็นเรื่องฉาว ทุกทุกปี มิเสื่อมซา
ผู้สวมโขน รักษาบท กฏระเบียบ
มีข่าวแล้ว ก็หายเงียบ เหมือนคลื่นซ่า
กระทบฝั่ง แล้วหายไป ไม่กลับมา
อนิจจา รมต. หนอเมืองไทย
เป็นแค่เพียง เล่นการเมือง ละครเน่า
คนดีเล่า ในเมืองนี้ มีหรือไม่
คนที่มี คุณธรรม ประจำใจ
ขอวอนให้ มารับใช้ ในแผ่นดิน
ใกล้สมัย การเลือกตั้ง อีกครั้งนี้
วอนอีกที หวังคนดี ไม่มีสิ้น
เชิญสมัคร แทนคนเก่า หวังโกยกิน
หวังแผ่นดิน สูงกว่าเก่า เราวิงวอน
ขอน้องอ้ำ ได้เกิดใหม่ ในที่สุข
ไร้เรื่องทุกข์ สุขสดศรี สโมสร
ไร้การเมือง ที่โดดเด่น เล่นละคร
ไร้หัวโขน ที่สำส่อน ไร้คุณธรรม
6 ตุลาคม 2550 19:41 น.
คนบนเกาะ
นั่งดูรถ ส่งหัวใจ ไปเมืองหลวง
นึกเป็นห่วง ติดต่อไป น้องไม่กลับ
บอกต้องติว การศึกษา สุดอาภัพ
พี่นั่งนับ วันปิดภาค อยากเจอะเจอ
หาหอยกลม สะสมไว้ หลายตะกร้า
เจ้าบอกว่า ชอบลิ้มรส หมดเสมอ
ยำหรายข้อ น้องคุยป้อ ชอบนะเออ
ไม่เคยเผลอ แกงคั่ววาย ได้หาตุน
ของน้องชอบ พี่เตรียมหนอ ไว้รอรับ
คอยนั่งนับ ตุลานี้ พี่นั่งลุ้น
เสียงตามสาย แสนรัญทด เหมือนหมดบุญ
ความฝันที่ พี่นั่งลุ้น เป็นวอดวาย
ขอฝากใจ กับรถทัวร์ ไปหาน้อง
ขอฝากเสียง ที่ร่ำร้อง ใจสลาย
ขอเจ้าอย่า มีความทุกข์ สุขสบาย
อันตราย ขออย่ามี น้องพี่เลย
ยามค่ำคืน เจ้าอย่าเที่ยว ที่เปลี่ยวหนา
ในเมืองฟ้า คนเขาป่าว เล่าเฉลย
ทั้งปล้นฆ่า ชิงวิ่งราว เขาก็เคย
โอ้น้องเอ๋ย พี่เป็นห่วง จึงทวงคำ
เอ็มเอสเอ็น ขอน้องพี่ นี้ต้องคิด
กลัวเจ้าติด แล้วพาใจ ไปถลำ
ชายพูดหวาน บอกตามตรง อย่าหลงคำ
กลัวเจ้าย่ำ ทางเสียหาย มันไม่ดี
ติววิชา คราเสร็จแล้ว จงแจวกลับ
พี่จะคอย เฝ้ารอรับ นวลฉวี
สักสามวัน ได้กลับบ้าน ก็ยังดี
พี่คนใต้ คนนี้ ยังเฝ้ารอ
1 ตุลาคม 2550 07:51 น.
คนบนเกาะ
ความสุขนั้น หาได้ ไม่ยากนัก
ถ้ารู้จัก หนทาง สว่างไสว
แรกเริ่มนั้น จะต้องเกิด ที่จิตใจ
ให้ผ่องใส แล้วกาย จะคลายตาม
สละซึ่ง ความโลภ และโกรธหลง
เลิกพะวง เรื่องทั้งหลาย ให้มองข้าม
อย่าคิดทำ สิ่งสกปรก เรื่องเลวทราม
อย่าทำตาม ทางใฝ่ต่ำ ช้ำหมองมัว
ปฏิบัติ ให้เป็นนิจ ติดศีลห้า
ก็จะพา ให้เหินห่าง ในทางชั่ว
ความพอเพียง แค่พอเลี้ยง ตัวของตัว
เลิกเมามัว ยาเสพติด คิดอบาย
เจริญรอย ในพระธรรม ที่ล้ำค่า
โลกเรานี้ ก็สง่า สวยสดได้
อย่าเป็นบัว ในโคลนตม เลยหญิงชาย
สิ่งสุดท้าย สิ้นชีวิต นิจนิรันทร์
ลองมองดู ตอนนี้ตัว อยู่ที่ไหน
หลับตาไซร้ แล้วเพ่งพิศ พินิจนั่น
ใจของเรา พร้อมทั้งกาย อยู่ไหนกัน
ขอท่านนั้น จงพบสุข สวัสดี
22 กันยายน 2550 12:03 น.
คนบนเกาะ
อย่าริเล่น กับไฟ อย่าใจร้อน
คิดเสียก่อน เถอะให้ดี อย่าผลีผลาม
ดูเหตุผล กิริยา นะให้งาม
อย่าทำตาม ใจของตัว มัวหลงลืม
โบราญว่า เล่นกับไฟ ไม่ดีหรอก
จะช้ำชอก ในชีวี มิปลาบปลื้ม
สุภาษิต ไทยมีมาก อยากหยิบยืม
หากไม่ลืม ทำตามกล่าว คงเข้าใจ
เดินตามรอย เท้าผู้ใหญ่ หมาไม่กัด
แนวจารีต ปฏิบัติ น่าเลื่อมใส
เรื่องเทคโน แม้ก้าวนำ ล้ำเกินใคร
ก็อย่าไป รับทุกสิ่ง ครับยิ่งดี
อยากให้เพื่อน มีความสุข ทุกสิ่งครบ
อยากให้พบ สิ่งดีล้วน มวลน้องพี่
จึงเสนอ ข้อปฏิบัติ จัดว่าดี
จำได้นิ อย่าริจับ เล่นกับไฟ