27 กุมภาพันธ์ 2549 09:12 น.
คนทะเล
แม้ว่าของสาธารณะจะมากผล
ประชาชนทั่วไปได้ใช้สอย
หลายคนอยากร่วมใช้ร่วมซ้ำรอย
คุณภาพด้อยแค่ไหนอยากใช้กัน
คุณภาพต้องใจใครแย่งยื้อ
จึงหมั่นตื๊อคิดครองเป็นของขวัญ
ได้ความช้ำเจือจางเป็นรางวัล
อกสะบั้นเพราะของดีมีคนจอง
อาจประสงค์ของกลางในบางครั้ง
คงไม่หวังทำตัวเป็นเช่นเจ้าของ
ให้คนอื่นชื่นชมตามสมปอง
สักวันต้องทรุดโทรมสมใจเรา
มีสมบัติผลัดกันชมสุดขมขื่น
นอนสะอื้นร่ำไห้อาลัยเขา
ถึงเวลาเขาจรนอนกอดเงา
คนที่เศร้าคือคนปองของกองกลาง
15 กุมภาพันธ์ 2549 13:54 น.
คนทะเล
ฉันคนโง่เจ้าทิฐิริใจเด็ด
ไม่ใช่เพชรน้ำหนึ่งซึ่งใครหา
คงมิแปลกหากช้ำมีน้ำตา
ช่างไร้ค่าควรแล้วแก้วจากไกล
บอกตัวเองจะเจ็บหนักรักคนผิด
ทวนความคิดกี่หนบอกทนไหว
เรียนให้รู้ลองให้เห็นรักเป็นไง
เจ็บแค่ไหนยินยอมพร้อมทดลอง
เพราะฉันเองดื้อด้านหาญเรียนรัก
ต้องเจ็บหนักสะอื้นไห้ในคืนหมอง
โทษใครได้ยามรักขมมิสมปอง
คงจะต้องโทษตัวเองข่มเหงตน
เขาบอกไว้ใช่คนดีที่ควรคู่
รู้ทั้งรู้รั้นลองรักดูสักหน
กาลเวลาพิสูจน์คำพูดคน
ผิดแต่ต้น..คนนั้น..คือฉันเอง
เมื่อเจ็บจริงมิอาจเฉยดั่งเคยว่า
สมน้ำหน้าถูกตีห่างปล่อยคว้างเคว้ง
แม้ทั้งรักทั้งชังดั่งในเพลง
ฉันต้องเก่งคืนได้ในสักวัน
ถึงเวลาหยุดร้องต้องเริ่มต้น
ต้องลืมคนที่ใจเคยใฝ่ฝัน
จบคือจบทางใครก็ทางมัน
ฉันคือฉันเธอคือเธอ อย่าเจอกัน
หน้าส่วนตัว
791
