คืนเหงาเศร้าใจใครหมาง รักจางหายลับกลับฝน หมดเชื่อเนื้อในใจคน ได้ค้นรู้ว่าน่ากลัว คืนหมองลองเร้นรู้สึก ยิ่งนึกความกลุ้มสุมหัว ทุกสิ่งนิ่งคิดจิตตัว มืดมัวค่ำลงทุกที คืนฝนคนหนาวร้าวอก สะทกรักร้างห่างหนี นี่หรือเคยเรียกคนดี วันนี้หยุดปลื้มลืมกัน? คืนหนาวพราวน้ำฉ่ำแก้ม เดือนแรมรักเลือนเหมือนฝัน สิ้นแล้วคนดีชีวัน สัมพันธ์วันก่อนทอนไป