9 กันยายน 2548 09:55 น.
คนทะเล
ต้องเจ็บช้ำเพราะชายผู้หลายรัก
หลงใจปักเฝ้าปองแต่ของหลวง
มีหัวใจไว้แบ่งปันพันล้านดวง
จมในห้วงรักดักดานพาลอกตรม
ลางสังหรณ์ก่อนรักเขาเราไม่เชื่อ
กลายเป็นเหยื่อสะอื้นนอนขื่นขม
เจ็บไม่จำช้ำบ่อยรอยคารม
ทุกข์ทับถมจมน้ำตาชีวาวาย
กว่าจะรู้อันตรายก็สายแล้ว
จนดวงแก้วแตกยับดับสลาย
อยากเป็นคนจอมทิฐิในนิยาย
เป็นนางร้ายไม่สนคนไม่จริง
คนเจ้าชู้ผู้ร้ายทำลายใจ
จะมีไหมที่เลิกล่าหาเหยื่อหญิง
จะรอวันได้แอบแนบอกอิง
ทำใจนิ่งรอไม่เบื่อเสือกลับใจ
เจ็บกี่ครั้งช้ำกี่หนจะทนรัก
ยังสมัครตั้งมั่นมิหวั่นไหว
ตัดใจลาไม่ลงคงเหลือใย
ทนต่อไปรู้ว่าช้ำใจจำยอม
เมื่อรักชายเจ้าชู้ครูรักฉัน
รากโศกมั่นดอกรวยรินส่งกลิ่นหอม
ขอทำใจต่อนี้ไม่มีตรอม
ฉันจะพร้อมเคียงข้างไม่ร้างลา
8 กันยายน 2548 08:48 น.
คนทะเล
เมื่อรักคนมากค่าสาธารณะ
ทุกขณะมีหญิงจ้องรุมปองหมาย
ทำนิ่งขรึมเข้าใจยากหลากลวดลาย
เป็นผู้ร้ายที่ไม่ห่างจากทางใจ
หลงคนผิดรักเขาคนเจ้าชู้
คนเป็นครูสอนรักแล้วผลักไส
เจ็บร้าวลึกผลึกแน่นถึงแก่นใน
แต่ยังไม่ลืมเขาเราตรอมตรม
เพราะชอบคนหลายรักต้องหนักอก
น้ำตาตกแอบสะอื้นยามขื่นขม
หวนคำนึงถึงคำวาทบาดอารมณ์
เก็บเพาะบ่มความหลังครั้งร้าวราน
ยอมรับว่าทุกข์ท้อต่อชะตา
ยังถวิลหาครั้งบรรเลงเพลงรักหวาน
ลาดอกรักสู่โลกดอกโศกบาน
อกสะท้านเพราะชายคนหลายใจ
7 กันยายน 2548 08:17 น.
คนทะเล
เมื่อมั่นใจใครคนนี้ที่ฉันรัก
ได้ประจักษ์ความเศร้าเขาเมินหมาง
มองตรงไปเห็นเงาเขาเลือนลาง
ปลีกตัวห่างวิ่งตามหลังยังไม่ทัน
ยิ่งฉันย่นระยะทางระหว่างใจ
ยิ่งอยากใกล้เขายิ่งหนีที่รักฉัน
ผลสุดท้ายคือช้ำร้องรำพัน
แต่คนรั้นวิ่งตามต่อมิท้อใจ
มีแรงหนีมีแรงไล่ไม่ท้อถอย
จะทนคอยวันใกล้กันมิหวั่นไหว
ใครว่าโง่โม้บ้างช่างปะไร
ขอสานใยรักเสมอเธอคนดี
ถึงแม้คุณตามเงาเขาคนอื่น
ฉันจะฝืนกอดคุณไว้ไม่ให้หนี
เห็นใจกันหันมาหาสักที
ฉันคนนี้คงดีใจได้ใกล้คุณ..........................
ยิ่งเดินเข้าหา....แต่ทว่า...ยิ่งห่าง
....หากเป็นคนนั้นของเธอ....
plaing_piu
หากเป็นคนนั้นของเธอ...ต้องห่าง
ความแตกต่างระหว่างกันน่าขวัญหาย
ราวฟ้า..ดิน...สิ้นกับเริ่ม...เติมกับคลาย
เจ็บ..ฝันร้ายมิวายเว้น....ใครเห็นใจ
หักใจคิดผิดถูกจำปลูกหลัก
ระหว่างรักฤาหลงมิสงสัย
บอกตัวเองเพลงหวานนานเท่าใด
ยามร่ำไห้สุดท้ายเศร้าตราบเท่านาน
รักคือความงามง่ายขอได้รัก
พึงตระหนักรักไม่ใช่ประหาร
ดื้อหักดิบหยิบปองตามต้องการ
แม้ได้มา...ทรมาน...หวานกล้ำกลืน
ขอเป็นผู้ร้ายในใจคนหมอง
เจ็บจำต้องทนข่มใจขมขื่น
ว่าห่างหนี......มีเงาใครใจตามคืน
ยิ่งสะอื้นคำช่างเหมือนมีดเฉือนใจ
ไม่เคยหนี...มิต้องไล่.....ใกล้อยู่แล้ว
หอมดอกโศกอกแผ่วแก้วหวั่นไหว
เจ็บกี่ครั้งยังกี่หน....ทน....เคยนัย
ขอเรามี.....โลกพิไล...ไม่ร้างลา
๑๑๑๑๑
6 กันยายน 2548 08:38 น.
คนทะเล
กาลครั้งหนึ่งสองคนโตโม้ในฝัน
รับปากมั่นเมื่อสองต้องเสน่หา
ในคืนหนึ่งจะร่วมกันชมจันทรา
ตื่นขึ้นมาจะเคียงบาทบนหาดทราย
กาลเวลาผ่านไปใจยังหวัง
คงสักครั้งที่สองใจได้สมหมาย
หากฝันล่มคงหมองร้องฟูมฟาย
อาลัยสายสัมพันธ์อันเลือนลาง
ความอึกครึมของใจในวันนี้
ฝันที่มีถูกตัดขาดคล้ายบาดหมาง
เพราะคนหนึ่งถีบส่งลงข้างทาง
จึงยิ่งห่างยิ่งไกลไปทุกวัน
เศร้าทุกครั้งคนดีที่คิดถึง
คำเคยซึ้งมัดใจในความฝัน
ขอเตือนใจหากเธอเผลอลืมมัน
จะพบกัน.....ตรงนี้.....ที่ทะเล
หน้าส่วนตัว
1118
