21 กุมภาพันธ์ 2551 06:15 น.
คนต่างชั้น
ศศิจันทร์แจ่มฟ้านภาดวง
วันนี้ล่วงข้ามเข้า มาฆบูชา
ขึ้นสิบห้าค่ำเดือนสามภาวนา
ด้วยศรัทธาจิตใฝ่ในกุศล
เกิดเป็นคนไม่พ้นกฎแห่งกรรม
พุทธธรรมนำชีวิตให้หลุดพ้น
จงเร่งสร้างความดีน้อมนำตน
อย่าได้บ่นโทษกรรมที่ทำมา
วันนี้เราร่วมกันมาทำบุญ
ระลึกคุณแห่งองค์ศาสดา
สัมมา สัมพุทโธ ภควา
แด่ปัญญารู้แจ้งเหตุแห่งทุกข์
โอวาทปาติโมกข์บังเกิด
โปรดมาเถิดตั้งจิตให้เป็นสุข
พันสองร้อยห้าสิบจากทิศพิมุกข์
ร่วมสนุก สดับรับในธรรม
มาฆะ นี้ชวนเธอร่วมเข้าวัด
อย่าได้ขัด ศรัทธานะงามขำ
ร่วมจิตอธิฐานตั้งใจทำ
ผลบุญนำให้สมดั่งที่ตั้งใจ
15 กุมภาพันธ์ 2551 04:44 น.
คนต่างชั้น
ถึงรัก.......ภาคที่2 เมื่อความเศร้าเข้ามาเยือน
หลากหลายถ้อยร้อยคำในความรัก
ไม่ประจักษ์รักซึ้งที่ยิ่งใหญ่
ต่างหาต่างเห็นไม่เป็นใจ
ต่างฝ่ายต่างไขว่ต่างฝันให้ร้อนรน
ต่างค้นต่างคิดถ้อยร้อยคำหวาน
ดุจน้ำตาลถึงลิ้นไม่เป็นผล
คำว่ารักต่างคำ ร้อยเล่ห์กล
สร้างให้คนงมงายทุกค่ำคืน
ดึกดื่นตื่นมาด้วยเพราะคิดถึง
จิตคะนึงคิดไปไม่รื้อฟื้น
เก็บความจำในฝันเมื่อยามตื่น
นับค่ำคืนรอวันจะได้เจอ
ด้วยเหตุใดทำไมถึงมีรัก
อยากรู้นัก รักมักคิดพร่ำเพ้อ
โอ้ดวงจิตลอยไปใจละเมอ
ฉันรักเธอบอกให้รู้ดูเอาเอง
มองผ่านฟ้าราตรีที่แสนเหงา
และความเศร้าที่ได้ยินเสียงเพลง
ที่ขับกล่อมรัตติกาลบรรเลง
ด้วยวังเวงหวีดหวิวไม่พลิ้วไหว
ถ้ามีรักจะกลัวไปทำไม
ประโยคใครแสร้งว่า เปรียบไว้
เราทุกคนมองความรักกันอย่างไร
อยู่ที่ใจสุดค้นหาให้มองเห็น
รักคือรักยากนักที่จะตอบ
ถ้าให้สอบ คงตกรักมักไม่เป็น
ด้วยความรักคือรักไม่อาจเห็น
แล้วจะเฟ้นหากันอยู่ทำไม
เฝ้าตอบคำถามนี้มาแสนนาน
เพิ่งพบพานสิ่งที่หวังดังตั้งใจ
แต่ก็ไม่อาจบอกว่ารักเป็นเช่นใด
เก็บไว้ในดวงใจตลอดมา
เมื่อไหร่ที่จะรู้และเข้าใจ
เมื่อเดินไปจากรักและกลับมา
สิ่งที่เหลือจากนั้นคือคราบน้ำตา
ปวดอุราระทมจมเพราะรัก........
หน้าส่วนตัว
1130
