29 ตุลาคม 2546 17:46 น.
คนขี้เหงาในวันที่ฝนตก
ขอโทษที่ไปตามตอแย
เพราะตอนนั้นฉันคงอ่อนแอเกินไป
ขอโทษที่ไปตามกวนใจ
เพราะตอนนั้นหัวใจยังไม่เข้มแข็งพอ
แต่ต่อไปนี้นะ
เลิกแล้วหละจะไม่แยแสร้ง
จะเลิกทำตัวงองแง
เลิกเหลียวแลกับตัวเธอ
เธอทำอะไรจะไม่สน
จะเดินควงกับใครสักกี่คนจะไม่ว่า
และเรื่องราวที่ผ่านมา
ฉันจะถือเสียว่าฉันฝันไป
11 ตุลาคม 2546 12:12 น.
คนขี้เหงาในวันที่ฝนตก
ฉันรู้ว่าฉันผิด
ฉันนั้นผิดเต็มประการ
ฉันขอฉันขอโทษที่ทำไปในวันนั้น
ฉันควรทำอย่างไรที่จะชดใช้ความผิดนั้น
เธอช่วยบอกฉันที
7 ตุลาคม 2546 18:01 น.
คนขี้เหงาในวันที่ฝนตก
เเค่เธอบอกว่ารักซักคำจะได้ไหม
หรือช่วยพูดอะไรที่พอจะทำให้รู้ศึกดี
หรือเธอพูดมาเลยว่าไม่รักเธอรำคาญก็ยังดี
ดีกว่าเฉยไปอย่างนี้เเล้ก็ทิ้งไป
7 ตุลาคม 2546 11:03 น.
คนขี้เหงาในวันที่ฝนตก
ควมรักคือชีวิต
ฟ้าริขิตให้เป็นไป
จะอยู่ได้อย่างไรถ้าเรานั้นขาดรักเเท้
หน้าส่วนตัว
1190
