30 กันยายน 2550 01:32 น.
คนของสายลม
เธอยังแคร์ความรู้สึกของฉัน
เธอยังส่งข้อความมาปลอบใจกันเสมอ
แม้ว่าฉันไม่กล้าแม้แต่จะพิมพ์ตอบเธอ
แต่พอเผลอ - - เผลอก็แอบมองหน้าจอ. . .
ได้รับข้อความจากเธอหลายครั้ง. . .
"ก็พอเป็นพลังให้สู้ ให้หวังต่อ"
อย่างน้อยเธอก็รู้ว่าคน - - คน นี้ยังคงรอ
แค่เธอยังห่วงใยฉันก็พอ. . . .คนดี
ข้อความสั้น - - สั้นว่า "คิดถึง และ เป็นห่วง"
ความรู้สึกแบบนี้เธอจะไม่ทวงคืนใช่ไหม ?
แม้ต้องอาศัยโทรศัพท์มือถือเพื่อบอกความในใจ
ก็ไม่เป็นไร. . .ฉันยังยิ้มได้
"เพราะข้อความจากใจเธอ"
29 กันยายน 2550 22:06 น.
คนของสายลม
ท้องฟ้ามืดลง พร้อมกับเมฆฝน. . .
ทอดทิ้งคนบางคนให้เหว่ว้า
กลิ่นไอของความเหงาคลืบคลานเข้ามา
แยกไม่ออกระหว่าง
"น้ำตา" กับ "สายฝนพรำ"
เคยคิดว่าถ้าเธอมีรอยยิ้มฉันจะมีความสุข
แม้ใจจริงจะเจ็บ จะทุกข์สักเพียงไหน
แปลกที่ความเป็นจริงทำไม่ได้ดั่งตั้งใจ
แต่ก็จากไปไหนไม่ได้. . .เพราะ "รักเธอ"
ฉันอาจพบเธอช้ากว่าใครใคร . . . .
แต่ความรักที่มีให้ ไม่น้อยกว่าคนไหนทั้งนั้น
อย่างน้อยวันนี้เม็ดฝนก็ช่วยชะล้างใจให้กัน
ให้ชินกับความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง. . . .
27 กันยายน 2550 20:42 น.
คนของสายลม
ฉันอาจจะผิดที่ทำให้เธอเสียใจ
เธออาจจะไม่ให้อภัยฉันอีกแล้วจากวันนี้
ฉันไม่กล้าวอนขอให้เธออย่าไปจากกันเลย. .คนดี
ได้แต่รอด้วยความปวดร้าวทรมานอย่างนี้ลำพัง
แม้ว่าความผิดของฉันไม่รุนแรงถึงขั้นฆ่าใครตาย
แต่ความหมายคือผิดต่อผู้ชายที่ฉันรักยิ่งกว่าชีวิต
แม้ในใจเรียกร้องอยากให้เธอมองข้ามความผิด
เพราะการใช้ชีวิตที่ขาดเธอก็เหมือนไม่มีจิตใจ
สิ่งที่ฉันไม่เคยเสียใจและไม่เคยตัดสินใจผิด
นั่นคือความคิดที่รับเธอเข้ามาในชีวิตตั้งแต่วันแรก
ไม่เป็นไรนะ ถ้าเธออภัยให้กันไม่ได้ก็ไม่แปลก
สัญญาชีวิตนี้ไม่เคยคิดแยก ไม่เคยคิดห่างจากเธอ
24 กันยายน 2550 19:10 น.
คนของสายลม
ไม่เป็นไรหรอก. . .คนดี
ถึงเธอจะมีใครหรือฉันจะมีเขา
ไม่เป็นไรหรอก. . .เรื่องของเรา
จะเป็นได้แค่เงาก็ไม่แคร์. . . .
ขอแค่ได้รักเธออย่างวันนี้
แม้ความปวดร้าวที่มีจะมากกว่า
รอยยิ้มที่ปนเปื้อนหยดน้ำตา
เป็นการพิสูจน์ได้ว่ายอมอ่อนล้าเพราะรักเธอ
เราต่างก็เป็นตัวจริงของกันไม่ได้
เราต่างก็รู้ว่าสุดท้ายจะเป็นแบบไหน
ฉันเองกล้ารักเธอแล้วไม่ว่าจะเกิดอะไร
ฉันไม่ยอมยุติหัวใจ ไม่ว่าเจ็บปวดแค่ไหน
"ฉันก็ยอมได้ . .เพราะรักเธอ"
19 กันยายน 2550 19:40 น.
คนของสายลม
แม้ว่าเราจะเลิกกันไป. . . . .
ฉันก็จะไม่ลืมเธอไปตลอดชีวิตนี้
เหมือนรองเท้าเก่าๆ ที่เคยใส่แล้วนุ่มดี
เก็บเอาไว้ข้างคู่ใหม่ที่มีคงไม่เป็นไร
ความปวดร้าวที่เธอเคยสร้างเอาไว้
คืนให้เธอไปไม่แค้นเคืองสักหน
ต่อให้มีใครดีกว่าเธออีกกี่ร้อยคน
ภาพของเธอจะไม่ผ่านพ้นไปจากใจ. . .
ยามไม่สบายเธอเคยดูแลเอาใจใส่
ตอนนี้แม้เป็นไข้ ฉันยังเผลอเรียกหา
อาจมีบ้างที่เหว่ว้า. .อาจมีบ้างที่น้ำตา
ย้อนกลับมา. . .เวลาคิดถึงเธอ. . . . .
พื้นที่ของฉันมีเพียงสิ่งที่ดีของเธอ
ฉันยังจำได้เสมอ. .รอยยิ้มของเธอวันนั้น
แม้ว่าใครจะเดินก่อนคนที่เดินตามหลังกัน
จะได้รับอุ้มมืออบอุ่นนั้น. . .ยื่นให้คอยจูง
เราจากกันด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง
แม้วันผ่านภาพเธอจะยังเลือนลางแค่ไหน
รอบตัวฉันยังรู้สึกว่าเคยมีสองแขนของใคร
เคยโอบกอดเอาไว้ด้วยความรักจากหัวใจ
. . . . .ที่รักจริง. . . . .
หน้าส่วนตัว
1863
