7 ตุลาคม 2550 22:09 น.
คนของสายลม
ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้. . . . .
อารมณ์ไม่เคยคงที่หยุดนิ่ง
ชอบพูดอะไรตรงข้ามกับเรื่องจริง
ไม่เคยยอมทิ้งความเป็นตัวเอง
ถ้าฉันพูดว่า "ไม่ต้อง" แปลว่าฉันอยากได้
ถ้าฉันไล่ให้เธอไป . . แปลว่าขาดเธอไม่ได้รู้ไหม
ถ้าฉันพูดว่าเลิกกัน แปลว่า "อย่าจากฉันไป"
ถ้าฉันพูดว่า "ไม่เป็นไร" หมายถึง
"หัวใจจะขาดรอน - - รอน"
ฉันพูดอะไรที่ไม่ควรพูด . . . .
ฉันไม่เคยหยุดทำอะไรบ้า - - บ้า
ฉันยังเอาแต่ใจตัวเองเสมอมา
สิ่งที่พูดปิดบทสนทนาคือ. . . .
"ขอโทษ" และ "เสียใจ"
เธออาจจะเบื่อเต็มทีกับคำแก้ตัวซ้ำๆ
เธอคงเบื่อที่จะพูดย้ำให้หยุดทำตัวบ้าๆ
แต่ฉันก็เชื่อในความรู้สึกตลอดมา
ว่าถึงจะดื้อ ถึงจะบ้า . . . . ก็ยังรักเธอ
5 ตุลาคม 2550 20:41 น.
คนของสายลม
ฉันไม่อาจห้ามดวงดาวให้หยุดพราวแสง
เหมือนที่ฉันไม่มีแรงหยุดหัวใจเอาไว้
ไม่ให้ความคิดถึงถูกส่งไปแสนไกล
และไม่อาจเรียกคืนกลับมาได้. . .สักครา
หากฉันห้ามฝนไม่ให้ตกจากฟากฟ้า. . .
สิ่งที่เกิดขึ้นแทนคือน้ำตา. . ของคนเหงา
ขอบฟ้ากว้างสะท้อนภาพเก่าๆ ของสองเรา
คนของความเหงา. . .อ่อนไหว - - อ่อนแรง
แม้ไม่อาจหยุดอะไรได้สักอย่างในโลก. . .
สายลมพริ้วไหวรุนแรงกระโชก. . ให้อ่อนล้า
แม้ฉันจะไม่อาจหยุดเสียงร้องไห้ยามนิทรา
สิ่งที่ไม่เคยหยุด ไม่เคยทิ้งตลอดมา. . .
. . . .ไม่เคยหยุด "โหยหา. . .เธอ"
4 ตุลาคม 2550 23:00 น.
คนของสายลม
นิ้วชี้. . .ที่เคยชี้หน้าต่อว่าเธอบ่อยๆ
นิ้วก้อย. . ที่เธอยื่นให้เวลาที่คอยงอนง้อ
นิ้วโป้ง. . ที่เธอเคยเห็นเวลาฉันหน้างอ
แต่เธอก็ไม่เคยท้อ . . . ไม่เคยหยุดรักกัน
นิ้วกลางที่อยู่ติดกับนิ้วนางข้างซ้าย
คอยปกป้องอันตรายไม่ให้วายร้ายที่ไหน
แอบมาใส่แหวน. . .แอบมาผูกมัดหัวใจ
ช่วยปกป้องรักษาไว้. . .เพื่อเธอคนเดียว
แหวนใบไม้ถัก. . ผูกล้อมด้วยต้นหญ้า
หากเป็นเธอแล้วทุกอย่างมีค่าเกินกว่า
"จะตีราคาได้"
ฉันเคยงอน เคยดื้อ เคยไม่น่ารักก็บ่อยไป
ทำไมแค่นิ้วนางข้างซ้ายจะเก็บไว้รอแหวนใบไม้
"จากเธอไม่ได้ล่ะ. . . .คนดี"
3 ตุลาคม 2550 23:33 น.
คนของสายลม
ฉันอาจจะพูดจาชัดถ้อยชัดคำ
แต่จะมีใครบ้างไหมจดจำคำพูดฉันได้
ฉันอาจจะพูดเสียงดัง. . . .กังวาลไกล
แต่ความหมายคือมีใครไหม "เข้าใจ" ที่ได้ยิน
ในความเป็นจริงเธออยู่ไกลแสนไกล
เสียงที่ดังออกไปก็แทบแหบพร่า. . . .
แต่เธอกลับเข้าใจและมองที่ฉันตลอดมา
แทบไม่ต้องพูดจาก็รู้ว่า "เธอยังห่วงใย"
ฉันอาจจะกระซิบฝากท้องฟ้ายามค่ำคืน
ว่ายามเช้าเมื่อดวงอาทิตย์ฟื้นจากภวังค์. .
"หลับไหล"
ให้เสียงกระซิบของฉันมีพลังเท่าแสงที่ทอดยาว
"บนฟากฟ้าไกล"
ให้เปล่งเสียงดังที่สุดในหัวใจ. . .ว่า "รักเธอ"
2 ตุลาคม 2550 21:30 น.
คนของสายลม
ต่อให้เธอถ่ายรูปฉันเอาไว้เป็นสิบ. . .
แต่เธอไม่เคยหยิบมาดูสักครั้ง. . . .
อย่าเอ่ยคำว่า . . . . " คิ ด ถึ ง จั ง "
หากตอนนั้นเธอยังอยู่กับใคร !!
ต่อให้เธอบนบานศาลกล่าว. . .
ว่าจะจำเรื่องราวของเราเอาไว้
จนตายจะไม่ลบไปจากหัวใจ
เธอจะบนได้ยังไง . . . . .
"นะโม" 3 จบ ง่ายๆ ยังสวดไม่เป็น
ฉันไม่ใช่นางเอกที่ทนบีบน้ำตา. . . .
ฉันไม่ยอมทนความเหว่ว้า - - เงียบเหงา
ฉันไม่เอาหัวใจไปฝากไว้กับคนไม่รักเรา
เธอไม่ต้องบนบาน. .คุกเข่า. . ถามใจตัวเอง
รู้จักคำว่า " รั ก " หรือเปล่าก็พอ