**ฝากฝน**

คนกุลา

๐ สายฝนโปรยจากฟ้า     โลมดิน
ราวพร่างพรมจากอินทร์     หลั่งหล้า
ปานชลชื่นโรยริน         รดสู่  หทัยนา
โชลมปลอบใจสุดล้า        กลับให้สุขเขษม

๐ สายฝนหล่นจากฟ้า
โลมแหล่งหล้าทั่วธานินทร์
ไหลหลั่งฝั่งวารินทร์
ปลุกผืนดินฉ่ำชื่นบาน

๐ ราวพรจากอินทร์องค์
ประพรมสรงโลกตระการ
พลิกแล้งแห้งเนิ่นนาน
แสนสดใสให้ชุ่มเย็น

๐ ปวงสัตว์ทวิชาติ
จตุบาทเคยรำเค็ญ
ร่ำลาครายากเข็ญ
ยามร้อนร้ายกลายผ่านไป

๐ ฝนเอยเมื่อหลั่งมา
ฉ่ำใจข้าฯจากแดนไกล
ขอฝากห่วงห้วงใจ
ถึงคนไกลในคำนึง

๐ หวังนุชจงสุดสุข
นิราศทุกข์คอยรัดรึง
ส่งหทัยใฝ่รำพึง
ว่าภักดิ์นางมิจางคลาย..ฯ

๐ ฝนเอยฝากพจน์ข้าฯ    คืนไป
หมายส่งจากดวงใจ       ภักดิ์นั้น
สายลมช่วยนำหทัย       แทนข่าว  อ้ายนา
เพราะพี่ก็สุดกลั้น        ชอกช้ำถวิลถึง


....................................  คน  กุลา