12 กันยายน 2552 11:53 น.
คนกุลา
๐ เมื่อหวังราวพราวพร่างกลางสำนึก
ในดื่นดึกตรึกใดก็ไหวหวาม
ความรู้สึกสื่อใจให้ไหวตาม
กับนิยามความใหม่ใช่เหิมเกริม
๐ ออกเดินทางกลางค่ำฟ้าดำมืด
ลมเย็นชืดชะฝนที่หล่นเสริม
รอนแรมคราระกำดุจซ้ำเติม
ช้ำรอยเดิมย้ำตนแบบคนเคย
๐ มุ่งยังที่มีฝันนั้นรออยู่
แม้ไม่รู้หากความจริงคงยิ่งเผย
เงาตะคุ่มพุ่มไม้กลายล่วงเลย
กระไรเอ่ยฤๅขวางหนทางเดิน
๐ เพียงรู้บ้างมีบางคนบนทางฝัน
กับบางจันทร์ค่อนดวงควงเขาเขิน
ก็พร้อมที่ถากถางทางเผชิญ
เพี่อดุ่มเดินเคียงข้างหวังนางคอย
๐ เพราะชีวิตผิดพลาดอาจมีมาก
จำจรจากจนเศร้าใจเหงาหงอย
เพียรอยากสร้างทางฝันอันเลิศลอย
หากน้องน้อยนวลกล้าร่วมฝ่าฟัน..ฯ
คนกุลา
ในวสันต์
8 กันยายน 2552 11:35 น.
คนกุลา
มุ่ง จะสร้างทางฝันจำนรรจ์รัก
มุ่ง จะถักทอฝันอันสดใส
มุ่ง จะสร้างทางทองครองห้องใจ
มุ่ง จะใฝ่เฝ้าปองแห่งสองเรา
มุ่ง จะสร้างทางชีวีวิถีสุข
มุ่ง จะปลุกปลอบขวัญในวันเหงา
มุ่ง จะเชยชมปรางนวลบางเบา
มุ่ง จะเคล้าคลออยู่คู่อนงค์
มุ่ง จะคอยเจือจานสานความคิด
มุ่ง จะติดตามหวังดังประสงค์
มุ่ง จะสานฐานใจให้ยืนยง
มุ่ง จะตรงคงรักจักเท่านาน
มุ่ง จะคอยตั้งใจให้ดังคิด
มุ่ง จะคอยตั้งจิตอธิษฐาน
มุ่ง จะคอยครองใจให้เบิกบาน
มุ่ง จะสานเราสองสู่คลองธรรม...ฯ
เมื่อ มุ่งหมายได้หวังดังประสงค์
ใจ ก็คงคิดตามแต่งามขำ
ใฝ่ นิยามความใดได้กระทำ
ปอง ใจย้ำคำหวังทุกครั้งไป
เพียง น้องนางอย่าจางใจไปจากพี่
น้อง คนดีอย่าพะวงเฝ้าสงสัย
นาง อย่าหวั่นแม้วันอันห่างไกล
เดียว ในใจต่อนี้มีแต่นวล
คนกุลา
ในวสันต์
7 กันยายน 2552 17:13 น.
คนกุลา
๐ ดาวพรายในเด่นฟ้า รายเรียง
ยังส่องแสงมาเคียง ชิดใกล้
หวังสารสื่อพอเพียง มามอบ นางนา
ยามพี่คงคอยให้ นิ่มน้องรอสนองฯ
๐ วอนดาวมาจากด้าว แดนใด นวลเอย
วานส่งตรงถึงใจ จากเจ้า
ลอยมาทุกคราไหน ใจชุ่ม ชื่นนา
หมายว่านางรอเฝ้า จิตนั้นหวังถวิลฯ
๐ หวังดาวคราวจากฟ้า ลาจร
คงมิลืมคำกลอน ฝากไว้
เพียรจารึกอาวรณ์ เวียนบอก นางนา
ใจพี่หมายนวลได้ อ่านถ้อยคืนสารฯ
๐ วอนดาวคราวพี่เพ้อ รำพัน
หวังสื่อตรงถึงกัน สุดฟ้า
เพียงดาวอย่าลืมฝัน เคยคู่ นานนา
เรียมมุ่งหมายภายหน้า เมื่อได้ครองสมรฯ
๐ ดาวเอยจงโปรดชี้ ทางนำ
ยามเมื่อนางมีคำ ตอบข้าฯ
ใจคงจรดจารจำ คงอิ่ม เกินนา
หวังที่คอยนานช้า รับด้วยสุขเกษมฯ
คนกุลา
ในวสันต์
๐ เพียงรู้ว่าน้องน้อยคอยพี่อยู่ หวังครองคู่เคียงประหวัดมิขัดเขิน รอเวลานาทีที่เผชิญ ใช่บังเอิญหากเป็นเช่นชะตา ๐ เป็นลิขิตพรหมพรเว้าวอนหวัง ตั้งแต่ครั้งร่วมวงศ์เผ่าพงศา ในสวรรค์ชั้นสรวงห้วงยามาฯ จนตรึงตราทุกชาติประหลาดจริง ๐ ท่ามเวียนว่ายถึงวันเมื่อขันธ์ดับ แม้ล่วงลับจิตภักดิ์จักสู่สิง ก่อเส้นสายให้ใจไหวประวิง เหนียวแน่นยิ่งบุญปลูกเคยผูกพัน ๐ เพียงพบพักตร์คราใดใจก็แน่ ย้ำคู่แท้แก่ใจในห้วงฝัน แม้นคลาดกันปานใดคล้ายนานครัน หากนิรันดร์รักหวัง..ยังคงเดิมฯ ๐ เฝ้ารอกันวันใดที่ได้พบ มาบรรจบสร้างใจให้หนุนเสริม เพื่อสานสู่ดุสิตาคราเพิ่มเติม เพื่อริเริ่มสู่หวังดังหมายปอง ๐ หวังวิญญาณผ่านครบทุกภพชาติ ใต้รองบาทองค์ศรีอารย์ฯสานเราสอง เกิดคราวใดใจตั้งหวังเคียงครอง เพียงนวลน้องสู่ฝันวันนิพพานฯ คนกุลา ในวสันต์
๏ บานบัวหวานดอกพริ้ว พรายสี งามดุจดังมณี พร่างพร้อย เหลืองแดงม่วงขาวมี สวยสด เรียงแฮ มองเชิดชูราวร้อย เกล็ดแก้วสลับสี ๏ มังกรพันอ่างตั้ง เรียงราย ละลิ่วยามลมพราย พัดต้อง วางเรียงร่ำบัวสาย บานดอก งามนา หวนคิดถึงคราวน้อง คู่ข้างบัวขวัญฯ ๏ สวนบัวกลางรุ่งแจ้ง รำไร แสงดั่งทอกลางใจ สว่างแล้ว กอบัวชื่นชลใส บานแข่ง แสงเฮย สีสดงามปานแก้ว กระทบน้ำแสนงามฯ ๏ บัวบานหาเนิ่นช้า คงโรย มวลกลีบลาลงโปรย ประดับพื้น คราใจหากยังโหย หากลับ คืนนา คงแต่เพียงตาชื้น กลบพลิ้วภาพพราวฯ ๏ คือธรรมจริงแน่แท้ ควรครวญ ยามที่ใจรัญจวน ห่างเจ้า คราใดคิดถึงนวล นางพี่ แม่เอย หวังว่าคงคืนเหย้า ชื่นเคล้าชมบัวฯ ๏ นางใดงามนักแล้ว งามใจ นางเอย งามมิเคยครรไล ห่างน้อง งามกายหากเลยวัย คงร่วง โรยนา งามจิตใจคงซ้อง แซ่ได้หาเลือนฯ ......... คนกุลา ในวสันต์
หน้าส่วนตัว
1139
