31 สิงหาคม 2552 12:19 น.
คนกุลา
๏ สายฝนพรมแหล่งหล้า โลมดิน แม่เฮย
โปรยสู่ธรณินทร์ พลิกฟื้น
มวลคนสัตว์หากิน ยังชีพ อยู่แฮ
เราก็คงใจชื้น หากได้ฝนปรอยฯ
๏ ยามฝนปรายจากฟ้า คราใด ท่านเอย
ปานดั่งฝนในใจ ฉ่ำแล้ว
ฝอยฝนฝากคนไกล เกินสื่อ แม่นา
เรียมส่งใจราวแก้ว ส่องเนื้อนวลสมรฯ
๏ เสียงฝนทนร่ำร้อง ปานคราง
เหมือนห่วงใยนวลปราง แน่งน้อง
ครืนครืนคัคนางค์ เวียนคร่ำ ครวญนา
เป็นดั่งใจหมายป้อง ปกให้นางเขษมฯ
๏ ฝนเอยเพียงบอกให้ นำคำ ไปนา
เพียรบอกเธอจงจำ กอดข้าฯ
สายฝนร่ำโรยพรำ ใจยิ่ง คิดนา
ฝนผิพาใจล้า ยิ่งให้หวังถวิลฯ
๏ หวังฝนรินตกพื้น ธาตรี
ไหลล่องนองชลธี หลากล้น
ใจครวญว่าคนดี คงคิด ฮอดแฮ
เหมือนเมื่อเรียมคราวด้น ขอบฟ้าหานางฯ
๏ วอนฝนยามหลั่งแล้ว หายตรม เถิดนา
หวังดอกฝนพรายพรม พร่างพร้อย
งามใสสดชวนชม แลโล่ง ตานา
ฝนพรั่งพรูเหมือนสร้อย สอดไว้เวียนศอฯ
๏ ฝนฤๅเลือนจากนี้ โปรยปราย
ใจพี่คราวคืนหมาย เยี่ยมเจ้า
ฝนพราวสื่อเป็นสาย นำสู่ นางเฮย
หวังว่านวลยังเฝ้า รับสร้อยสายฝนฯ
.........
คนกุลา
ในวสันต์
29 สิงหาคม 2552 14:53 น.
คนกุลา
๏ ใจดวงเดิมเริ่มสร้าง ควรเคียง
หวังว่าคอยสานเสียง กล่อมเกื้อ
ยามไกลคิดถึงเพียง เกินเอ่ย แม่นา
ลมหอบเอานวลเนื้อ รักให้เธอชมฯ
๏ วอนลมหมายสื่อเจ้า ลอยมา นางเอย
เพ็ญพร่างกลางดารา เด่นคว้าง
แสงนวลอาบนภา นานเนิ่น กาลแฮ
อวลยิ่งเหมือนราวอ้าง เร่งให้เรียมตรมฯ
๏ จันทร์เอยใครเอ่ยบ้าง ถามใจ น้องนา
จันทร์เยี่ยมมายามใด พร่างพร้อย
คืนจันทร์ส่องแสงไกล งามนัก นางเฮย
ตัวพี่เทียมดาวน้อย ภักดิ์น้องจันทร์สมร
๏ ฤๅเพียงลวงว่าให้ วอนคำ แม่เอย
หวังส่งเป็นลำนำ แด่น้อง
แปลงจินต์สื่อสารจำ- นรรย์ต่อ นวลนา
ยังกริ่งเพียงคนซ้อง แซ่ให้ใจตรอมฯ
๏ เพียงคำวอนฝากแล้ว สายลม แม่เอย
ตรงจากใจดวงตรม ฝากฟ้า
หวังเห็นสุขยามชม คราใหม่ งามแฮ
จึงฝากใจคราล้า รับด้วยถนอมกัน
๏ วานลมหวังบอกเนื้อ นัยความ
เลยลิ่วหานงราม นุชเจ้า
สานใจแว่วไหวหวาม ไปบอก เธอเฮย
หวังเมื่อคืนหวนเหย้า รับถ้อยนางมาฯ
๏ ยามลมโลมพัดไล้ เรียวจันทร์ แม่นา
เหงาอยู่เพียงบางวัน เหว่ว้า
หวังลมช่วยเชยขวัญ แทนกอด พี่แฮ
รอพี่หานานช้า กลับห้วงใจถวิลฯ
.........
คนกุลา
ในวสันต์
26 สิงหาคม 2552 18:51 น.
คนกุลา
๏ พรมฝนมาพร่างพื้น ธารา
คราเมื่อสองเรามา ร่วมเหย้า
คลอนางสุดบุญตา ใจพี่ แม่เอย
เชยชิดขวัญใจเจ้า รักแท้ยืนยงฯ
๏ สายลมพรมพัดให้ นางใด นวลเอย
หวังฝากคำลอยไกล สู่เจ้า
ลมคราหากลาไป ใจหม่น แม่เฮย
เคยเอ่ยคำเพียงเย้า ฝากให้จดจำ
๏ ลำนำคำกู่ก้อง ถามไป
ฤๅใคร่ถามใครใคร ตอบถ้อย
เพียรฝันพร่ำฝนไกล ใจบอก นางนา
หวังคนึงนวลน้อย ตอบข้าฯหายตรมฯ
๏ เคยเคียงครองจากเจ้า ยังจำ นางเอย
คราพี่เคยวอนคำ คู่น้อง
ยามคราวบอกงามขำ ใจภักดิ์ เธอนา
ฤๅว่านวลยังข้อง จิตเจ้าสงสัยฯ
๏ ใจครวญหวังฝากฟ้า ลอยลม มาเฮย
เพียงใคร่หมายเชยชม ยิ่งแล้ว
เพ็ญนวลพร่างสวยสม งามนัก แม่เอย
ใจรักวางนางแก้ว แด่น้องเพียงเดียว
.........
25 สิงหาคม 2552 19:08 น.
คนกุลา
๏ นภามัวหม่นแล้ว ฝนพราย
รินหลั่งเหมือนเป็นสาย ใส่สร้อย
เพียงพรำร่ำระบาย งามกว่า ใดนา
ดังม่านพรมเรียงร้อย ห่มด้วยสังวาลย์ ฯ
๏ สายฝนรินสู่หล้า คราใด น้องเอย
มวลส่ำสัตว์พงไพร ชุ่มชื้น
ไหลโลมท่าทางไกล ธารทุ่ง นองเฮย
หวังสิ่งหลงลืมฟื้น ชื่นน้ำคราวเห็นฯ
๏ เสียงครวญดังยั่วเย้า ติงเตือน
ลมพร่างครางลางเลือน กว่าแสร้ง
คอยโฉมแม่คืนเรือน มาสู่ ใจนา
ฤๅว่าคัคนางค์แกล้ง พี่ให้ยอกหทัย ฯ
๏ หลังสายฝนหลั่งล้น โลมดิน ลงนา
งามผ่องปานยุพิน แน่งน้อง
ยามใครใคร่ยลยิน สวยแม่ นางเอย
วานพี่หวังยังข้อง สู่ฟ้าถามสรวงฯ
๏ ทุกคราวฝนพร่ำฟ้า คราใด นางเอย
วันใหม่งามสดใส ยิ่งแล้ว
คราฝนหล่นในใจ ทรวงพี่ ตรมนา
หวังแต่เพียงนางแก้ว ช่วยให้สุขเกษมฯ
.........
24 สิงหาคม 2552 20:07 น.
คนกุลา
๏ คืนคราฝนร่ำฟ้า ปรอยปรอย
ใจพี่ยังคงคอย นิ่มเจ้า
หวังถวิลปิ่นผมปอย ปักคู่ มวยนา
คำเอ่ยมิเคยเย้า กริ่งน้องนางเคืองฯ
๏ ยามวสันต์รินสู่หล้า โปรยปราย แม่เอย
ปานว่าใจละลาย นั่นแล้ว
ดอกฝนหล่นเป็นสาย สาดใส่ นองนา
หวังแต่เพียงนางแก้ว อย่าร้างกายไกลฯ
๐ ฤๅรักจักห่างเศร้า เนาว์จินต์
ใจพี่ยามฝนริน ห่วงน้อง
ภักดิ์โฉมแม่ยุพิน หวังคู่ นวลนา
เต็มเปี่ยมจิตทุกห้อง มอบให้เธอครองฯ
๏ ฝนเอยเหมือนดั่งคล้าย ครางครวญ
ฤๅส่งเสียงเชิญชวน คู่เคล้า
ฤดีสื่อใจนวล เคียงคู่ กันนา
หวังพี่มีเพียงเจ้า แน่งน้อยหวลถวิล ฯ
.......................
หน้าส่วนตัว
3302
