12 กรกฎาคม 2552 16:07 น.
คนกุลา
"
เหมือนรักร้างห่างหายในภายหลัง
คืนมายังฝั่งใจในวันนี้
ยามได้พบสบตาเพียงนาที
ในฤดีเหมือนคุ้นขวัญนั้นแสนนาน
ไยเราได้ใกล้ชิดสนิทนัก
พิศพบพักตร์เพียงพริ้มส่งยิ้มหวาน
ฟื้นความหลังฝังใจในห้วงกาล
อันเคยผ่านพบเคียงเพียงสองเรา
พี่รอเจ้าเฝ้าหาฟากฟ้าไหน
ดุจนกไฟว่ายวนจนใจเหงา
ใจล้าโรยโหยหาคล้ายคว้าเงา
จึงฟ้าเทาเฉาร้างอย่างเคยเป็น
เจ้ารอพี่ที่ไหนในปางหลัง
ในเวียงวังแห่งไหนจึงไม่เห็น
เคยเทียวทั่วทางผ่านบ้านเนื้อเย็น
ฤๅหลีกเร้นหลบลี้วันพี่มา
เมื่อวันนี้เจ้ามาหรือฟ้าเปิด
สุดประเสริฐสู่วันจันทร์ส่องหล้า
ใครคืนขวัญสู่ฤดีแห่งพี่ยา
คืนขวัญตามาพร้อมสู่อ้อมใจ
ฟื้นความหลังฝั่งวารีที่ปางก่อน
เคยอาวรณ์ถวิลหวังแต่ครั้งไหน
ท่ามวารีสีทองลอยล่องไป
ปลุกหัวใจเราสองวันครองกัน
ในกลางจันทร์วันเพ็ญเย็นแสนสวย
ลมระรวยรินมาพาใจฝัน
ส่งคืนรักถักนิยามท่ามแสงจันทร์
กลับสู่วันรักเก่าเราแสนนาน
...........................
ในวสันต์
คนกุลา
7 กรกฎาคม 2552 16:39 น.
คนกุลา
.
เมื่อมองสร้อยฝอยฝนที่หล่นคว้าง
ประดับปรางนางนวลชวนถวิล
แวววะวับจับในแล้วใจจินต์
ยลยุพินพักตร์พริ้มนิ่มอนงค์
มิรู้ร้อนรู้หนาวคราวยุรยาตร
พิศผุดผาดผันผายคล้ายนางหงส์
ตบแต่งเครื่องเรืองรัตน์จัดทรวดทรง
ประดับองค์อวดกายออกร่ายรำ
จีบนิ้วรีดกรีดกรายจนคล้ายวาด
ยามลีลาศเลออิ่มยิ้มงามล้ำ
ประทับร่างระบายสายประคำ
ตาคมขำชำเลืองย่างเยื้องกราย
สองวงแขนงอนมาเหมือนงาคู่
โอ้โฉมตรูผู้งามเกินความหมาย
น้องคืองามท่ามฝันพรรณราย
เพียงฟ้อนกายหมายแนบแทบขาดใจ
ภาพน้องนางในฝันทุกวันหวัง
หว่างภวังค์สถิตย์มาแต่คราไหน
ทุกคืนค่ำพร่ำเห็นจนเจนใจ
แต่คราวใดไม่รู้ดูแปลกครัน
เสียงพร่ำมนต์บ่นท่องเพียงสองท้าว
เสียงล้อเย้ายวนใจจากไหนนั่น
คล้ายเสียงมนต์ดลให้คนไกลกัน
มาร่วมฝันรอเคียงเพียงสองเรา
พิมพ์ภาพเสียงเพียงฝันทุกวันหวัง
ในภวังค์วันใดที่ใจเหงา
นิมิตภาพอาบเสียงมาเพียงเงา
ดุจรับเอาอ้อมฝันบรรณาการ
...............
คนกุลา
ในวสันต์
6 กรกฎาคม 2552 21:06 น.
คนกุลา
.
บอกบางใครไม่รู้เธออยู่ไหน
บอกบางใจใครเอ่ยไม่เคยถาม
บอกนิยายหมายจันทร์ที่ฝันงาม
ฤๅหากห้ามนิยามใจในเทือกดาว
เมื่อเพ็ญพร่างสร้างแสงตบแต่งฟ้า
ยามนภาปร่าเงียบเยียบฟ้าหนาว
เจ้าคือวาดสาดแสงแข่งแพรวพราว
กล่อมคืนร้าวหนาวฤดีที่ล้าแรง
หอบรอยยิ้มนกไฟในฟากฟ้า
มาเยือนดวงดาราคราใจแล้ง
กลางสายฝนหม่นใจคล้ายคลางแคลง
มาปลอบแสงดาวฝันวันฟ้าเทา
ในทางดาวราวฝันวันฟ้ามืด
สายลมชืดกระชากจากใจเหงา
ใครจะรู้ดาวไหนในใจเรา
มุ่งหมายเอาเป็นขวัญนิรันดร์มา
คือดาวพร่างกลางฝันนิรันดร์รัก
คือดาวถักทอแสงมิแรงกล้า
คือดาวพรายคล้ายพรากยามจากลา
เพื่อคืนมาพบขวัญทุกวันคืน
..............
คนกุลา
ในวสันต์
5 กรกฎาคม 2552 21:26 น.
คนกุลา
.
อ้อมกอดเขาเงาฝันวันฟ้าสวย
รินระรวยเมฆขาวพร่างพราวใส
แสงสีทองมองว่าฟ้าแสนไกล
อาจมีใจบางดวงยังห่วงคอย
ด้วยภาระหน้าที่เมื่อมีมาก
จึงต้องพรากเนื้อทองจากน้องน้อย
ยามยลเมฆวิเวกฟ้าน้ำตาปรอย
แข่งกับฝอยสร้อยฝนที่หล่นมา
ทะเลฟ้ากับน้ำท่ามกอดเขา
อ้อมกอดเราไร้ใครไหวเหว่ว้า
ได้ยินคงแค่เสียงเพียงส่งมา
จะส่งกอดข้ามฟ้าท่ายากเกิน
ตื่นตอนเช้าใยจินต์ถวิลถึง
ส่งคำนึงใจเหงาข้ามเขาเขิน
ทุกรายรอบขอบเขาเทาเผชิญ
ฤๅใครเชิญเขาสอดมากอดใจ
พักเรือนน้อยคอยรักถักรังฝัน
ท่ามกลางจันทร์ค่อนดวงห้วงฟ้าใส
ส่งใจงามข้ามฟ้ามาหาใคร
เพียงหวังให้จันทร์เจ้าวอนสาวที
จันทร์ดวงเดียวเกี่ยวฟ้ากว้างกว่ากว้าง
ใจใสว่างส่งมาตรงหาขวัญ
สื่อสายตาพร่าหวานสานหากัน
เพื่อสบพลันส่งให้ใต้แสงเพ็ญ
..............
คนกุลา
ในวสันต์
. เหม่อมองท้องทุ่งกว้างว่างโล่งลิบ นิมิตทิพย์พิมานผ่านแดนสรวง ในนิมิต"จิตรเสน"เกณฑ์ข้าปวง หวังจะล่วงขยายแคว้นสู่แดนไกล จากราบลุ่มชีมูลพืชพูนผล กับวังวนข้าวปลานาน้ำใหม่ และความฝันวันงามนามท้าวไท ตั้งเมืองใหม่แห่งฝันวงศ์"จันทรา" รู้ถลุงเหล็กกล้าดาบหน้าไม้ รู้วางสายคลองส่งน้ำลงท่า รู้ต้มเกลือเพื่อใช้หลายเพลา วงศ์"จันทรา"ฟ้างุ้มลุ่มลำมูล เรียนวิชาอาคมสดมภ์หลัก จามปาศักดิ์นาคบุรีที่สาบสูญ จิตรเสนเกณฑ์พลทนอาดูร หวังเพิ่มพูนรุกข้ามท่ามป่าดง จรดปากมูลริมแคว้นขอบแดนข้าฯ มาเถิดปวงประชาฟากฟ้าส่ง มเหนทรวรรมันจักมั่นคง แผ่เผ่าพงศ์วงศ์ฝันแห่งจันทรา ขยายแคว้นแดนรบก็พบรัก นิยามภักดิ์จึงสานผ่านฝ่ายฟ้า รักหนึ่งนุชกัมพุชเทศเขตุพารา คือธิดานาคินทร์ในถิ่นไกล จึงรวมพลด้นฟ้าฝ่าเทือกเขา ในม่านเงาเพิ่มพลังหลังไศล บูชาอินทร์ถิ่นแถนจากแดนไกล ด้วยกองไฟกำยานฟุ้งม่านควัน พรุ่งนี้ข้าปวงไทจะไปรบ เพื่อสยบนาคใหญ่ฝ่ายใต้นั้น ดินแดนแห่งข้าวปลาสารพัน มาแบ่งปันพลแห่งข้าฯย่ำมาไกล แต่ดวงใจในฝันของวันนี้ ในฤดีมิพรั่นแม้วันไหน คือหว่างหวังฤดีกร้าวแห่งท้าวไท นุ่มดวงใจมณีนุชกัมพุชเมือง มิต้องการทรัพย์ใดในโลกหล้า ที่ได้มาเพื่อบำรุงพลฟุ้งเฟื่อง เพียงหนึ่งหมายภายในใจรองเรือง คือราวเรื่องลักษณมีนารีครวญ หลงงามหนึ่งผุสดีธิดาขอม ดุจพยอมดอกฟ้ามาลีหวล พรุ่งนี้แล้วซิขวัญเจ้าจันทร์นวล จะได้จวนพบหน้าคอยมานาน จะได้ชมขวัญเจ้าเฝ้าถวิล เหยียบธานินทร์ด้วยกำลังสั่งทหาร ล้วนกรำศึกคึกคะนองดั่งท้องธาร เพื่อทำการรบ/รัก..ถักเรื่องราว .......... คนกุลา ในกลางวสันต์ .......................
"""""""""
หน้าส่วนตัว
1404
