นิทานเก่า เล่ามา ตาจำได้

สองหนุ่มใน ดินแดน แคว้นอีสาน

เป็นเหมือนเกลอ คบหา กันมานาน

ไม่ร้าวราน แม้จน ก็ทนเอา

เที่ยวรับจ้าง ถางไร่ ทำไปทั่ว

มิเกลือกกลั้ว อบาย ขายหน้าเขา

อยู่ด้วยกัน ปันแรง ช่วยแบ่งเบา

ค่ำนี้เข้า สนทนา ร่วมหารือ

ถ้ามีเงิน เรารวม มาร่วมหุ้น

ไปลงทุน เล่นหวย มิรวยหรือ

ถูกที่หนึ่ง เงินได้ อยู่ในมือ

เอ็งจะซื้อ อะไร ไหนบอกมา

จะซื้อที่ แล้วไถ เป็นไร่สวน

ถางแล้วพรวน ปลูกมะเขือ เผื่อก้าวหน้า

ส่วยเอ็งหรือ ซื้ออะไร ไอ้เพื่อนยา

ใจคิดว่า ข้าเลี้ยงวัว ร้อยตัวเลย

เฮ้...มิได้ หรอกนะ จะขอค้าน

วัวเพ่นพ่าน ย่ำไร่ ไม่อยู่เฉย

ต้องผูกมัน ให้ดี  อย่างที่เคย

อุบ๊ะเอ๋ย ทำรั้วกั้น มันเองซี

ถกเถียงกัน ลั่นไป จนได้เรื่อง

สุดขุ่นเคือง ชกต่อย มิถอยหนี

พอเหนื่อยนัก พักนิด คิดอีกที

ยังไม่มี เงินซื้อหวย ..รวยเมื่อไร

นิทานกลอน สอนใจ เล่าไว้ว่า

มีไก่ป่า ฝูงใหญ่ อยู่ชายเขา

เจ้าหัวหน้า กล้าแข็ง แกร่งไม่เบา

สีเหลืองเลา แต่ชรา อายุยืน

เรียกประชุม ครั้งใหญ่ เหล่าไอ้โต้ง

เรามีโครง การใหม่ อย่าได้ฝืน

จะเลือกตั้ง หัวหน้ากัน วันมะรืน

หลายตัวตื่น ตำแหน่ง ต้องแย่งกัน

เป็นผู้นำ ต้องเก่งกาจ สามารถสม

น่าชื่นชม อ่อนละมุน ไม่หุนหัน

การเลือกตั้ง ย้ำเน้น เป็นสำคัญ

หลังคัดสรร รอบสอง ต้องชิงชัย

วางสังเวียน วงใหญ่ ไว้ทดสอบ

ตามระบอบ ว่ามัน ทันสมัย

ผลของการ ประลอง หายข้องใจ

ใครชอบใคร เดิมพัน กันแพงแพง

เหลืองน้ำข้าว เข้ามา ตั้งท่าสู้

เจ้าประดู่ หางดำ สุดกำแหง

จิกแล้วเตะ ดุเดือด จนเลือดแดง

ผู้แข็งแกร่ง มีชัย ไร้เทียมทาน

กระพือปีก บินปร๋อ โก่งคอขัน

ตัวข้านั้น ยิ่งใหญ่ ใครต่อต้าน

ยอดจอมปลวก โผขึ้น ยืนตระการ

เหยี่ยวบินผ่าน โฉบกลับ ...จับไปกิน

สี่ห้าคำ คุยกัน ยิ่งหวั่นไหว

เสียงหัวใจ ตึกตัก เสียนักหนา

ความสับสน ปนสุข กว่าทุกครา

พอลืมตา ความฝัน ก็พลันจาง

เสียดายจัง ความจริง สิ่งที่หมาย

ดั่งอยู่ปลาย ของหล้า ริมฟ้ากว้าง

สิ่งที่ปอง มองเหมือน มันเลือนลาง

สุดแตกต่าง กับฝัน เมื่อวันวาน

เพราะไกลห่าง ต่างค่า ด้อยฐานะ

คงเกินจะ ฝักใฝ่ ใคร่สืบสาน

หันมองตน ต้องเจียม เตรียมดวงมาน

เกรงร้าวราน จึงใจ เตือนให้ตรอง

ภาพมายา เพียรสร้าง คนช่างฝัน

แต่ว่ามัน สุขใจ มิได้หมอง

เพราะความจริง สิ่งใฝ่ ไม่สมปอง

จึงจำต้อง เพียงฝัน เท่านั้นพอ

ข่าวโลกแตก แยกยับ ดับสูญแน่

หาทางแก้ อย่างไร ไม่เกิดผล

มีดาวหาง มันมุ่ง จะพุ่งชน

สัตว์พืชคน ทุกถิ่น จะสิ้นพลัน

อีกไม่นาน แล้วหนอ โลกก็ดับ

จงเตรียมปรับ จิตใจ ไม่โศกศัลย์

เวลาที่ มีเหลือ เอื้อเฟื้อกัน

เพียงเจ็ดวัน เราหนอ  มรณา

แขกข้างบ้าน โกรธกัน มันมาเยี่ยม

สงบเสงี่ยม ไมตรี ดีนักหนา

อีกยายเป้า ปากร้าย ได้สมญา

กลับพูดจา ไพเราะ เสนาะจัง

เป็นหนี้เพื่อน หลายพัน มันยกให้

มิเป็นไร ไว้มี เอาทีหลัง

ไม่ได้ส่ง ค่าแชร์ แมับุญยัง

ตั้งสามครั้ง ดูท่า ว่าไม่เอา

แต่เหตุการณ์ พลิกผัน วันที่เจ็ด

เพราะสะเก็ด ดาวแตก แหลกเป็นเถ้า

ไม่มีสิ่ง ใดหล่น ชนโลกเรา

ทุกอย่างเข้า สภาพ กลับที่เดิม

แขกข้างบ้าน พูดเปรย ท่าเย้อเยาะ

คนปากเปราะ ยายเป้า ก็เข้าเสริม

เจ้าเพื่อนเกลอ เจอหน้า ว่าต่อเติม

แล้วก็เริ่ม ทวงหนี้ ที่ค้างไว้

แม่บุญยัง วันนี้ ยืนชี้หน้า

บอกพรุ่งนี้ ต้องหา ค่าแชร์ให้

สรรพสิ่ง ดำเนิน เดินต่อไป

ผิดกันไกล กับวาน ที่ผ่านมา