มองกุหลาบ กลีบกรอบ ร่วงรอบก้าน

หลายวันวาร หวานละมุน กรุ่นกลิ่นหอม

สีแดงสด สวยสม น่าดมดอม

ส่งมาพร้อม บัตรสวย คำอวยพร

มืรู้ใคร ไหนเล่า เป็นเจ้าของ

เฝ้านั่งตรอง หมองไหม้ ทอดใจถอน

มธุรส หวานล้ำ ด้วยคำกลอน

มองคิดย้อย อยากรู้ เธอผู้ใด

เอามาตั้ง วางอยู่ มิรู้เห็น

ดูแล้วเป็น ปริศนา พาสงสัย

เฝ้าสืบถาม ตามหา ว่าของใคร

จะขอบคุณ ขอบใจ มอบไมตรี

แม้หลายวัน ผ่านไป สืบไม่พบ

ไยต้องหลบ กลบเกลื่อน เหมือนหลีกหนี

กุหลาบแดง หวงแหน แทนฤดี

ท้ายกลอนที่ เขียนไว้ กินใจจัง

จึงหวั่นไหว วิตก อกปวดร้าว

ช่างเหน็บหนาว ใจแท้ แต่ว่าหวัง

รักหรือหลอก ลวงเรา เล่าให้ฟัง

ทำเหมือนดั่ง ทรมาร ให้ซานซม

กุหลาบแดง แห้งไป ไร้เจ้าของ

เหมือนดั่งปอง แต่หม่นไหม้ ใจขื่นขม

แอบเข้าข้าง ตนยัง หวังรื่นรมย์

ลวงให้ตรม หรือปอง ทดลองใจ

และแล้ววัน เคยหวาน ก็ผ่านพ้น

มิมีคน รู้ใจ อยู่ในฝัน

ตั้งหลายปี ที่หมอง ครองจาบัลย์

ความสุขสันต์ ลาลับ ดับลงไป

นานหลายปี ที่เรา ทนเศร้าหมอง

เข้ามาครอง ครอบงำ ทำหม่นไหม้

มิอยากคิด อยากหวน ทวนความนัย

จะตัดใจ เพราะล้า จนชาชิน

วันความรัก ปีนี้ อยากมีหวัง

หาพลัง แรงใจ ใคร่ถวิล

ปลูกกุหลาบ สดสวย ด้วยดวงจินต์

อยากยลยิน ผู้ใด ใครเขาคอย

กุหลาบแดง ของคน ที่หม่นหมอง

ตัวเจ้าของ ครองเศร้า สุดเหงาหงอย

จะมอบให้ ใครกัน มันเลื่อนลอย

หวังเพียงน้อย ว่าหวัง ยังพอมี

กุหลาบแดง เคยได้ หลายปีผ่าน

ทวนเหตุการณ์ วานวัน นั้นสดใส

แทนคำรัก ที่บอก ออกจากใจ

จะอื่นใด สุขสันต์ นั้นมิปาน

หวังว่าสุข คงสม ภิรมย์หมาย

ด้วยมิคลาย คำมั่น แม้วันผ่าน

หากลิขิต ของฟ้า พาร้าวราญ

เจ็บดวงมาน เกินจัก หักใจลง

กุหลาบแดง ดอกสุดท้าย จำได้มั่น

แม้ว่าวัน นี้ยุ่ย เป็นผุยผง

แต่ภาพตาม ความหลัง ยังมั่นคง

อยู่ยืนยง อย่างผ่าน เพียงวานวัน

มองกุหลาบ สีแดง แทงใขช้ำ

หวนคิดถึง ถ้อยคำ ที่จำมั่น

นับหลายปี ที่เหงา เศร้าอนันต์

แล้วใครกัน นั่นไหน เข้าใจเรา

อยากจะลืม ความหลัง ที่ฝังลึก

ความรู้สึก สับสน ปนหมองเหงา

รับความจริง ปล่อยวาง ให้บางเบา

แล้วใครเล่า เขาหมาย ให้คลายตรม

กุหลาบแดง วันนี้ มีไหมหนอ

แอบคอยรอ เราหวัง ยังสุขสม

แต่คิดไป ใจหนอ ท้อระทม

ใจที่ซม มีไหม ใครเยียวยา