วารวัน ผันผ่าน นานหลายหนาวความร้าว รุมใจ ไม่คลายเคลื่อนทุกข์ท้อ หนอใจ หลายปีเดือนหาเพื่อน ปลอบใจ เลือกใครดีฟ้าสูง ดินต่ำ เราจำจดกำหนด แนวทาง วางวิถีเฝ้ามอง ดารา ยามราตรีจะมี ไหมเล่า เขาเมตตา
ลมหนาวล่อง ต้องผิว ก็หวิวหวั่นหนาวกายนั้น เหน็บหนอ พอทนไหวหากกมล ทนร้าว เพราะหนาวในยากแก้ไข แม้ผ่าน หลายนานปี
คนหนึ่ง ซึ่งจิต คิดถึง
คนหนึ่ง ซึ่งใจ ใฝ่หา
คนหนึ่ง ซึ่งเคย เสวนา
แต่ว่า วันนี้ อยู่ที่ใด
อยากคุย คุ้ยถาม ความทุกข์
ว่าสุข จริงแท้ แค่ไหน
บอกเล่า เรื่องราว เป็นไป
ทุกข์ใจ ร่วมด้วย ช่วยกัน
ยังจำ เพื่อนได้ ไหมเล่า
พวกเรา ร่วมร่าง สร้างฝัน
เคยรวม ร่ายคำ จำนรรจ์
เสกสรร บทถ้อย ร้อยกานท์
กล่อมโลก ให้คลาย หายเหงา
โศกเศร้า สิ่งใด ไขขาน
นะเธอ ได้ไหม ไหว้วาน
ด้วยมาน สั่งมา หาเธอ