แม้วารวัน ผันผ่าน แสนนานเนิ่น

สองเราเดิน ร่วมทาง เพื่อสร้างฝัน

วางวิถี ชีวิต ช่วยคิดกัน

ร่วมฝ่าฟัน อุปสรรค ทั้งหนักเบา

      ด้วยความรัก เข้าใจ หมายมุ่งสร้าง

แม้มีบ้าง หมางใจ ให้หงอยยเหงา

ความอดทน อดกลั้น ช่วยบรรเทา

เพราะสองเรา เข้าใจ ในแนวทาง

     หวังก้าวข้าม ความยาก จากวันก่อน

พบลุ่มดอน หนามขวาก ร่วมถากถาง

ด้วยความรัก ห่วงใย ไม่เจือจาง

สามารถย่าง ผ่านผัน อย่างมั่นใจ

       เรือลำเดียว เกี่ยวก้อย ร่วมลอยล่อง

ช่วยสอดส่อง มองทาง สว่างใส

ถือหางเสือ คัดท้าย คุมสายใบ

พายุใหญ่ คลื่นจัด ซัดไม่จม

      เป็นนางแก้ว ในใจ หาใครเท่า

ดั่งสองเรา ฟ้าสร้าง อย่างคู่สม

ทองเนื้อเก้า เราได้ ไว้ชื่นชม

รื่นภิรมย์ ร่วมอยู่ คู่ชีวี

       ขอขอบคุณ สิ่งดีดี ที่มอบให้

ยากหาใคร ทั่วแคว้น  มาแทนที่

แทนมะลิ ร้อยมาลัย ให้คนดี

ใจฉันนี้ นั่นหรือ ก็คือเธอ

กุหลาบแดง เคยได้ หลายปีผ่าน

ทวนเหตุการณ์ วานวัน นั้นสดใส

แทนคำรัก ที่บอก ออกจากใจ

จะอื่นใด สุขสันต์ นั้นมิปาน

            หวังว่าสุข คงสม ภิรมย์หมาย

             ด้วยมิคลาย คำมั่น แม้วันผ่าน

            หากลิขิต ของฟ้า พาร้าวราญ

            เจ็บดวงมาน เกินจัก หักใจลง

กุหลาบแดง ดอกสุดท้าย จำได้มั่น

แม้ว่าวัน นี้ยุ่ย เป็นผุยผง

แต่ภาพตาม ความหลัง ยังมั่นคง

อยู่ยืนยง อย่างผ่าน เพียงวานวัน

             มองกุหลาบ สีแดง แทงใจช้ำ

             หวนคิดถึง ถ้อยคำ ที่จำมั่น

             นับหลายปี ที่เหงา เศร้าอนันต์

             แล้วใครกัน นั้นไหน เข้าใจเรา

อยากจะลืม ความหลัง ที่ฝังลึก

ความรู้สึก สับสน ปนหมองเหงา

รับความจริง ปล่อยวาง ให้บางเบา

แล้วใครเล่า เขาหมาย ช่วยคลายตรม

            กุหลาบแดง วันนี้ มีไหมหนอ

            แอบคอยรอ เราหวัง ยังสุขสม

            แต่คิดไป ใจหนอ ท้อระทม

            ใจที่ซม มีไหม ใครเยียวยา