อยู่กับฝัน

คนกรุงศรี

ดูชีวิต ผิดผัน ใครกลั่นแกล้ง
เหมือนสิ้นแสง ส่องทาง ช่างหวั่นไหว
อยู่โดดเดี่ยว เดียวดาย มิอายใคร
อยากหาให้ คนหนึ่ง หวังพึ่งพา
เพียงหยดหนึ่ง น้ำใจ ก็ได้ชื่น
จะลุกยืน ฝืนสู้ กอบกู้หน้า
แม้ศักดิ์ศรี มีน้อย ด้อยราคา
คงยากหา ใครเล่า เขาแบ่งปัน
รับความจริง สิ่งที่ เรามีอยู่
มิเลิศหรู ยอมรับ ว่าคับขับ
มิพบสุข ทุกข์ท้อ ก็จาบัลย์
น้ำตานั้น ช่วยซับ ดับความตรม
หลับตาตรอง มองไป ใช้ความคิด
คงมิผิด ถ้าฝืน ล้างขื่นขม
เอาความฝัน นั้นกลบ ลบรอยซม
หลับตาชม ชื่นใจ ความไม่จริง
สิ่งจอมปลอม ย้อมใจ ให้ชุ่มชื่น
ลืมตาตื่น ก็ไร้ ในทุกสิ่ง
แม้เลือนราง แรงใจ ให้พักพิง
แต่มินิ่ง นอนเหงา เศร้าอาดูร
อยู่กับฝัน นั้นหมาย พอคลายทุกข์
เก็บซ่อนซุก เอาไว้ มิให้สูญ
ฝันว่ามี สักหน คนเกื้อกูล
จะเทิดทูล เทียบที่ ดวงชีวา