20 สิงหาคม 2554 23:31 น.
คนกรุงศรี
กลบท ถอยหลังเข้าคลอง
คอยแต่จ้องจ้องแต่คอยเจ้ากลอยแก้ว พานพบแล้วแล้วพบพานผสานขวัญ
เพียงแต่พูดพูดแต่เพียงอยากเคียงกัน นวลกับฉันฉันกับนวลคู่ควรดี
เรามีเธอเธอมีเราเข้าใจจิตร ขอเพียงคิดคิดเพียงขอรอโฉมศรี
ใจปันแบ่งแบ่งปันใจมาให้ที เอ่ยวจีวจีเอ่ยเผยความนัย
สืบสานรักรักสานสืบให้คืบหน้า รักพบพาพาพบรักสุดผลักไส
ขอคำตอบตอบคำขอให้พอใจ พอแบ่งใจใจแบ่งพอขอแอบอิง
ถ้อยเฉลยเฉลยถ้อยคอยคำนุช ว่าคำพูดพูดคำว่าน่ารักยิ่ง
ใจมีเขาเขามีใจไม่ประวิง เพิ่มพูนสิ่งสิ่งพูนเพิ่มเติมสัมพันธ์
มีบุญพาพาบุญมีเป็นศรีศักดิ์ พบแรกรักรักแรกพบสบสุขสันต์
คงเชื่อใจใจเชื่อคงตรงใจกัน จริงใจฉันฉันจริงใจให้กับเธอ
ขอสักนิดสักนิดขอเขารออยู่ คำพรั่งพรูพรูพรั่งคำร่ำเสนอ
จิตรใจมีมีใจจิตรคิดเลิศเลอ อย่าให้เก้อเก้ออย่าให้ใจอาดูร
20 สิงหาคม 2554 23:04 น.
คนกรุงศรี
กลบท กบเต้นต่อยหอย
มองแสงจันทร์ มันส่องจ้า บนฟ้ากว้าง
เราอ้างว้าง ร้างอีกวัน ฉันสับสน
เคยยืนจ้อง คล้องยาใจ ไว้ใกล้ตน
คืนนี้ยล คนไหนอย่าง เราบ้างนา
พอเดือนลับ พาดาวลอย พลอยกายหนาว
ลมครวญพราว ราวคนเพ้อ ละเมอหา
ดาวระยับ ดับหรือยัง เฝ้าตั้งตา
รอกานดา ร่วมกับดาว ราวช่วยกัน
ก็ยังคอย กลอยอยู่คู่ ผู้ใดเล่า
ฉันนั่งเหงา เฉานักหนา พาโศกศัลย์
นับเดือนปี นี่ดูไป ยิ่งไกลพลัน
บอกดวงจันทร์ บันดาลใจ ให้เธอคืน
ลืมหรือไร เราหลงรอ พอเย็นย่ำ
ฟ้าพลบค่ำ ฟังเพลงครวญ เคยชวนชื่น
มาครานี้ มีคนไหน ใจยั่งยืน
เขายิ้มฝืน ขื่นยังฝัน ฉันรอคอย
แสงจันทร์ฉาย สายใจฉัน คงมั่นนัก
เราอกหัก รักออกห่าง ร้างเลือนถอย
เห็นประจักษ์ หักประจำ ทำใจลอย
ก่อนเดือนคล้อย กลอยเจ้าคืน คงชื่นใจ
คำสัญญา คราสองอยู่ คู่ข้างที่
พูดเรื่องมี ไพเราะมาก หากขานไข
เจ้าลืมคำ จำลาคน หนีพ้นไป
มีคนใหม่ ไม่เคยเหมือน เพื่อนอย่างเรา
19 สิงหาคม 2554 22:19 น.
คนกรุงศรี
รักอยู่กับ ความฝัน อันไกลลิบ
ยากจะหยิบ มาให้ ได้สัมผัส
รักจึงอยู่ กับนิยาม ความเด่นชัด
ไม่ผูกมัด ในท่าม ความรันทด
อธิษฐาน ทุกครั้ง หวังได้รับ
พร้อมพร้อมกับ ฤดี ที่กำหนด
มิแปรผัน เช่นไร ไม่เลี้ยวลด
มานทั้งหมด มอบให้ ไม่ลืมละ
หากฉันต้อง หมองตรม ขมดวงจิต
แม้สักนิด มิหลีกลี้ หรือหนีผละ
ก็พอรู้ สิ่งนั้น คือพันธะ
พร้อมที่จะ ขอแต่ เพียงแต่รัก
มิเคยคิด ทำให้ ใครต้องเจ็บ
จะยอมเก็บ ร้าวราญ ไม่หาญหัก
ศรัทธาแห่ง ความดี มีมากนัก
แรกรู้จัก รักก็ เพราะเธอนะ
รักจริงแท้ แน่นัก มักสวยสด
คงภาพพจน์ วิจิตร อิสระ
มีสุขบ้าง เศร้าบ้าง ต่างระยะ
ควรหรือจะ ซึมซับ รับแต่ทุกข์
รักนั้นมี แต่ให้ ใช่ทั้งหมด
ถ้าผิดกฎ การให้ อาจไร้สุข
เปรียบก็เป็น เช่นดั่ง โดนขังคุก
มีแต่ทุกข์ มาจ้อง คอยข้องแวะ
19 สิงหาคม 2554 22:06 น.
คนกรุงศรี
อยากจะเป็น ดารา อยู่ฟ้ากว้าง
ล่องลอยคว้าง กลางสรวง บนห้วงหาว
กระพริบแสง แข่งจันทร์ อันแพรวพราว
เด่นสกาว กลางเวหน ให้คนมอง
เพียงดวงจิต คิดฝัน ในวันนี้
แต่มิมี ผู้ใด ใคร่สนอง
มิโดดเด่น เป็นได้ ดั่งใฝ่ปอง
ก็จำต้อง ฝึกฝน เฝ้าทนรอ
สิ้นรูปสวย ไร้ทรัพย์ จึงอับโชค
อีกโฉลก ไม่ถูก จะปลูกก่อ
ความคิดฝัน นั้นไกล ไม่ละออ
แสนทดท้อ ทางตัน มันมืดมน
เห็นดารา หลายดวง โชติช่วงนัก
คนรู้จัก ทอแสง ทั่วแห่งหน
ควรคู่กับ ฟากฟ้า น่าเยี่ยมยล
แต่คำคน คิดไว้ ควรไตร่ตรอง
มัวส่องแสง เจิดจ้า ยามฟ้าค่ำ
ตอนเดือนต่ำ ดาวตก อกอาจหมอง
อรุณรุ่ง นภา ฟ้าสีทอง
ก็จำต้อง ลับตา จากลาไป
เลิกอยากเป็น ดาวน้อย ล่องลอยฟ้า
เกรงถึงครา ผิดหวัง นั่งร้องไห้
ขออยู่ดิน เดินดง พงป่าไพร
ขอเป็นแค่ ดาวใจ ใครสักคน
13 สิงหาคม 2554 23:19 น.
คนกรุงศรี
กลบท สะบัดสะบิ้ง
อย่าปล่อยให้ ความรัก ประดักประเดิด
จะเลยเถิด ไม่มี ประสีประสา
เมื่อหัวใจ พร้อมรับ ประดับประดา
ใครให้มา จงยิ้ม ประพิมประพาย
เขาคงพูด หยอกล้อ ประจ๋อประแจ๋
เฝ้าเล็งแล ตาเขม้น กระเส็นกระสาย
ดักพบพาเกาะแกะ ระแคะระคาย
อย่าเหนียมอาย ระอา พะว้าพะวัง
มาตรแม้มี คนที่ ระรี้ระริก
ไม่หลุกหลิก คร่ำเคร่ง เขม็งขมัง
อย่ากังวล ห่วงหน้า ละล้าละลัง
หากสมหวัง อุ่นไอ ละไมละมุน
ถ้าชายใดรบเร้า กระเซ้ากระซี้
สักนิดมี ใจรับ สนับสนุน
แต่ถ้ารูป ไม่งาม อร่ามอรุณ
ก็อย่าขุ่น โกรธขึ้ง กะบึงกะบอน
ถ้าคนใด ใกล้ชิด สนิทสนม
จงระวังคารมย์ กระออดกระอ้อน
อาจจะแสร้ง ทำเศร้า กระเง้ากระงอน
มาเว้าวอน ไม่ครอง กับร่องกับรอย
แต่ว่าพี่ คนนี้ กระซี้กระซิก
ไม่ตุกติก โป้ปด กระถดกระถอย
มีหลายอย่าง ในจิต ประดิดประดอย
อยากบอกกลอยใจ ให้ชื่น ระรื่นระเริง
หน้าส่วนตัว
1202
Calendar
Lovers
23 คน เลิฟคนกรุงศรี
