เสียงครวญจากโครงกระดูก

คนกรุงศรี

กระดูกกร่อน นอนสงบ นักรบกล้า
อยุธยา ทหารเก่า น่าเศร้าหมอง
ปัจจามิตร คิดร้าย หมายครอบครอง
กูทั้งผอง ร่วมพลัน ป้องกันภัย

          เสียชีวิต เลือดเนื้อ ก็เพื่อหมาย
          มิอยากกลาย เป็นทาส ของชาติไหน
          ร่างกายถม จมดิน ทั่วถิ่นไทย
          รักษาให้ มึงอยู่ ดูแลกัน

โครงกระดูก ลุกขึ้น สะอื้นไห้
ถามว่ามึง เป็นไทย กันไหมนั่น
มาแบ่งแยก แตกเหล่า พงศ์เผ่าพันธุ์
ทะเลาลั่น เข่นฆ่า ช่างน่าอาย

          ผีปู่ตา ด่าถึง พวกมึงนี่
          ถ้าเช่นนี้ คงสักวัน มันฉิบหาย
          เสียแรงเขา ฟันฝ่า มามากมาย
          แสนเสียดาย เลือดเรา เอาโลมดิน

แล้วลูกหลาน ของมัน นั้นฤๅสุข
หรือหมดยุค ชาติไทย คงใกล้สิ้น
ตัวอย่างมี มากมาย ให้ยลยิน
ต้องทิ้งถิ่น เร่ร่อน ก่อนสิ้นลม

          หัวกระโหลก หลีกหลบ ซบสะอื้น
          สุดจะฝืน จิตใจ ให้สุขสม
          เห็นลูกหลาน เลือดไทย ใจโสมม
          ต่างนอนก้ม ร่ำไห้ .....ปวดใจจัง