9 พฤษภาคม 2554 22:15 น.

ในใจ

มิอยากหวัง ดั่งใน ใจประสงค์
ทุกอย่างคง เปลี่ยนแปร แน่เสมอ
หลายเหตุการณ์ ผ่านผัน นั้นเคยเจอ
เพราะพลั้งเพลอ ก้างย่าง อย่างจริงใจ

ผิดเป็นครู รู้กฎ จดจำมั่น
ยิ่งนานวัน รู้จริง สิ่งเหลวไหล
โลกที่กว้าง ย่ำเดิน เผชิญไป
จะเชื่อใคร เขาเล่า เท่าเชื่อตน

มิปล่อยจิต คิดไกล ไปกับฝัน
เพียงแบ่งปัน น้ำใจ ก็คลายหม่น
เหลือเชื่อจัง ยังที่ มีอีกคน
อยากเยี่ยมยล ลึกล้ำ สานสัมพันธ์

คบเป็นเพื่อน น้องพี่ ที่สัตย์ซื่อ
ขอนับถือ น้ำใจ ให้คงมั่น
อนาคต เป็นอย่างไร ไม่สำคัญ
คอยนานวัน บอกได้ เรื่องใจจริง

บาดแผลใจ ลึกล้ำ เกินกำหนด
จึงเก็บกด เอาไว้ ให้อยู่นิ่ง
ตัวตนเรา เป็นเสาหลัก เพื่อพักพิง
มิใช่หยิ่ง แต่สู้ เพื่ออยู่ยง

มองสังคม รู้ว่า มายาเยอะ
อาจไม่เจอะ สิ่งซึ่ง พึงประสงค์
โลกมันกลม ลอยวน หมุนเป็นวง
จึงเลิกหลง เพลิดเพลิน จนเกินงาม

1393

love

comment

5 พฤษภาคม 2554 21:37 น.

นิทานขรัวตา

คนกรุงศรี

เมล็ดพันธุ์พืช

นิทานเก่า เล่ามา ตาจำได้
พ่อค้าใหญ่ วัยชรา เก่งค้าขาย
แกมีลูก มากจริง ทั้งหญิงชาย
ครั้นแก่กาย เหนื่อยล้า หาคนแทน
เรียกลูกมา ทั้งหมด จดจำนะ
พ่อนี้จะ มอบสิ่งที่ มีค่าแสน
พืชพันธุ์นี้ หามิได้ ในดินแดน
หากใครแม้น ปลูกได้งาม ตามเวลา
จะยกทรัพย์ ให้ดูแล ตั้งแต่นั้น
พวกลูกพลัน รีบรัด เร่งจัดหา
เตรียมกระถาง ดินดี มีราคา
ต่างมุ่งหมาย หวังว่า งามกว่าใคร
เมล็ดนี่ ดีแท้ แต่ขึ้นยาก
ต้องปุ๋ยมาก บำรุงช่วย จึงสวยใส
ถึงกำหนด เวลา มิช้าใย
จึงนำไป ให้พ่อดู จะรู้กัน
พวกพี่พี่ ปลูกได้งาม ตามคาดหวัง
พวกเราตั้ง จิตใจ ไว้แข็งขัน
แม้ลำบาก มากล้น ทนกัดฟัน
พ่อค้านั้น ดูไป มิไยดี
ลูกคนเล็ก ไม้ไม่ขึ้น ยืนหน้าพ่อ
ฉันนั้นหนอ พยายาม ทำเต็มที่
พ่อตอบว่า สิ่งสำคัญ เจ้านั้นมี
ความซื่อนี้ แหละหนอ ...พ่อต้องการ

1422

love

comment

1 พฤษภาคม 2554 22:15 น.