2 ตุลาคม 2555 22:26 น.
คนกรุงศรี
เมื่อใจเหงา เราเอ๋ย นั่งเฉยนิ่ง
มิสุงสิง กับใคร เหมือนไหม้หมอง
คิดถึงคน อยู่ไกล ที่ใฝ่ปอง
เคยเคียงครอง สองเรา ว่าเข้าใจ
เมื่อคืนก่อน ตอนวัน ที่จันทร์ผอม
เอาแขนอ้อม โอบเจ้า รั้งเข้าใกล้
ยังชวนชี้ ชมจันทร์ อันอำไพ
แล้วลาไป ปล่อยเรา หยอกเย้ากัน
ค่ำนี้จันทร์ นั้นดับ ลับไปแล้ว
ลมเหนือแผ่ว โชยมา พาหนาวสั่น
มิเพียงกาย ใจเล่า หนาวอนันต์
เธอคนนั้น อยู่ไหน ให้เราคอย
อยากจะกู่ ก้องฟ้า ว่าคิดถึง
หวังวันหนึ่ง ตัวเรา คลายเศร้าสร้อย
คืนนี้ฝาก คำฟ้า พาล่องลอย
แต่กลับหงอย เหมือนว่า มิปรานี
ดาวกระพริบ หยิบไหว คล้ายเย้ยยั่ว
ฟ้ามืดมัว พาเรา เหงาเหลือที่
ขลุ่ยบรรเลง เพลงเศร้า ร้าวฤดี
ฟังดนตรี ใครครวญ รัญจวนจริง
ก็แล้วใคร ไหนหนอ เรารออยู่
เธอจะรู้ ไหมเล่า เจ้ายอดหญิง
ลืมความอุ่น เคยแนบ ครั้งแอบอิง
ฤๅเจ้าทิ้ง คำว่า... สัญญากัน
คนกรุงศรี ฯ
กลุ่มวรรณกวีศรีอยุธยา
28 กันยายน 2555 22:50 น.
คนกรุงศรี
ด้วยบทถ้อย ร้อยกานท์ ที่ขานไข
สิ้นกะใจ ไมตรี เหมือนหนีหาย
ก็ถึงกับ สับสน ปนวุ่นวาย
เกิดความอาย แอบหน้า หลบฟ้าดิน
อยู่อย่างคน หม่นมัว ชั่วชีพเหลือ
ใครกูลเกื้อ เผื่อใจ เอาไว้สิ้น
ช้ำมาบ่อย แบบว่า จนชาชิน
ปองถวิล สิ่งใด ไร้ทุกครา
เหลียวมาจ้อง มองเงา โอ้เราเอ๋ย
ทุกคำเอ่ย ออกไป ล้วนไร้ค่า
อีหรอบเดิม อีกครั้ง ดั่งเคยมา
นอนเยียวยา รอยแยก ที่แหลกลาญ
มิเคยหมาย ใครมา รักษาแผล
คงเพียงแต่ เวลา มาผสาน
น่าชิงชัง ช่างเขลา จริงเจ้ามาน
ที่อาจหาญ ไขว่คว้า เกินค่าตน
25 กันยายน 2555 22:36 น.
คนกรุงศรี
ใครคนหนึ่ง คนนั้น ฉันคิดถึง
คนที่ซึ่ง ทำให้ ใจสับสน
มิยินเสียง มิเห็นหน้า พากังวล
เคยสุขล้น เมื่อไร ได้พาที
มาหายห่าง ร้างกัน บอกงานเยอะ
จะพบเจอะ อีกไหม เมื่อไรนี่
หรือลืมเลือน เราไป มิใยดี
ทิ้งวลี กานท์กลอน แต่ก่อนมา
ถ้างานหนัก พักกาย สนใจด้วย
เกรงจะป่วย ห่วงถึง จึงถามหา
หรือว่ามี คนใกล้ ใครป้อนยา
ขอโทษที หากถ้า ว่าวุ่นวาย
21 กันยายน 2555 22:28 น.
คนกรุงศรี
นั่งกอดเข่า เจ่าจด หมดความหวัง
น้ำตาหลั่ง ล้นทรวง ไห้ห่วงหา
ชีวิตนั้น รันทด หมดราคา
อายทั้งฟ้า และดิน หมดสิ้นกัน
ด้วยจินต์นั้น มิได้ หมายปองฟ้า
ศักดินา สูงส่ง ตรงขวางกั้น
จึงอยู่อย่าง ปุถุชน คนสามัญ
แม้ความฝัน ยังไม่ สมใจปอง
ประตูใจ ใส่ดาน เธอขานไข
หรือมีใคร ไหนเล่า เป็นเจ้าของ
จึงแหนหวง มิให้ ได้จับจอง
ทั้งสี่ห้อง ใครอยู่ อยากรู้จัง
เมื่อฝากใจ ไม่พร้อม จะน้อมรับ
สักนิดช่วย ดักจับ ส่งกลับหลัง
อย่าดุด่า หยามเหยียด และเกลียดชัง
จะจับขัง เอาไว้ มิให้กวน
17 กันยายน 2555 22:20 น.
คนกรุงศรี
ประสบการณ์ ผ่านผัน หลายวันคิด
มีแต่ผิด กับผิด และผิดหวัง
จนหัวใจ รันทด หมดกำลัง
เพียงว่ายัง อยากอยู่ สู้ชีวี
ช้ำมากมาย หลายครา ก้มหน้าหลบ
บ่อยพอพบ แล้วพราก เธอจากหนี
สำรวจตัว ทั่วไป กระไรดี
หมดแววมี ทีท่า ว่าสมใจ
เพราะมองดาว พราวฟ้า สูงค่านัก
ห่างเกินจัก สุดคว้า เอามาได้
จึงความหวัง ขาดผล็อย หลุดลอยไป
อยากหาใคร ปลอบกมล คนเดียวดาย
เลิกมองฟ้า จะไย ใฝ่ถวิล
ขอมองดิน สักครา คงว่าหมาย
จึงเสงี่ยม เจียมไว้ ทั้งใจกาย
จะมลาย อีกครั้ง ก็ช่างมัน
เพียงว่าดิน มีจิต คิดสงสาร
แบ่งเศษทาน เสี้ยวใจ ได้ไหมนั่น
ขอสักนิด ที่เหลือ เผื่อแบ่งปัน
มิเดียดฉัน นั้นหนอ พอบรรเทา
ผิดหวังฟ้า ฝากดิน ตั้งจินต์ไว้
มีเมตตา หรือไม่ ตามใจเขา
จะสดชื่น หรือช้ำ จำทนเอา
สงสารเรา ไหมหนอ รอวจี
Calendar
Lovers
23 คน เลิฟคนกรุงศรี
หน้าส่วนตัว
1435
