22 มีนาคม 2556 14:21 น.
คนกรุงศรี
เธอจึงคิด ทำตน เป็นคนใหม่
มิยอมให้ ใจนั้น มันสลาย
เราร่ำร้อง ฟูมฟก หัวอกวาย
เธอเพียงปราย ตาดู มิคู่ควร
เพียงแค่ปราย สายตา หน้ามิเหลียว
แม้สักเสี้ยว เศษใจ เก็บไปถ้วน
มิกังวล ว่าใคร ไหนรัญจวน
ดูเร่งด่วน ตัดใจ เปลี่ยนใหม่พลัน
พบใครที่ ดีกว่า ไม่ว่าแก้ว
คงหมดแล้ว ในจินต์ สิ้นไฟฝัน
เขาคนใหม่ ควรค่า มิว่ากัน
ให้สุขสันต์ บั้นปลาย ตามหมายปอง
วันใดกลีบ แก้วช้ำ จำหม่นหมอง
เหลียวมามอง ความหลัง เราทั้งสอง
จะรอซับ น้ำตา ที่บ่านอง
วันนี้ครอง สุขี...นะที่รัก
15 มีนาคม 2556 22:03 น.
คนกรุงศรี
วันกลีบแก้ว ร่วงกราว ขาวโคนต้น
เพราะสิ้นฝน ลมล่อง ต้องเหน็บหนาว
แก้วกอเก่า เฉาหม่น ทนอีกคราว
พบปวดร้าว ลมย้อน ก็ร้อนทรวง
เหมือนกับเรา ทุกข์ท้น คนเคยหวัง
มีความหลัง ฝังใจ ให้แสนห่วง
มิเคยคลาย พ่ายแพ้ ในแดดวง
แม้กาลล่วง นานเนา มิเบาลง
ทำให้ใจ ไกลห่าง ต่างกายใกล้
เหมือนป่าไพร ขวางกั้น พลันพลัดหลง
แต่ฤทัย ใจนั้น สุดมั่นคง
ยังซื่อตรง จงรัก และภักดี
จะเปลี่ยนแก้ว ของเรา กอเฉาแห้ง
โดยตัดแต่ง กิ่งใหม่ ให้คืนที่
แล้วพรวนดิน รดน้ำ ซ้ำอีกที
ความหวังมี แก้วงาม สมตามปอง
แต่สองมาน ราญร้าว ณ.คราวนี้
หาวิธี ปรับใหม่ ให้คลายหมอง
จะพรวนดิน รดน้ำ ตามทำนอง
มิถูกต้อง สมหวัง ดั่งตั้งใจ
จับมือกัน มั่นไว้ เปิดใจกว้าง
สองเราต่าง มองหา แววตาใส
ดวงตาเทียบ เปรียบว่า หน้าต่างใจ
มาเริ่มใหม่ อีกที ...ดีกันนะ
8 มีนาคม 2556 23:04 น.
คนกรุงศรี
แม้กายใกล้ ใจยัง เหมือนห่างเหิน
เพราะเราเมิน มุ่งให้ สมใจหวัง
มิเคืองข้อง หมองหม่น จนชิงชัง
เพียงว่ายัง เง้างอน ซ่อนคำคม
มาปรับคลื่น ของใจ ให้สัมผัส
หาช่องชัด ความถี่ ที่เหมาะสม
ทั้งภาพเสียง เพียงใคร่ ไว้ชื่นชม
ก็รื่นรมย์ ดั่งใจ ที่ใฝ่ปอง
ถามใจตน หม่นเหงา เศร้าหรือสุข
เก็บซ่อนซุก สิ่งใด จึงได้หมอง
ค้นหาความ ตามจริง ทุกสิ่งมอง
กับกลั่นกรอง การใด สิ่งไหนควร
ถ้ามีใจ ให้กัน ณ.วันนี้
หรือจะมี มานมล จนไห้หวน
แม้ว้าเหว่ เอกา พารัญจวน
คิดทบทวน ถามใจ กระไรดี
สายน้ำยัง หวังไว้ ไหลทวนกลับ
เพื่อมาซับ รับกมล ให้ล้นปรี่
มิต้องหม่น ทนช้ำ ย้ำอีกที
ลบแผลที่ เขาฟาด ราดน้ำเกลือ
ลมหายใจ รวยริน ใกล้สิ้นสูญ
อยากเกื้อกูล ดวงแด แม้น้อยเหลือ
สายสัมพันธ์ นั้นใช้ มัดใบเรือ
รอลมเหนือ เพื่อล่อง... ท่องธารา
8 กุมภาพันธ์ 2556 22:43 น.
คนกรุงศรี
มีคนเขา ขอมา ถามตาว่า
แก้ปัญหา อย่างไร ให้ช่วยสอน
ด้วยเรื่องเล่า เอาไว้ ในดงดอน
ว่านคร หนึ่งที่ มีเจ้านาย
ชอบกีฬา ทุกอย่าง ต่างแข่งขัน
ประลองกัน ล้นหลาก ช่างมากหลาย
ใครชนะ รางวัล นั้นมากมาย
ถ้าแพ้พ่าย ก็กลับ ไปปรับตัว
วันหนึ่งเขา คิดแหวก เรื่องแปลกใหญ่
กติกา ตั้งใหม่ ให้ปวดหัว
ฝีเท้าม้า ของใคร ไหนน่ากลัว
ประกาศทั่ว มาประชัน แข่งขันเทียว
จับจัดแบ่ง แข่งกัน วันละคู่
จะได้รู้ ม้าใคร ไหนเด็ดเดี่ยว
ต่างเตรียมหา ม้าฉลาด ที่ปราดเปรียว
สักประเดี๋ยว รู้ผล คนกำชัย
ม้าถึงก่อน ตัวใด จับให้แพ้
เขาขอแก้ กติกา ตั้งมาใหม่
จึงควบม้า อืดอาด อนาถใจ
แล้วเมื่อใด คนดู จะรู้กัน
ขรัวตาก็ แก่ชรา ปัญญาหย่อน
ฝากบทกลอน กูรู รู้ไหมนั่น
ถ้าใครรู้ ตอบด้วย มาช่วยพลัน
จะแข่งขัน อย่างไร บอกให้ที
ขรัวตา
5 กุมภาพันธ์ 2556 22:44 น.
คนกรุงศรี
กุหลาบแดง เคยได้ หลายปีผ่าน
ทวนเหตุการณ์ วานวัน นั้นสดใส
แทนคำรัก ที่บอก ออกจากใจ
จะอื่นใด สุขสันต์ นั้นมิปาน
หวังว่าสุข คงสม ภิรมย์หมาย
ด้วยมิคลาย คำมั่น แม้วันผ่าน
หากลิขิต ของฟ้า พาร้าวราญ
เจ็บดวงมาน เกินจัก หักใจลง
กุหลาบแดง ดอกสุดท้าย จำได้มั่น
แม้ว่าวัน นี้ยุ่ย เป็นผุยผง
แต่ภาพตาม ความหลัง ยังมั่นคง
อยู่ยืนยง อย่างผ่าน เพียงวานวัน
มองกุหลาบ สีแดง แทงใจช้ำ
หวนคิดถึง ถ้อยคำ ที่จำมั่น
นับหลายปี ที่เหงา เศร้าอนันต์
แล้วใครกัน นั้นไหน เข้าใจเรา
อยากจะลืม ความหลัง ที่ฝังลึก
ความรู้สึก สับสน ปนหมองเหงา
รับความจริง ปล่อยวาง ให้บางเบา
แล้วใครเล่า เขาหมาย ช่วยคลายตรม
กุหลาบแดง วันนี้ มีไหมหนอ
แอบคอยรอ เราหวัง ยังสุขสม
แต่คิดไป ใจหนอ ท้อระทม
ใจที่ซม มีไหม ใครเยียวยา
Calendar
Lovers
23 คน เลิฟคนกรุงศรี
หน้าส่วนตัว
1554
