เกิดที่ย่าน บ้านทุ่ง เมืองกรุงศรี

สามสี่ปี ล่องใต้ ไปศึกษา

ได้ความรู้ พอเพียง เลี้ยงกายา

จึงจากลา เมืองกรุง มุ่งทำกิน

ความรู้น้อย ต้อยต่ำ ทำงานหนัก

ยึดถือหลัก ตามใน ใจถวิล

ทนอดออม ใช้หลัก รู้จักกิน

บางปะอิน ถิ่นรัก ปักชีวา

ด้วยใจรัก อักษรา มาแต่ต้น

เฝ้าคิดค้น หลักการ งานภาษา

ทั้งไต่ถาม ผู้รู้ ดูตำรา

ด้วยหวังว่า ช่วยสาน งานกวี

อยากร้อยกรอง กลอนกานท์ ให้หวานล้ำ

ก็ทั้งจด และจำ คำเพื่อนพี่

ละคำผิด คิดคำถูก ผูกวลี

ก็หลายปี สืบสาน ผลงานมา

ชวนพวกพ้อง น้องพี่ ที่ใจรัก

ร่วมจำหลัก ถักถ้อย ร้อยภาษา

วรรณกรรมไทย ให้อยู่ คู่โลกา

ทรงคุณค่า สืบไว้ ให้ยืนยง

ฝากผลงาน ขานไข ไว้รังสรรค์

ร่างความฝัน ความจริง สิ่งลุ่มหลง

สรรหารส ลีลา มาร่วมวง

หวังว่าคง สมหวัง ดั่งตั้งใจ

มองความหลัง ครั้งก่อน ย้อนรำลึก

ในบันทึก เล่มเก่า เราจำมั่น

หลากเรื่องราว แม้ผ่าน มานานวัน

มิลืมมัน เหมือนเป็น เช่นวันวาน

ทุกถ้อยคำ จำหมด และจดไว้

อ่านคราใด ใจนั้น มันแสนหวาน

ร้อยเรื่องราว อรรถรส เป็นบทกานท์

ออกจากมาน จารความ ไปตามจริง

ทุกอย่างล้วย ยวนใจ ให้ใสสด

ตามเกณฑ์กฏ กติกา พาสุขยิ่ง

กับหลักฐาน แนบข้าง เพื่ออ้างอิง

ทุกทุกสิ่ง สานฝัน น่ามั่นใจ

ปิดบันทึก นึกถึง ซึ่งวันนี้

จะยังมี ความหวัง อย่างเก่าไหม

ทุกอย่างนั้น วนเวียน แปรเปลี่ยนไป

น้ำใสใส ไหลรอบ ที่ขอบตา

เธอคนหนึ่ง ซึ่งเรา เฝ้าห่วงหา

เพราะรู้ว่า ป่วยไข้ ไม่สุขสม

จึงเหินห่าง ร้างไป ไร้คำคม

อยากลอยลม ฝากมา ความอาทร

ยังตราตรึง ซึ้งค่า คำว่าเพื่อน

มิลืมเลือน ไมตรี ที่ครั้งก่อน

เคยเย้าหยอก หลอกล้อ คราต่อกลอน

และทำงอน อ้อนบ้าง ในบางครา

กำลังใจ ให้มา ว่าอย่าท้อ

นะสู้ต่อ ชีวี นั้นมีค่า

อีกคนนี้ ที่หวัง เฝ้าตั้งตา

คอยเธอมา ร่วมเรียน เขียนกลอนกานท์

อยากนั่งเฝ้า ข้างเตียง อยู่เคียงหล่อน

จะคอยป้อน หยูกยา ทั้งอาหาร

แม้ประสงค์ สิ่งใด เรียกใช้งาน

เถอะไหว้วาน บอกมา อย่าเกรงใจ

อยากสืบสาน วรรณศิลป์ ยินดีนัก

ร่วมร้อยรักษ์ อักษรา ภาษาศานต์

สร้างสรรค์คำ ล้ำรส ของบทกานท์

ยึดตำนาน  ฉันทลักษณ์ หลักวิชา

กลอนกินใจ ไพเราะ เสนาะหู

ต้องเรียนรู้ เรื่องกฎ กำหนดว่า

ถูกสัมผัส จัดไว้ ในตำรา

สัมผัสนอก แน่นหนา อย่าบิดเบือน

สัมผัสใน ไม่ว่า ถ้ามีเหมาะ

เพิ่มความเพราะ พิมพ์ใจ หาใครเหมือน

สัมผัสซ้ำ เคร่งครัด สัมผัสเลือน

ต้องคอยเตือน ห้ามไว้ สิ่งไม่ควร

ชิงสัมผัส อีกข้อ ก็ไม่ได้

ส่งสัมผัส บทต่อไป ให้ครบถ้วน

เสียงท้ายวรรค กำหนด จดจำนวน

ทุกอย่างล้วน ควรใช้ ให้ครบครัน

หลากวจี ลีลา ค้นหาถ้อย

มาเรียงร้อย ลำนำ คำเสกสรร

ใส่ลูกเล่น ลวดลาย ร่ายรำพัน

ภาษานั้น อยากเห็น เป็นของไทย

เขียนเรื่องราว เนื้อความ ตามที่ฝัน

มิว่ากัน เท็จจริง ทุกสิ่งไหม

บทกวี ที่ซึ้ง ตรึงฤทัย

แล้วผู้ใด ไหนพ้น มนต์กวี

ชีวิตคน บนโลก มีโศกสุข

บ้างมีทุกข์ รุกเร้า แวะเข้าหา

หลากหลายรส บทเรียน หมุนเวียนพา

เพิ่มชีวา ท้าชีวิต พิชิตมัน

ทุกข์เข้ามา อย่าหมอง ต้องรีบแก้

เรื่องยอมแพ้ อย่างหวัง มุ่งตั้งมั่น

ถึงลำบาก ยากขอ ต่อสู้กัน

แล้วสักวัน ความหมอง ต้องมลาย

อย่างทุกข์โศก โรคร้าย มากรายกล้ำ

เราต้องกำ จัดมัน นั้นเป็าหมาย

ใจจงแกร่ง กล้าพอ ขอท้าทาย

รักษามัน ให้หาย จากกายเรา

สุขภาพจิต ต้องดี เป็นที่ตั้ง

และหนักแน่น มีพลัง ดั่งขุนเขา

หายาเทศ ยาไทย ใช้บรรเทา

พร้อมทั้งเอา ธรรมะ ชะกมล

เราเกิดมา ไม่เหมือนกัน นั้นแน่นัก

จึงต้องหัก ใจละ อกุศล

เกิดมาเพราะ เหตุใด ใครบันดล

เห็นต่างคน ต่างวิถี ที่ต้องพบ

ก็ขอเป็นแรงใจ ในวันนี้

พรใดดี มอบไป ให้ประสพ

บุญกุศล สร้างไว้ ใช้สมทบ

อาจจะลบ ล้างทุกข์ ที่รุกรุม