12 ตุลาคม 2549 11:01 น.
... คณณา ...
เพราะรักจึงอยากถาม...ความเป็นไป
คิดอย่างไรเรื่องของเรา...สองคน
ในบางครั้งฉันหวั่นไหวใจ...สับสน
ความกังวลรบกวน...ปั่นป่วนใจ...
เพียงสมมุติลองปุจฉาหา...บางสิ่ง
ค้นความจริงเธอรู้สึกนึก...รักไหม
ยามพบเจอเธอเฉยชาฉัน...หวั่นไหว
คิดยังไงโปรดบอก...อย่าหลอกกัน...
เห็นเธอควงแขนเป็น...แฟนเขา
ลืมคนเก่าไร้ค่าหน้า...อย่างฉัน
เธอลืมรอยรักสิ้นสิ่งเคยผูกพัน
เธอแบ่งปันให้ใคร...หลายคน...
26 กันยายน 2549 15:42 น.
... คณณา ...
มาดคมเข้มดูเก๋เท่ห์ไม่หยอก
อยากจะบอก...ฉันหวั่นไหวคนใส่แว่น
มองทีไหร่บาดทรวงอยากควงแขน
อยากเป็นแฟน...ร่วมเรียงได้เคียงเดิน...
ท่วงท่าสุขมนุ่มลึกใจนึกหวั่น
หัวอกสั่น...สบตาพาอายเขิน
สบสายตาในแว่นใยหมางเมิน
หลงสะเทิ้น...ปรายตาพางุนงง...
อกหักเพราะหลงไหลคนใส่แว่น
เขามีแฟน...เป็นดั่งเงาเราต้องปลง
พร้อมยกเลิกความจริงสิ่งประสงค์
เจตจำนง...ต้องเลิกร้างถอยห่างไกล...
เหลียวมองรอบกายใครสายตาสั้น
มาร่วมฝัน...สักหนสนบ้างไหม?
คุณสมบัติไม่ต้องมากมายอะไร
เพียงคุณใส่แว่นเก๋เท่ห์เท่านั้นเอง...คริ คริ..
8 กันยายน 2549 10:20 น.
... คณณา ...
หากมีใครสักคนเข้ามาพาใจเปลี่ยน
เธอพร้อมเรียนรู้สู่หนทางสว่างใส
จะก้าวข้ามผ่านพ้นคนอย่างฉันไป
เมื่อหมดใจให้รีบไปในทันที....
อยู่กันไปเพื่ออะไรใจย่อมรู้
จะทนอยู่ต่อไปทำไมให้รีบหนี
เพราะไม่เหลือสิ้นเยื่อในไมตรี
จบตรงนี้ขอบอกลาอย่าเจอกัน...
ไม่อยากรู้ไม่อยากถามความสงสัย
เมื่อหัวใจใคร่ตัดสินสิ้นสัมพันธ์
จะขอเว้นช่องว่างไว้ให้ห่างกัน
จะลืมมันสิ่งดีที่ผ่านมา...
ให้มันจบสิ้นลงอยู่ตรงนี้
ไม่อยากมีเรื่องราวสาวปัญหา
ไม่อยากทำตัวเป็นเช่นมารยา
ไม่เอาหนา...ท้าชวนตีไม่ดีเลย...
6 กันยายน 2549 20:09 น.
... คณณา ...
ปวดใจดั่งไฟสุมทรวงทะลวงอกฉัน
โดนตัดสัมพันธ์สะบั่นขาดลงตรงหน้า
ได้ยินคำเธอบอกออกมาพาประหม่า
ใยจึงกล้าบอกมีเขาทั้งคนบนทางใจ
พูดมาดื้อ ดื้อว่ามีเจ้าของปองแล้ว
เห็นวี่แววหัวใจฉันนั้นต้องสั่นไหว
ต้องปวดร้าวเมื่อเธอคนดีนั่นมีใคร
เพราะเหตุใดหลอกให้ตรมหลงงมงาย
หากเธอนั้นเอ่ยบอกฉันก่อนตอนเริ่มคบ
คงไม่จบด้วยความช้ำทำหัวใจสลาย
ใยเธอจึงมาเพ้อพกโกหกหน้าตาย
จะทำร้ายกันหรืออย่างไรช่วยไขความ
คอยหลงเชื่อเธอเสมออย่างวางใจกัน
ความเชื่อมั่นมอบไว้ให้ไม่เกรงขาม
ไม่อยากเชื่อเธอมีความคิดจิตเลวทราม
พยายามหลอกฉันหมายปันใจให้อีกคน....
6 กันยายน 2549 16:16 น.
... คณณา ...
คนสาธารณะสารพัดประโยชน์
กลายเป็นโจทย์คำถามความสงสัย
ชายคนหนึ่งใจเขานั้นมันของใคร
เพราะเหตุใดจึงมากผู้อยากครอง
ในลีลาลวดลายคล้ายโดดเด่น
สิ่งที่เป็นเหมือนเต็มใจจะสนอง
ใครเสนอสิ่งใดคล้ายหมายปอง
ทำจองหองชั้นเชิงชายร้ายน่าดู
หว่านคารมไปทั่วเพื่อเกลือกกลั้ว
อยากพันพัวสันดานมารเจ้าชู้
เห็นใครคนไหนเหงาเศร้าหดหู่
รีบอุ้มชูคอยดูแลเทคแทร์ใจ
ฉวยโอกาสเวลาเศร้าเหงารันทด
พูดโป้ปดสารพัดวิธีเพื่อเข้าใกล้
เสแสร้งแกล้งคอยหวงทำห่วงใย
ทำสาไถยหว่านคารมคมคำลวง
ให้ความหวังกำลังใจใครทุกคน
ใครหมองหม่นแสดงคอยแกล้งห่วง
ส่งความคิดถึงให้ไปใครทั้งปวง
คอยหลอกลวงไปทั่วหัวใจชาย..."สาธารณะ"