20 ธันวาคม 2544 13:26 น.
คงอักษร
รักคือความคิดถึง
ตราตรึง...ติดใจ...ไม่ห่าง
รักคือความเหงา..เศร้า..อ้างว้าง
ยามห่าง...หว่งหา...อาลัย
รักคือสายใย...พันเกี่ยว
ลดเลี้ยว...รุมรัด...หลงใหล
รักคือ..แรงส่ง...สู่ใจ
ซาบซึ้ง...ตรึงฤทัย.....ยามได้...รักมา
20 ธันวาคม 2544 12:43 น.
คงอักษร
นายเอ๋ย....คันเก่งแลัวอย่าลืมเฮือนลืมชาน
อย่าลืมต้นผักหวาน ข้างชานเฮือนเก่า
พ่อ-แม่ เฒ่าถ้านายบ่เว่นหว่าง
แนมเบิ่งทางสู่มื้อสูเจ้าไปอยู่ไส
แนมบาดได๋ ..บาดได๋มิดซอยม่อย
โอ๊ยบักหำน้อย....จักมื้อได๋สิอ่วย...
ถิ่มพ่อ-แม่ละไป๊
20 ธันวาคม 2544 12:43 น.
คงอักษร
ต่างก็กลัวสุจริตแล้วสิทธิ์จะหลุด
จึงต้องมุดใต้โต๊ะทำโอ๊ะโอ๋
ทั้งออดอ้อนอ่อนพะเน้าเจ้านายโต
เลียแข้งขานึกว่าโก้....โถ..เจ้านาย
20 ธันวาคม 2544 12:28 น.
คงอักษร
ณ ขอบโค้งฟ้าครามสยามประเทศ
อาณาเขตแดนดินถิ่นสดใส
สงบร่มรมรื่นชื่นหัวใจ
มาบัดนี้ที่เปลี่ยนไปไม่ได้การ
ท้องฟ้าครามยามนี้เป็นสีเลือด
สิ่งเสพติดพิษเดือดเลือดพุ่งพล่าน
ต้องผจญทนสู้เจ้าหมู่มาร
ที่คอยผลาญเผาชาติน่าหวาดกลัว
19 ธันวาคม 2544 16:48 น.
คงอักษร
บนถนนหนทางที่ว่างเปล่า
สุดเปลี่ยวเหงาเฝ้าคอยใจลอยหา
คนที่พรากจากไปลับสายตา
ยังไม่หวนคืนกลับมาพาเศร้าใจ
แหงนมองดาวมองเดือนเป็นเพื่อนปลอบ
หัวใจปอบบวมดำน้ำตาไหล
เดือนกับดาวสกาวฟ้านภาไกล
ฤาปลอบได้เท่าคนเคยค้นใจ
หน้าส่วนตัว
937
