19 ธันวาคม 2544 16:04 น.
คงอักษร
ลูกเกิดมาพ่อแม่ฮักบักหลาย
เลี้ยงให้กลายเป็นคนจนได่
แต่บัดใหย่ลูกคือถิ่มแม่ไป
แม่ฮ้องไห่นำลูก ทุกข์อีหลี
บักหล่าเอ๊ย
19 ธันวาคม 2544 15:50 น.
คงอักษร
อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก
แต่ลมปากขัดหูมิรู้หาย
โดนสาวด่าแสบสะเทือนสะท้านกาย
ป่วยเจียนตาย 3 4 คืนฟื้นระทม
19 ธันวาคม 2544 12:57 น.
คงอักษร
หากเป็นนกจะผกผินเที่ยวบินว่อน
ไม่อาวรไม่สนใจไม่ไฝ่หา
จะเที่ยวผินบินไปในพนา
ให้แสนสุขสมอุราไม่อาทร
19 ธันวาคม 2544 12:43 น.
คงอักษร
จะปีนฟ้าท้าดาวสกาวเด่น
แม้ยากเย็นเข็ญใจต้องไปถึง
แม้ขวากหนามทิ่มใจไม่รำพึง
จะตะบึงบึ่งหน้าหันหาดาว
19 ธันวาคม 2544 12:43 น.
คงอักษร
แหม่นผีหลอกหลอกอ้ายบ่ตายดอก บัด เจ้าหลอกตํ๊วอ้าย ฮ่ายกว่าผี