1 กรกฎาคม 2549 17:20 น.
ค น บ้ า
บุญที่ทำ กรรมที่แต่ง
บุญที่ทำกรรมที่แต่งอยู่แห่งไหน
บาปที่เป็นเวรที่ได้ไม่จำจด
ไม่นำพายาพิษยังคิดคด
ไม่ยอมลดอดอายยังร้ายลาม
จนเมื่อฤทธิ์พิษเหิมเพิ่มความทุกข์
จึงเสียดจุกเจ็บตัวจั่วเลิกหาม
เลือกลำเสาใส่บ่าปัญญาทราม
สำนึกเชื่อก็เมื่อยามหามโลงไป
นั่นก็สายกลายสลดหมดโอกาส
อีกกี่ชาติมิอาจหนีมีแอกไถ
เดรัจฉานนานนับชั่วกัปไกล
มีโทษไฟเครื่องไถ่บาปไว้อาบกิน
บุญที่ทำกรรมที่สร้างอยู่ทางนี้
กวักมือเรียกสำเหนียกผีที่โหดหิน
แซ่กรรมกระหวัดแสบกายแทบสิ้น
เป็นอาจิณกินอาจมสมครรลอง
บาปที่เป็นเวรที่กลัวมีทั่วหน้า
เอาวิญญาณ์มาระกำส่ำสนอง
ให้เข็ดหลาบขนาบจิตที่คิดข้อง
ต่างโอยร้อง...ต่างฟ้องครวญจวนสิ้นใจ
จงเร่งรู้เถอะครานี้อย่าหนีถอย
เพื่อวันหน้าชะตาร่อยคอยหนามไหน่
บ่ชำแรกแหกร้องป้องปากไป
ว่าเสียใจว่าเสียดายทำไมทำ
จะได้รอดปลอดบาปที่หาบหาม
จะได้ปรามความชั่วที่นัวหนำ
ปล่อยแอกเวร...เข็นระทดปลดแอกกรรม
เทินดวงธรรมนำดวงไฟ...ฉายนำทาง
29 มิถุนายน 2549 14:17 น.
ค น บ้ า
สายน้ำที่หล่นกระทบหลังคาบ้าน
ปนกับเสียงเพลงแว่วหวานฟังเศร้าๆ
อีกทั้งเสียงลมเสียงใบไม้คละเคล้า
คนใจเบายิ่งยากจะแยกเสียงของอะไร
เสียงฝนซาซาเหมือนว่าสับสน
เสียงบรรเลงเพลงวกวนเนื้อว่าน้อยใจ
ฤาเหมือนจะรักเพียงสายลมอ่อนไหว
รักหรือเช่นไรไม่มีใครรับรู้เลย
ตกใจเสียงฟ้าคำรามถามเสียดสี
ใครคนนั้นที่ว่าคนดีใยตอนนี้เพิกเฉย
ไม่ใยดีไม่ใส่ใจเหมือนเช่นอย่างเคยๆ
ฝนจางก็ล้างเลยเหมือนไม่รักกัน
หลงเสียงฝนเสียงฟ้าร้องเสียงสายลม
แอบชื่นชมว่าฉ่ำหวานเป็นดั่งฝัน
เกือบเกี่ยวก้อยร้อยสายลมปรองดองกัน
ยังดีที่มีแสงตะวันมากั้นระหว่างกลาง
หน้าส่วนตัว
809
