25 มีนาคม 2546 20:08 น.
ข้าวปั้น
:: Let the rain fall ::
The end of Summer is coming,
Cold cruel Autumn wind starts to sing;
The sky is no longer blue.
My heart breaks with the image of you.
The colour of leaves are no longer green;
I lose comprehension what love means.
The sun kisses good-bye to the day;
We dont have anything more to say.
The cloud hinders millions stars;
Those joyful days of us seem so far.
I pray to the pale light of the moon;
Why happiness has to end so soon?
All that something becomes nothing,
And I hate myself for crying;
I dont want those memories at all,
So please let the freezing rain fall.
To wash away all my sadness,
And leave me with an emptiness.
So I can start all over again,
After the curtain of the Autumn rain.
:: ขอเพียงฝนโปรย ::
ฤดูร้อน จวนจะผ่าน อีกกาลแล้ว
ยินเพียงแผ่ว แว่วเสียงเพลง ลมพัดหวน
ฟ้าเคยใส กลับหมองหม่น คนคร่ำครวญ
หัวใจจวน เจียนแตกยับ กับภาพเธอ
หมู่ใบไม้ ก็ร่วงโรย โหยไห้หนัก
ที่เคยรัก กลับเปลี่ยนไป ใจใครเผลอ
ดวงอาทิตย์ ลับลาไป ไม่พบเจอ
คำละเมอ ที่เคยมี อยู่ที่ใด
เมฆสีเทา บดบังแสง แห่งดวงดาว
นึกถึงคราว เคยเคียงข้าง ห่างไปไหน
ฉันสวดอ้อน กับแสงจันทร์ อันอำไพ
ไม่เข้าใจ ไยความรัก กลับร้างลา
สิ่งดีดี ให้แก่กัน พลันเลือนหาย
น้ำตาพลาย หัวใจเหงา เศร้าหนักหนา
เกลียดตัวเอง ทุกครั้งที่ มีน้ำตา
วอนต่อฟ้า ขอฝนหลั่ง ฝังกับใจ
จะชะล้าง ในหัวใจ ให้สะอาด
ขอตัดขาด ความทรงจำ คำผลักไส
เพื่อที่จะ ลุกขึ้นยืน ฝืนก้าวไป
หลังม่านใส ของสายฝน ที่พรมมา
22 มีนาคม 2546 01:37 น.
ข้าวปั้น
อาจารย์โปรดเกล้า เมตตา
ศิษย์กราบงามสามครา สิบครั้ง
หวังท่านพิจารณา เกรดใหม่
D และ F โปรดยั้ง หยุดยั้งยอมมือ
เราก็ผู้หนึ่งผู้ รักเรียน
อ่านอ่านแทบเอียน โอษฐ์อ้วก
สิบตลบสิฝึกเขียน จนคล่อง
พอสอบดั่งบ้าใบ้ น่ามืดตามัว
สุดกลัวตอบผิดแล้ว หรือเรา
ข้อสอบยากเกินเดา สุ่มได้
ไม่รู้แต่ท่านเอา ออกสอบ
แสนยากอยากร้องไห้ โหดเหี้ยมจริง ๆ
อิงเกณฑ์อิงกลุ่มก้อน เป็นไร ไป่ฤา
D และ F สิจี้ใจ เจ็บแท้
A B และ C ไป ไหนหมด
สอบเสร็จต้องกลับแก้ สอบซ้ำสุดซวย
ขวยเขินเกินหยุดยั้ง ยืนยง
แปลกแปลกข้อสอบงง เรียบร้อย
ที่อ่านกลับมิตรง ที่ออก
ที่ออกสิลิ้นห้อย ใกล้ฆ่าตัวตาย
ไหว้หล่ะอาจารย์ผู้ ใจดี
ก้มกราบสองอีกที อย่าร้าย
เหอะเหอะอย่าถึง C เลยแม่ นาพ่อ
ท้ายอาจไทร์เทอมท้าย สุดโง่โดนไทร์
ใจจะวายโปรดจ้องเนตร ศิษย์ดู
นึกว่าช่วยลูกงู ตกน้ำ
หากได้ (แฮ่ แฮ่) ไก่อู อบอร่อย
มิได้อาจต้องช้ำ ชอกเนื้ออาจารย์สังเวียน
หน้าส่วนตัว
641
