29 มีนาคม 2545 00:43 น.
ข้าวปล้อง
เรื่อง ชาวนากับลา
ณ กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชาวนาคนหนึ่งเลี้ยงลาไว้ตัวหนึ่งซึ่งแก่มากแล้ว วันหนึ่งชาวนาได้พาเจ้าลาแก่ออกไปข้างนอก ด้วยความโง่เขลาของมันดันเดินซุ่มซ่ามไปตกบ่อแห่งหนึ่ง มันร้องครวญครางเป็นเวลาหลายเพลาชาวนาเองก็พยายามใคร่ครวญหาวิธีที่จะช่วยมันขึ้นมา ในที่สุดชาวนาหวนคิดขึ้นมาได้ว่า เจ้าลาก็แก่เกินไปแล้วอีกอย่างบ่อนี้ก็ต้องกลบไม่คุ้มที่จะช่วยเจ้าลา ชาวนาจึงไปขอแรงชาวบ้านเพื่อมาช่วยกลบบ่อ ทุกคนใช้พลั่วตักดินสาดลงไปในบ่อ ครั้งแรกเมื่อดินไปถูกหลังลามันตกใจและรู้ชะตากรรมของตนทันที มันร้องโหยหวนทันที สักพักหนึ่งทุกคนก็แปลกใจที่เจ้าลาเงียบไป หลังจากที่ชาวนาตักดินใส่ไปในบ่อได้สัก สองสามพลั่วก็เหลือบมองลงไปในบ่อ ก็พบกับความประหลาดใจที่ว่า ทุกครั้งที่ทุกคนสาดดินไปถูกหลังลามันจะสะบัดดินออกจากหลัง แล้วก้าวขึ้นไปเหยียบบนดินเหล่านั้น ยิ่งทุกคนพยายามเร่งระดมสาดดินลงไปมากเท่าไรมันก็ก้าวขึ้นมาได้เร็วมากยิ่งขึ้น ในไม่ช้าทุกคนต่างประหลาดใจที่เจ้าลาในที่สุดก็สามารถหลุดพ้นจากปากบ่อดังกล่าวได้
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ชีวิตนี้อุปสรรคต่างๆที่ถาโถมเข้ามาหาเราก็เปรียบเสมือนดินที่สาดเข้ามาหาเรา จงอย่าท้อถอยและยอมแพ้จงแก้ไขมัน เพื่อที่เราจะได้เหยียบมันเพื่อที่จะก้าวสูงขึ้นเรื่อยๆ เปรียบเสมือนลาแก่ที่หลุดพ้นจากบ่อได้ฉันใดฉันนั้น อุปสรรคมีไว้ให้ก้าวข้ามไป เป็นกำลังใจให้กับทุกๆๆคน ที่เจออุปสรรคจะมากบ้างหรือน้อยบ้างจงทำให้ดีก็แล้วกัน
แปลและเรียบเรียงจากนิทานจีนภาคภาษาอังกฤษ
3 มีนาคม 2545 14:38 น.
ข้าวปล้อง
เจ้าเด็กชายตัวน้อยของเราเดินเข้าไปหาคุณแม่ในครัว
หลังจากเช็ดมือกับผ้ากันเปื้อนแล้วเธอก็ก้มลงอ่าน กระดาษที่ลูกชายยื่นให้.
- ค่าตัดหญ้า 5.00 บาท
- ค่าทำความสะอาดห้องผมอาทิตย์นี้ 1.00 บาท
- ค่าซื้อของของให้แม่ 2.50 บาท
- ค่าดูแลน้องชาย 2.50 บาท
- ค่าเอาขยะไปทิ้ง 1.00 บาท
- ค่าได้คะแนนดี 5.00 บาท
- ค่ากวาดสนาม 2.00 บาท
- รวมค้างชำระ 19.00 บาท
เมื่อคุณแม่อ่านเสร็จแล้วก็หยิบปากกาขึ้นมา พลิกกระดาษไปด้านหลังแล้วเขียนว่า
- เก้าเดือนที่แม่อุ้มท้อง.. ไม่คิดเงิน
- เวลาที่แม่พยาบาลลูก และสวดมนต์ให้ลูก.. ไม่คิดเงิน
- ค่าที่ลูกทำให้แม่ต้องเสียน้ำตา.. ไม่คิดเงิน
- ของเล่น อาหาร เสื้อผ้า พาเที่ยว.. ไม่คิดเงิน
- แม้แต่เช็ดน้ำมูกให้.. ไม่คิดเงินหรอกจ้ะลูก
เมื่อรวมทั้งหมดเป็นราคาเต็มของความรัก.. ไม่คิดเงินเหมือนกัน
เมื่อเด็กชายได้อ่านสิ่งที่คุณแม่เขียนไว้ น้ำตาหยดโตก็ไหลออกมา เขาสบตากับคุณแม่แล้วจึงพูดว่า แม่ครับผมรักแม่จริงๆ นะครับ แล้วเขาก็เอาปากกาเขียนหนังสือตัวโตว่า.. ...
....จ่ายหมดแล้ว... แม่จ่ายหมด แล้ว แต่ลูกยังทอนให้ไม่หมด....
หน้าส่วนตัว
1665
