8 เมษายน 2546 16:49 น.
ข้าวปล้อง
วันนี้ฉันยังคงเป็น - - คนคนเดิม
คนที่พร้อมจะเติมแรงใจยามเธอล้า
คนที่พร้อมยืนข้างเธอ - - ซับน้ำตา
คนที่พร้อมจะกลับมา หากว่าเธอไม่เหลือใคร
แล้วเธอล่ะ เธอคนเดิมหายไปไหน
คนที่คอยเป็นแรงใจให้ฉันยามอ่อนไหว
คนที่คอยโอบกอดฉัน เมื่อฉันไม่มีใคร
คนที่คอยหวงห่วงใยเมื่อฉันหมดเรี่ยวแรง
เธอเห็นเค้า คนเก่าบ้างรึเปล่า
คนที่มีแววตาเศร้า แต่แสนจะเข้มแข็ง
คนที่ยังยืนหยัดสู้ แม้หมดสิ้นเรี่ยวแรง
คนที่มีหัวใจแกร่งไม่ยอมแพ้โชคชะตา
หากว่าเธอบังเอิญพบเจอเค้า
บอกด้วยว่าพรุ่งนี้เช้ากำลังจะมาหา
หากเค้าเหนื่อยบอกให้เค้าพักผ่อนแล้วหลับตา
คืนและวันจะนำพาความปวดร้าวไปจากเค้าในสักวัน
และฉันเอง จะอยู่เคียงข้างเค้า
เสมือนเงาคอยรองรับความเจ็บปวดที่ว่านั้น
จะกุมมือ ประคองกอด ซับน้ำตา กันและกัน
เพื่อให้เธอคนเก่านั้นกลับมามีรอยยิ้มเหมือนดังเดิม
1 เมษายน 2546 09:53 น.
ข้าวปล้อง
ฉันอาจรัก - - ใครไม่เป็น
สิ่งที่เห็นจึงเป็นการกระทำที่เมินเฉย
ยิ่งพบเธอก็ยิ่งเหมือนคนแปลกหน้า ไม่คุ้นเคย
เหมือนว่าฉันไม่สนใจอะไรเลย เกี่ยวกับเธอ
แต่จะให้ฉันทำอะไรได้
ในเมื่อใจมันประหม่าทุกครั้งที่ผลั้งเผลอ
ความรู้สึกมันคล้าย ๆ คนมึนงง หัวมันเบลอ
พอพบเจอหัวใจมันก็กระเจิงหลุดหายไป
ครั้นพอตั้งสติกลับมาได้
ก็กลับกลายเป็นว่าฉัน..ไม่ค่อยเอาใจใส่
ฉันไม่รู้หรอกว่าจะต้องทำยังไง เธอถึงจะเข้าใจ
ว่าฉันคนนี้ทั้งหวง ทั้งห่วงใยเพียงแต่เธอ
ก็แค่ฉันเป็นคนไม่ชอบแสดงออก
ถ้าให้บอก คงไม่กล้าหรอกนะ นอกจากเผลอ
คนอย่างฉัน หากไม่รัก คงไม่แคร์หรอกนะเธอ
ดีไม่ดีป่านนี้เธอนอนปากเจ่อ กินน้ำพริกไม่ได้ไปหลายวัน
หน้าส่วนตัว
937
