19 มกราคม 2545 18:57 น.
ข้าวปล้อง
นั่งเงียบ ๆ เหงา ๆ อยู่ตรงนี้
เพราะไม่มีสิ่งใดให้ค้นหา
และไม่พบสิ่งที่เคยเห็นจนชินตา
ยังเหว่ว้ากับความรักที่หายไป
เพราะไม่รู้ความรักมันจะจบ
ทั้งที่คบกันมานานสักเพียงไหน
เพราะไม่รู้เลยไม่ทันได้เตรียมใจ
รักหายไปจากใจฉันได้ยังไง
ความรู้สึกมันเบลอ ๆ บอกไม่ถูก
เคยพันผูกกันมานานเลยอ่อนไหว
แต่ไม่รู้จะเริ่มหา..รักที่หายจากแห่งใด
ก็เพราะใจมันไม่ยอมรับความจริง
และถึงแม้จะตามหาจนพบเจอ
แต่ตัวเธอคงเปลี่ยนแปลงแล้วทุกสิ่ง
ตัวฉันเองคงต้องยอมรับความเป็นจริง
ยอมปล่อยทิ้งรักที่หายไม่เอาคืน
17 มกราคม 2545 10:48 น.
ข้าวปล้อง
ประกาศ พาดหัวข่าว ในวันนี้
เพื่อนตัวดี ของฉัน หายสาบสูญ
ลองคิวดู โทรหา ก็ไม่อยู่
ฉันไม่รู้ เพื่อนฉันหาย ไปไหนกัน
เธอเป็นคนตัวเล็ก ดูหยิ่ง หยิ่ง
แต่จริง จริง ซุ่มซ่ามนะ..ฉันรู้ทัน
ทำวางฟอร์มไปงั้นแหละรับประกัน
เธอน่าขันแม่สาวเอ๋อมากลีลา
หากใครรู้เบาะแส เธออยู่ไหน
จะใกล้ไกลก็ให้รีบกลับมาหา
บอกกับเธอเพื่อนคนนี้คอยจนล้า
เที่ยวเรียกหา จนแทบหมด กำลังใจ
ขอจบข่าว เพื่อนฉันหาย เพียงเท่านี้
เพราะเมื่อกี้เจ้านายมาเห็นไหว ไหว
โดนเขกหัว อีกหนึ่งที ก็เพราะใคร
ถ้าไม่ใช่คิดถึงเจทท์จนอู้งาน
15 มกราคม 2545 16:04 น.
ข้าวปล้อง
เปิดหน้าต่างบานแรกยามฟ้าสาง
นั่งเท้าคางยื่นหน้ามองฟ้าใส
อ้าแขนรับรักอุ่น อุ่นจากคนไกล
ด้วยสายลมแห่งรักที่พัดพา
แม้สายลมโชยมาจะหนาวนัก
ฉันมีรักเธอมาห่มอุ่นนักหนา
นั่นผีเสื้อปีกสวยสุดงามตา
กระซิบว่าเธอรักฉัน..ดีใจจัง
อุ้ย! แมงปอปีกบางมาอีกแล้ว
บินมาเกาะปลายแขนเหมือนทุกครั้ง
อยากขอร้องเจ้าสักนิดช่วยรับฟัง
คิดถึงจัง วานรับฝากบอกเค้าที
โอ้ย! สายแล้ว..ลมเจ้าจะลาจาก
จำใจพรากฉันจะรออยู่ตรงนี้
ฝากดูแลหัวใจรักแทนฉันที
แล้วพรุ่งนี้เราจะกลับมาพบกัน
15 ม.ค.45 /14.45 น.
15 มกราคม 2545 15:07 น.
ข้าวปล้อง
แล้ววันนี้เธอก็พบใจตัวเอง
ที่เคยเคว้งก็ค้นพบยังจุดหมาย
เค้าคนนั้นยืนอยู่ข้าง ข้างกาย
น่าใจหายหมดเวลาเรารักกัน
ฉันยืนอยู่ตรงนี้ฉันดูออก
ไม่ต้องบอกฉันก็รู้คือคนนั้น
จากสายตาที่เธอมองส่งถึงกัน
เพียงแค่นั้นก็รู้ได้เธอรักใคร
เธอแค่หลอกตัวเองเธอรักฉัน
สร้างภาพนั้นให้ใจฉันหวั่นไหว
เมื่อค้นพบก็ไม่กล้าลาจากไป
ด้วยห่วงใยคนอย่างฉันที่รักเธอ
เลิกได้ไหมกับการเป็นคนดี
ทำอย่างนี้ฉันเจ็บปวดเธอรู้ไหม
เมื่อไม่รักก็เลิกร้างจบกันไป
อย่าห่วงใยรักหลอกหลอกจากใจเธอ
ขอบคุณนะสำหรับรักอันจอมปลอม
ที่หล่อหลอมหัวใจยามฉันเผลอ
แต่นี้ไปเรายังคงต้องพบเจอ
เพราะหัวใจที่เธอพบเพื่อนฉันเอง
14 ม.ค. 45 / 19.40 น.
15 มกราคม 2545 15:07 น.
ข้าวปล้อง
อีก 4 วิ จะเข้าสู่..วันปีใหม่
แต่ในใจกับหดหู่น่าใจหาย
นับถอยหลังด้วยใจสิ้นมลาย
เหมือนฝันร้ายนาฬิกาเราหยุดเดิน
4 ..หัวใจยังอุ่นด้วยไอรัก
3 ..จำหักรักร้างที่ห่างเหิน
2 ..หมดแล้วเวลาที่ร่วมเดิน
1 ..สะเทิ้นน้ำตาล้นจนท่วมใจ
ปีใหม่แล้วหัวใจบอกอย่างนั้น
มันตื้นตันกลั้นน้ำตาอยู่ไม่ไหว
นาฬิกาเรือนน้อยเลื่อนหลุดไป
พร้อมกับใจที่เลื่อนหลุดตามเวลา
14 ม.ค. 45 / 20.30 น.
หน้าส่วนตัว
779
