24 กรกฎาคม 2545 10:39 น.
ข้าวปล้อง
ฉันตอบเธอไม่ได้
ว่าจะรักเธอนานแค่ไหน
รู้แต่ว่าวันนี้รักเธอ - - หมดทั้งใจ
แต่จะนานแค่ไหน ฉันไม่รู้เลยจริง ๆ
อย่าบอกให้ฉันนั้นสัญญา
เพราะวันเวลา - - ไม่เคยจะหยุดนิ่ง
สักวันนึงหากเธอพบ คนที่ใช่นั้นจริง ๆ
คำสัญญาของผู้หญิงคนนี้จะมีค่าอะไร
แค่ตอนนี้ เวลานี้เท่านั้น
ที่สามารถยืนยัน - - ว่ารักเธอมากแค่ไหน
บอกอีกครั้งว่ารักเธอหมดเลย หมดทั้งใจ
มากกว่านี้คงไม่ได้ เพราะหมดใจแล้วที่ให้เธอ
นี่คือความรู้สึกที่ฉันมี
คือคำตอบของความรักที่ฉันภูมิใจนำเสนอ
ร้อยถ้อยคำ ล้านคำรักที่มากมาย - - จนล้นเอ่อ
เพียงเท่านี้ พอจะแทนคำสัญญาที่ว่างเปล่า - - ได้มั้ยเธอ
13 กรกฎาคม 2545 23:46 น.
ข้าวปล้อง
ในวันที่เธออ่อนล้า
ฉันเป็นคนเช็ดน้ำตาให้เธอ จำได้ไหม
แม้ในวันที่เธอหมดหวัง ไม่เหลือใคร
ยังเป็นฉันใช่ไหม ที่อยู่เคียงข้างเธอ
แต่ในวันที่ฉันนั้นอ่อนล้า
คนที่เช็ดน้ำตากับเป็นเขาคนนั้นอยู่เสมอ
ใครอีกคนที่เคียงข้าง ห่วงใย ไม่ใช่เธอ
คนที่ฉันพบเจอ แม้ในวันที่ฉันไม่มีใคร
และวันนี้คงไม่ผิดถ้าฉันจะเลือกเขา
คนที่เฝ้าดูแล หัวใจยามอ่อนไหว
คนที่คอยปลอบโยน ในวันฉันทุกข์ใจ
เขาคือคนที่ใส่ใจ รักฉันอย่างแท้จริง
ถ้าจะผิดคงผิดที่ตัวฉัน
ที่มองข้ามความสำคัญชายคนนึงที่ดียิ่ง
กลับโง่งมอยู่กลับคนที่ไม่เคยรักกันจริง
คนที่ปล่อยทิ้งให้ฉันอยู่กับรอยคราบน้ำตา
พอเถอะนะคนดีที่เคยรัก
เลิกจมปลักอยู่กับรักที่เธอไม่เห็นค่า
ฉันเหนื่อยเกิน กับความรักที่ผ่านมา
รักที่ฉันแน่ใจว่า ไม่เคยเจอ รึว่าสัมผัสมัน
นับจากนี้ความรักฉันคือเขา
คนที่เข้าถึงตัวตนความเป็นฉัน
หากวันนึงฉันกับเขามีอันต้องเลิกกัน
อย่างน้อย ๆ ฉันก็เคยได้เป็นคนสำคัญสำหรับใครบางคน
3 กรกฎาคม 2545 23:29 น.
ข้าวปล้อง
เพราะความรักของฉันมาทีหลัง
จึงพลาดพลั้งเสียหลักไม่เป็นท่า
ทั้งที่รู้ความเจ็บปวดต้องตามมา
แต่ยังคงไขว้คว้าความรักในสายลม
แม้ความรักของฉันจะเริ่มที่ความเศร้า
และจบลงตรงความเหงาสุดขื่นขม
แม้ความรักจะจากไปพร้อมสายลม
ฉันยอมตรมเพียงเพราะมั่นในรักเธอ
นั่นก็เพราะความรักมีเธอเป็นเหตุผล
ทำให้คนหนึ่งคนยังคงมีรอยยิ้มอยู่เสมอ
แม้ไม่อาจเป็นใครคนที่อยู่เคียงข้างเธอ
แค่ครั้งนึงเคยได้รับรักจากเธอก็สุขใจ
24 มิถุนายน 2545 21:30 น.
ข้าวปล้อง
มีคนถามฉันมากมาย
ว่าทำไมความรักถึงกลาย - - เป็นแบบนี้
หลายคนมองก็เห็นสองเรา - - รักกันดี
แล้วทำไมวันนี้กลับไม่มีเธอ - - ไม่เข้าใจ
ฉันเองก็อยากถาม
สิ่งที่ฉันพยายามทำเพื่อเธอ - - ไม่มีค่าเลยใช่ไหม
การกระทำของเธอในวันนี้ - - มันหมายความว่ายังไง
มันหมายความว่าเราไม่รักกันแล้ว - - ใช่ไหมเธอ
10 มิถุนายน 2545 23:37 น.
ข้าวปล้อง
ตัวฉันคงเปรียบเป็นเช่นศิลาแข็ง
ที่กล้าแกร่งปราศจากความรู้สึก
สิ่งต่างๆ รอบกายไม่เคยจะคิดนึก
ทุกๆ ความรู้สึกมีแต่ความเฉยเย็นชา
แต่ลึก ๆ เธอคงไม่รู้ว่า
ฉันเหว่ว้าต้องการความรักมากแค่ไหน
ความอบอุ่น ฉันอยากมีเหมือนดั่งคนทั่วไป
แต่ยิ่งไขว้และคว้ามากเท่าไร กลับไม่เคยสัมผัสมัน
หลายๆ ครั้งที่ฉันพยายามสร้างสะพาน
เพื่อก้าวผ่านทอดรับสิ่งเหล่านั้น
แต่ยิ่งสร้าง - - กลับยิ่งห่างร้างไกลกัน
กลายเป็นฉันสร้างกำแพงขวางกั้นอยู่ร่ำไป
ฉันกลัว ฉันอ่อนแอกับความรัก
เพราะความรักทำให้จิตใจฉันหวั่นไหว
ฉันอ่อนแอเกินกว่าใครหลายคนจะเข้าใจ
และตัวฉันก็เลือกที่จะทำอย่างที่ใจอยากให้เป็น
จริง ๆ แล้ว - - เธอเห็นใช่ไหมว่า
ฉันไม่ใช่หินผาหน้าไม้อย่างที่เธอนั้นมองเห็น
ฉันไม่ใช่หญิงแกร่งอย่างที่หลาย ๆ คนอยากให้เป็น
ฉันก็เป็นเพียงหญ้าปล้อง ที่ใช้เปลือกแข็งภายนอก
- - ห่อหุ้มความอ่อนแอ เปราะบางเอาไว้ภายในเท่านั้นเอง
หน้าส่วนตัว
1040
