21 มกราคม 2547 14:30 น.
ข้าวปล้อง
เพิ่งรู้ว่าเธอรักฉันมากแค่ไหน
เพิ่งรู้ว่าใจของเธอเป็นของฉัน
เพิ่งรู้ว่าเขาและเธอไม่รักกัน
เพิ่งรู้ว่าใจของฉันก็รักเธอ
ก่อนนั้นฉันรักใครอยู่อีกคน
ปวดร้าวจนหัวใจเจ็บทุกข์จนเพ้อ
มีเพียงหนึ่งที่ห่วงฉันนั้นคือเธอ
ยืนข้างกันอยู่เสมอในวันที่เหงาใจ
ช้าไปไหมถ้าจะบอกว่าฉันรัก
และตระหนักถึงคุณค่าเธอเพียงไหน
แค่เพียงคิดว่าวันหนึ่งเสียเธอไป
ใจก็สั่นจนร้าวไหวหากขาดเธอ
นับจากนี้ขอสัญญารักคงมั่น
มิเปลี่ยนผันมั่นในรักเธอเสมอ
ฉันจะอยู่เพียงเพื่อรักรักแต่เธอ
มิพร่ำเพ้อหลงละเมอรักใครอื่น..ให้เธอต้องช้ำใจ
18 มกราคม 2547 15:36 น.
ข้าวปล้อง
อย่าร้องไห้ไปเลย
สิ่งที่เคยเจ็บช้ำมาก็ขอให้ผ่านพ้น
กับแค่คนไม่รักดีเพียงหนึ่งคน
อย่าไปทนเสียน้ำตาให้เขาเลย
เสียเวลาเธอเปล่า เปล่า
หากยังรักเขาข้างเดียวก็พอเสีย
ปล่อยความหลังเป็นดั่งเงาเหมือนอย่างเคย
อย่าห่วงเลยเมื่อเธอยังมีฉันอยู่ทั้งคน
สงสารตัวเองเสียบ้าง
เธอกำลังจมอยู่กับความอ้างว้างที่สับสน
ขาดเขาไม่ตายสักหน่อยทำไมต้องจำทน
หลงอยู่กับอดีตที่วกวนเพื่อเขาไปทำไม
ยอมรับความจริงเสียดีกว่า
สิ่งที่เขาให้มากับสิ่งที่เขาได้ไปคุ้มกันไหม
พอซะทีกับหยาดหยดหนึ่งน้ำตาที่เสียไป
นับจากนี้รักตัวเองบ้างไหมเพื่อหัวใจของเธอเอง
16 มกราคม 2547 14:48 น.
ข้าวปล้อง
ทำไมต้องร้องไห้
ฉันตอบไม่ได้หรอกนะ..ว่าทำไม
เพียงรู้สึกแค่อยากให้น้ำตามันรินไหล
เผื่อบางทีอะไรที่มันอัดอั้นใจ..อาจหายไปกับน้ำตา
ปล่อยฉัน..อยู่อย่างนี้
เถอะนะคนดี..อย่าห่วงหา
ปล่อยให้ฉันจมปลักอยู่กับสิ่งที่ผ่านมา
เพราะบางทีฉันอาจรู้จักคุณค่าของน้ำตาและหัวใจ
11 มกราคม 2547 14:24 น.
ข้าวปล้อง
หรืออาจเป็นเพราะความห่างไกล
ที่ปกปิดอำพรางไว้ในความแตกต่าง
จึงไม่เคยมองเห็นความเปลี่ยนแปลงที่จืดจาง
ที่เป็นเหมือนเส้นบาง ๆ ระหว่างเราสองคน
หรือเป็นเพราะกำลังหลอกตัวเอง
ว่าเพลงรักสองเรายังบรรเลงความสุขล้น
เส้นทางหัวใจที่ดำเนินเคลื่อนไปอย่างวกวน
จึงดูเหมือนมืดมนเพราะความรักนั้นเข้าตา
แล้ววันนี้ฉันก็ได้พบความจริง
ทุก-ทุกอย่างจึงดูเหมือนหยุดนิ่งสุดเหว่ว้า
ภาพความรักที่เคยคิดว่าคงมั่นตลอดมา
มันก็แค่ภาพลวงตาที่เอาไว้หล่อเลี้ยงใจ
9 มกราคม 2547 15:57 น.
ข้าวปล้อง
นั่งเหม่อลอยหงอยเหงาอยู่ริมรั้ว
ดูเหมือนตัวประหลาดให้คนเขาขบขัน
เฝ้ามองดู...แลหาเธอ...ทุกวี่วัน
จนใจฉันเริ่มอ่อนระโหยแรง
เช้าก็แล้วบ่ายก็มาจนเย็นถึง
ยอดคะนึงอยู่ไหนหนาใจอับแสง
เธอไปไหนไม่เห็นหน้าคิดระแวง
กลัวเธอแฝงแอบเอารักไปให้ใคร
นั่นเพราะฉันเจียมตัวไม่กล้าเอ่ย
แค่เธอทำคุ้นเคยก็สุขใจถึงไหน-ไหน
เพียงเธอยิ้มหยอกเหย้าเล่นก็คิดไกล
บางทีใจของเธอนั่นอาจมีฉันอยู่ในที
แต่วันนี้ก็เหมือนเดิมเช่นทุกวัน
มีเพียงฉันที่ยังรออยู่อย่างนี้
จากคืนวันผ่านเลยเป็นแรมปี
เธอคนดีก็ยังคงไม่มาอีกตามเคย
เจ็บหัวใจแต่ยังคอยรอเสมอ
ด้วยหวังเพียงเธอกลับมาเอ่ยเฉลย
แม้เป็นสิทธิ์ที่เธออาจไม่พูดอะไรเลย
แต่ใจฉันก็ยังหวังอย่างเคยเสมอมา
เพราะฉันเป็นแค่เพียงหมาตัวนึง
ไม่มีสิทธิ์ดื้อดึงให้เธอรักและห่วงหา
หมาแก่-แก่ที่เธอเคยหยิบยื่นรักด้วยเมตตา
วันนี้มันอยากบอกว่า... มันรักเธอ...
หน้าส่วนตัว
1448
