27 มกราคม 2545 13:55 น.
ข้าวปล้อง
น้ำตาริน..ทุกครั้ง..ที่ฉันเผลอ
คิดถึงเธอ..มากมาย..เธอรู้มั้ย
มันรู้สึก..เงียบเหงา..ในหัวใจ
เธอรู้มั้ย..คิดถึงเธอ..ทุกคืนวัน
วันนี้ฉัน..กลับมาหา..เธอไม่เจอ
ยังเพ้อเจ้อ..หลอกตัว..แค่ความฝัน
ฉันยังอยาก..ให้เป็น..เช่นทุกวัน
มีเพียงฉัน..และเธอ..ตลอดไป
แต่นี่คือ..เรื่องจริง..ใช่ความฝัน
เหตุการณ์มัน..รวดเร็ว..เกินรับไหว
ก็ไม่ทัน..ตั้งตัว..และเตรียมใจ
เธอจากไป..ไร้แม้เพียง..คำร่ำลา
ฉันแสร้งคิด..ว่าเธอ..แค่นอนหลับ
ไม่นานนับ..เธอจะวิ่ง..กลับมาหา
เธอยังอยู่..เพื่อรักฉัน..ตลอดเวลา
สบสายตา..เธอรักฉัน..ฉันรู้ดี
แม้วันนี้..เราจะพบ..กันเพื่อจาก
แค่จำพราก..จากกัน..แค่ตอนนี้
แม้เวลา..จะผ่านไป..สักร้อยปี
ณ ตรงนี้..ที่หัวใจ..ยังมีเธอ
กลอนบทนี้ขอไว้อาลัยให้กับลูกรักที่จากเราไป
20 มกราคม 2545 15:50 น.
ข้าวปล้อง
เธอก็รู้ความลับไม่มีในโลก
เธอก็ยังโกหกหลอกฉันหน้าตาเฉย
ฉันไม่เคยแม้แต่จะคิดสักนิดเลย
คนที่เคยรักกันจะทำ..ได้ลงคอ
เธอก็รู้ฉันไม่ชอบคนโกหก
เธอยังปก..ปิดปังกลัวฉันเห็น
เธอก็รู้ว่าฉันเป็นอย่างที่เป็น
อย่างที่เห็นใจร้อน.ขี้รำคาญ
เธอจะไปจากฉัน ฉันไม่ว่า
เธอจะซ่ากับใครฉันไม่ค้าน
เธอรีบ รีบ ไปเหอะ ฉันรำคาญ
จนชั่วกาลอย่าได้พบกันอีกเลย
เธอคงคิดว่าฉันจะเสียใจ
ขออภัยฉันรู้สึกแค่เฉย เฉย
ก็แค่เธอผ่านมาทักแล้วเดินเลย
ฉันเฉย เฉย ไม่แคร์ไม่สนใจ
ก็บอกแล้ว..ฉันหัวใจมันชินชา
มันเคยล้ามาก่อนมันทนไหว
ไม่เหลือแล้วใจดวงน้อยที่สดใส
เพราะอะไร..ถ้าไม่ใช่ พวกผู้ชาย..ใจเส็งเคร็ง
19 มกราคม 2545 18:57 น.
ข้าวปล้อง
นั่งเงียบ ๆ เหงา ๆ อยู่ตรงนี้
เพราะไม่มีสิ่งใดให้ค้นหา
และไม่พบสิ่งที่เคยเห็นจนชินตา
ยังเหว่ว้ากับความรักที่หายไป
เพราะไม่รู้ความรักมันจะจบ
ทั้งที่คบกันมานานสักเพียงไหน
เพราะไม่รู้เลยไม่ทันได้เตรียมใจ
รักหายไปจากใจฉันได้ยังไง
ความรู้สึกมันเบลอ ๆ บอกไม่ถูก
เคยพันผูกกันมานานเลยอ่อนไหว
แต่ไม่รู้จะเริ่มหา..รักที่หายจากแห่งใด
ก็เพราะใจมันไม่ยอมรับความจริง
และถึงแม้จะตามหาจนพบเจอ
แต่ตัวเธอคงเปลี่ยนแปลงแล้วทุกสิ่ง
ตัวฉันเองคงต้องยอมรับความเป็นจริง
ยอมปล่อยทิ้งรักที่หายไม่เอาคืน
17 มกราคม 2545 10:48 น.
ข้าวปล้อง
ประกาศ พาดหัวข่าว ในวันนี้
เพื่อนตัวดี ของฉัน หายสาบสูญ
ลองคิวดู โทรหา ก็ไม่อยู่
ฉันไม่รู้ เพื่อนฉันหาย ไปไหนกัน
เธอเป็นคนตัวเล็ก ดูหยิ่ง หยิ่ง
แต่จริง จริง ซุ่มซ่ามนะ..ฉันรู้ทัน
ทำวางฟอร์มไปงั้นแหละรับประกัน
เธอน่าขันแม่สาวเอ๋อมากลีลา
หากใครรู้เบาะแส เธออยู่ไหน
จะใกล้ไกลก็ให้รีบกลับมาหา
บอกกับเธอเพื่อนคนนี้คอยจนล้า
เที่ยวเรียกหา จนแทบหมด กำลังใจ
ขอจบข่าว เพื่อนฉันหาย เพียงเท่านี้
เพราะเมื่อกี้เจ้านายมาเห็นไหว ไหว
โดนเขกหัว อีกหนึ่งที ก็เพราะใคร
ถ้าไม่ใช่คิดถึงเจทท์จนอู้งาน
15 มกราคม 2545 16:04 น.
ข้าวปล้อง
เปิดหน้าต่างบานแรกยามฟ้าสาง
นั่งเท้าคางยื่นหน้ามองฟ้าใส
อ้าแขนรับรักอุ่น อุ่นจากคนไกล
ด้วยสายลมแห่งรักที่พัดพา
แม้สายลมโชยมาจะหนาวนัก
ฉันมีรักเธอมาห่มอุ่นนักหนา
นั่นผีเสื้อปีกสวยสุดงามตา
กระซิบว่าเธอรักฉัน..ดีใจจัง
อุ้ย! แมงปอปีกบางมาอีกแล้ว
บินมาเกาะปลายแขนเหมือนทุกครั้ง
อยากขอร้องเจ้าสักนิดช่วยรับฟัง
คิดถึงจัง วานรับฝากบอกเค้าที
โอ้ย! สายแล้ว..ลมเจ้าจะลาจาก
จำใจพรากฉันจะรออยู่ตรงนี้
ฝากดูแลหัวใจรักแทนฉันที
แล้วพรุ่งนี้เราจะกลับมาพบกัน
15 ม.ค.45 /14.45 น.
หน้าส่วนตัว
791
