ฝนโปรยปราย ... ใจร้อนรน

ขุนเขาในเงาน้ำ

ฟ้าเบื้องบนส่งฝนโปรยโรยหยาดใส
แต่เพลิงใจกลับร้อนรุ่มกลุ้มกลัดหนอง
โอ้ตัวเราเศร้าตรมมิสมปอง
น้ำตานองอาบหน้าโทษฟ้าดิน

ไยลิขิตชีวิตเราให้เหงานัก
ปัญหาหนักรุมรังแกเกือบแดดิ้น
หาคำปลอบประโลมใจไป่ได้ยิน
ตราบชีพสิ้นคงไร้สุขทุกข์ทรมาน

จะมีแรงสู้ไปไหวหรือนั่น
เสียซึ่งขวัญโศกรัดประหัตประหาร
มรรคามืดมองมิเห็นเช่นวันวาน
ดังขอทานพเนจรร่อนเร่ไป

เพียงสักคำย้ำเราให้เศร้าสร่าง
เพียงสักมือชี้ทางสว่างไสว
เพียงสักคนร่วมทางอย่าห่างไกล
เพียงสักใจเห็นค่าอย่าหมางเมิน

สายฝนลับสุริยามาแทนที่
สายนทีล้นหลั่งหลังตื้นเขิน
เกิดเป็นคนล้มแล้วลุกทุกทางเดิน
มุ่งเผชิญฝ่าฟันภยันตราย
------------------------------------------
พยายามเติมพลังให้ตัวเองอยู่ครับ  ทุกข์ใจแต่ไม่มีใครรู้หรอก
หวังว่าคงจะผ่านมันไปได้ในเร็ววันครับ